Μηνάς Τσαμόπουλος

Μετά την απομάκρυνση του Ζαρντίμ, το ζητούμενο πλέον για τον Ολυμπιακό είναι να ξεκαθαριστεί ποια φιλοσοφία θα διέπει την ομάδα και μετά να γίνει η επιλογή του νέου προπονητή.

Η απόλυση του Πορτογάλου δεν ήταν έκπληξη μετά τα όσα είχαν συμβεί τον τελευταίο καιρό. Βρισκόταν ακριβώς στην ίδια θέση-λαιμητόμο, όπως  πέρσι ο Βαλβέρδε, που είχε μείνει πέντε βαθμούς πίσω από τον Παναθηναϊκό στις 22 Ιανουαρίου μετά την ήττα από την Ξάνθη. 

Δεν είχε όμως την ίδια τύχη με τον Ισπανό, αφού ο φίλαθλος κόσμος «γύρισε τον αντίχειρα προς τα κάτω» και τον καταδίκασε σε αποχώρηση, με τη σύμφωνη γνώμη της διοίκησης.

Ο Ζαρντίμ έφτιαξε την ομάδα πάνω στη φιλοσοφία που ήξερε. Το πορτογαλικό μοντέλο. Έριξε  βάρος στην άμυνα, η ομάδα έπαιζε πιο πίσω και προσπαθούσε να βγαίνει στις αντεπιθέσεις με μακρινές μπαλιές, το λεγόμενο στο μπάσκετ transition game.  Όλοι οι Πορτογάλοι προπονητές αυτό το σύστημα παίζουν, πλην του Μουρίνιο.

Ο Ζαρντίμ, κάτω από την πίεση της εξέδρας και της κριτικής που δέχθηκε από τα ΜΜΕ, έφθασε στο σημείο να ρίξει στην 11άδα ακόμη και τρεις επιθετικούς -Τζεμπούρ, Μήτρογλου, Πάντελιτς-, για να δώσει επιθετικό χρώμα και στο τέλος τα άκουσε. Γιατί όταν βάζεις τρεις επιθετικούς, αναγκαστικά αδυνατίζεις τις πτέρυγες και τον άξονα.

Ο Ολυμπιακός προσπαθούσε  να παίξει το transition game, χωρίς όμως να έχει στον άξονα τον παίκτη που θα δώσει την μπαλιά μπροστά. Ο Ιμπαγάσα στα 37 του μία παίζει και δύο είναι εκτός. Στον άξονα ο Πορτογάλος βάζει δύο ανασταλτικούς χαφ, Μοντέστο και Μανιάτη, ενώ, αν προσθέσει έναν τρίτο, αυτός είναι ο Γκρέκο. Κανείς από τους τρεις δεν έχει την πάσα προς τα εμπρός.

Στη δεξιά πτέρυγα υπάρχει κενό, το οποίο ο «Ζ» προσπαθεί να καλύψει με τον Μασάντο, του οποίου όμως η θέση είναι στον άξονα. Με την έλευση του Πίνο, που τον βάζει δεξιά (αν και αποδίδει καλύτερα αριστερά, όπου αγωνίζεται ο Αμπντούν), ο Πορτογάλος χαφ έρχεται στη φυσιολογική του θέση και όλοι περιμένουν να αλλάξει εικόνα η ομάδα.

Ο τρόπος που αναπτυσσόταν ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα αντιμετώπιζε πρόβλημα, γιατί χωρίς τη γρήγορη μπροστινή μπαλιά, οι αντίπαλοι προλάβαιναν και κλείνονταν στην άμυνά τους και οι ερυθρόλευκοι άρχιζαν τις γιόμες και τις ατομικές ενέργειες. Στην Ευρώπη, που ο ανταγωνισμός είναι μεγαλύτερος, το ίδιο σύστημα του Ζαρντίμ υποσχόταν καλύτερο θέαμα, αφού εκεί μετράει η πρόκριση.

Η διοίκηση του Ολυμπιακού είχε δύο επιλογές. Ή θα δεχόταν τη φιλοσοφία του Ζαρντίμ ή θα του έδειχνε την πόρτα της εξόδου. Επέλεξε το δεύτερο, αφού ήταν αδύνατον να κάνουν τον Πορτογάλο να μάθει άλλα κόλπα και να αλλάξει φιλοσοφία με το ζόρι και κάτω από πίεση.  

Η επιλογή  της απομάκρυνσης του Πορτογάλου έβγαλε από τη ρουτίνα  όλη την ομάδα, αλλά και τους φιλάθλους που έχουν σίγουρο το πρωτάθλημα και πεπεράσμενη την Ευρώπη λόγω Ατλέτικο, χωρίς κανείς να αποκλείει τη μεγάλη ανατροπή στο Europa League.

Πέρσι η διοίκηση του Ολυμπιακού είχε στηρίξει τον  Βαλβέρδε, γιατί τον πίστευε. Φέτος δεν έπραξε το ίδιο με τον Ζαρντίμ, γιατί δεν την έπεισε. Απλά τα πράγματα.

Τώρα «άναψαν τα αίματα» και πάλι, θα αρχίσουν οι συζητήσεις για τον Νικοπολίδη και για το νέο προπονητή που θα έρθει τώρα ή το καλοκαίρι και γενικά οι φίλαθλοι θα έχουν λόγο να ασχοληθούν πιο ζεστά με την ομάδα. Αυτά!