Μιχάλης Στούκας

Προηