Μιχάλης Στούκας

Η ταινία «Υπάρχω» στην οποία ο Μάστορας υποδύεται τον Στέλιο Καζαντζίδη, έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις 800.000 εισιτήρια και είναι μία από τις πλέον εμπορικές ελληνικές ταινίες όλων των εποχών. Ο τραγουδιστής βέβαια συνελήφθη και οδηγήθηκε στις αρμόδιες Αρχές φορώντας μάσκα, γυαλιά ηλίου κλπ. Όπως είχαμε διαβάσει παλαιότερα π.ι. (προ ίντερνετ), «διάσημος είναι αυτός που κάνει τα πάντα για να τον γνωρίσει ο κόσμος και όταν το καταφέρει, κάνει τα πάντα για να μην μπορεί να τον γνωρίζει κανένας…». Πάντως η δίκη του Χ. Μάστορα αναβλήθηκε για τις 19 Φεβρουαρίου.

Θα αναρωτηθούν πολλές και πολλοί εύλογα: «Τι μας γράφεις για τον Μάστορα, τα ξέρουμε όλα αυτά». Το παράδειγμα του συγκεκριμένου τραγουδιστή αποτελεί κατά την άποψή μας επιβεβαίωση όσων πιστεύουμε και έχουμε γράψει και εδώ κατά καιρούς. Η ευρεία απήχηση που έχει οποιαδήποτε ή οποιοσδήποτε καλλιτέχνης, είτε αθλητής, είτε διανοούμενος, είτε οτιδήποτε άλλο, δεν περιορίζεται στον τομέα όπου διαπρέπει. Καλώς ή κακώς, το άτομο αυτό γίνεται πρότυπο για δεκάδες χιλιάδες ακόμα. Αυτόματα, κακώς κατά την άποψή μας, παύουν να ασχολούνται μόνο με το αν είναι κάποια καλή ηθοποιός ή κάποιος καλός ποδοσφαιριστής και προσπαθούν είτε να την/τον μιμηθούν, είτε την/τον έχουν σαν πρότυπο και στην προσωπική ζωή τους.

Δυστυχώς οι μεγάλες Ελληνίδες και οι μεγάλοι Έλληνες σπανίζουν πλέον ή περιθωριοποιούνται, καθώς στο προσκήνιο βρίσκονται ινφλουένσερ, μοντέλα, καλλιτέχνες, σεφ, παίχτες ριάλιτι, νυν και πρώην, αθλητές, τράπερ (αυτοί είναι μια κατηγορία μόνοι τους…) κ.λπ. Σαφώς και είναι αυτονόητο πως όλοι και όλες μπορούμε να έχουμε τα είδωλά μας. Κατά την άποψή μας όμως, όλες και όλοι που αποτελούν πρότυπα ιδιαίτερα για τις νέες και τους νέους, θα πρέπει να είναι πρότυπα μόνο για το έργο τους. Όταν στην προσωπική τους ζωή «ξεφεύγουν» αποτελούν παραδείγματα προς αποφυγή και γίνονται «χάρτινα ινδάλματα» επηρεάζοντας αρνητικά, ιδιαίτερα όσους δεν έχουν την ωριμότητα να αντιληφθούν ότι πολύ πιο εύκολα επηρεάζεσαι από κάποιον που θαυμάζεις, παρά από όσους σε αφήνουν αδιάφορο ή τους αντιπαθείς… Το παράδειγμα του Χρήστου Μάστορα δεν σημαίνει ότι ο ίδιος είναι «χάρτινο ίνδαλμα», απλά αποτέλεσε αφορμή για να εκφράσουμε κάποιους προβληματισμούς μας.

Ας πάμε τώρα στο κεφάλαιο «χαιρεκακία». Χαιρέκακος είναι αυτός που χαίρεται με τη δυστυχία του άλλου, ο μοχθηρός, ο κακεντρεχής. Οι παρατεταμένοι σεισμοί στη Σαντορίνη, την Αμοργό και τα άλλα γειτονικά νησιά που έχουν αναγκάσει χιλιάδες κατοίκους, ιδιαίτερα της Θήρας, να εγκαταλείψουν το νησί, σχολιάστηκαν εκτενώς. Δυστυχώς, πέρα από τα σχόλια αλληλεγγύης, συμπάθειας κ.λπ. διαβάσαμε κάποια για τα οποία η λέξη «απαράδεκτα» είναι ιδιαίτερα τιμητική. Δεν μπορεί κάποιοι, συμπατριώτες μας μάλιστα, να βιώνουν έναν πραγματικό Γολγοθά και να χτυπιούνται ανελέητα από τον Εγκέλαδο και ορισμένοι να γράφουν «καλά να πάθουν, τα παίρνουν χοντρά το καλοκαίρι» ή «ναι, αλλά η χωριάτικη το καλοκαίρι που πήγα στη Σαντορίνη είχε 30€, καλά να πάθουν»! Στο θολωμένο τους μυαλό, που τραγουδούσε κι ο αείμνηστος Στέλιος Καζαντζίδης, κάποιοι μπερδεύουν τους σεισμούς, την καλντέρα της Σαντορίνης, τον Κολούμπο και τα ρήγματα της Αμοργού με τη χωριάτικη, το κόστος ενός δωματίου στις διακοπές στη Θήρα και τις αρπαχτές ορισμένων κακών επαγγελματιών. Όσοι έχουμε ζήσει τον σεισμό της Πάρνηθας τον Σεπτέμβριο του 1999 και μόνο που αισθανόμαστε κάποιες μικρές δονήσεις, μέχρι να δούμε από πού προέρχονται και πόσο μέγεθος έχουν καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα. Ειλικρινά σκέφτομαι πόσο χαμηλά έχουν πέσει ορισμένοι. Διεστραμμένα μυαλά με απύθμενο μίσος για τους άλλους, που βρίσκουν μέσα από το ίντερνετ την ευκαιρία να εκφράσουν τις πλέον αρρωστημένες σκέψεις τους, «εισπράττοντας» στη χειρότερη περίπτωση μερικά επιτιμητικά σχόλια άλλων αναγνωστών. Αν τα έλεγαν δημόσια αυτά, πιθανότατα πέρα από τις φραστικές αντιδράσεις, θα έτρωγαν και μερικές «ψιλές»… Και δυστυχώς οι διχογνωμίες των επιστημόνων σε πολλά ζητήματα δίνουν αφορμή για συνωμοσιολογίες και σε αυτό το θέμα. Κλείνοντας το κεφάλαιο αυτό, θα γράψουμε κάτι για νιοστή φορά. Συμβόλαιο με τον Θεό ή με ό, τι πιστεύει κάποιος δεν έχουμε υπογράψει. Κανείς μας δεν ξέρει τι θα φέρει η επόμενη στιγμή και το αύριο. Ακόμα και καβάλα στο άλογο να είναι κάποιος, ας μην ξεχνά ότι μπορεί να βρεθεί στη θέση όσων των ακολουθούν πεζοί ασθμαίνοντας και σε ακόμα χειρότερη. Κι αν πρόκειται για τρολ όπως ίσως γράψουν κάποιοι, υπάρχουν τρολαρίσματα, ακόμα και σε δικά μου άρθρα, ακόμα και κάποια που με αφορούν προσωπικά και λέω γελώντας «γιασάν του μάγκα»! Ας πούμε, τα σχόλια στο άρθρο μου για τον Αλβανό στρατηγό τα έχω διαβάσει πολλές φορές και γελάω ασταμάτητα με κάποια. Στο θέμα «Σαντορίνη» όμως θεωρώ ότι δεν επιτρέπονται τα τρολαρίσματα, όπως και σε όλα τα συναφή θέματα που αφορούν τον πόνο και τη δυστυχία συνανθρώπων μας.

Κλείνουμε το σημερινό μας άρθρο με κάποια ερωτήματα που έχουν επανέλθει στο προσκήνιο τον τελευταίο καιρό. Σχεδόν δυο χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, δυστυχώς υπάρχουν ακόμα αναπάντητα ερωτήματα. Κυρίως αυτά αφορούν το φορτίο που μετέφερε σε ένα από τα βαγόνια της η εμπορική αμαξοστοιχία. Ήταν όντως ξυλόλιο που χρησιμοποιείται για νοθεία καυσίμων; Το βιαστικό μπάζωμα έγινε για λόγους συγκάλυψης; Ακόμα και αν δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σ’ αυτή την υπόθεση, στο θέμα της μεταφοράς του φορτίου και του μπαζώματος, οι χειρισμοί της κυβέρνησης ήταν κάκιστοι. Ποιος επωφελείται απ’ όλα αυτά; Τα κόμματα δεξιά της ΝΔ. Η άνοδος της ακροδεξιάς βέβαια αποτελεί πανευρωπαϊκό φαινόμενο , αλλά η κυβέρνηση εδώ έβαλε αυτογκόλ. Τα θύματα της τραγωδίας δεν γυρίζουν πίσω. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αποκλειστεί και η τελευταία πιθανότητα να μείνει κάτι στο σκοτάδι. Όποιοι δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους, είτε εντός Κοινοβουλίου, είτε εκτός, δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνουν στο απυρόβλητο αλλά να κριθούν από τη Δικαιοσύνη που οφείλει περισσότερο από κάθε άλλη φορά να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Δεν είναι απλά καθήκον. Είναι ελάχιστος φόρος τιμής στις ψυχές όσων χάθηκαν και στους χαροκαμένους συγγενείς τους που έχουν κάθε δικαίωμα να ψάχνουν την αλήθεια και να θέλουν να τη μάθουν, ακόμα κι αν κάποιες φορές «ξεφεύγουν» λίγο. Οι εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνίδων και Ελλήνων που συγκεντρώθηκαν στα συλλαλητήρια που έγιναν πριν λίγο καιρό δείχνουν, πέρα από κάποιους που επιδιώκουν να αποκομίσουν κομματικά οφέλη, ότι στη συντριπτική του πλειοψηφία ο ελληνικός λαός θεωρεί ότι η αλήθεια δεν έχει ακόμα αποκαλυφθεί ολοκληρωτικά.

Κλείνουμε αυτό το σπονδυλωτό άρθρο με ένα ακόμα θέμα που απασχόλησε την κοινή γνώμη, ένα χρόνο περίπου πριν. Πρόκειται για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Όπως διαβάσαμε πριν δυο βδομάδες στο κυριακάτικο «Πρώτο Θέμα» γύρω στα 380 ομόφυλα ζευγάρια έχουν παντρευτεί από τον Μάρτιο του 2024 που ψηφίστηκε ο σχετικός νόμος. Δηλαδή όλος αυτός ο χαμός οι φραστικές αψιμαχίες, η ριζική αντίθεση και αντίδραση της Εκκλησίας έγιναν για 800 άντε 1.000 άτομα; «Γιατί τόση πρεμούρα;» είχαμε γράψει τότε. Την ίδια ώρα που αιτήματα ζωτικής σημασίας για εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες παραμένουν άλυτα γίνεται το χατίρι μερικών εκατοντάδων… Ας μην απορεί μετά η κυβέρνηση για την πτώση της στις δημοσκοπήσεις και για δυσάρεστες εκπλήξεις στις εκλογές, όταν θα μιλήσει ο λαός…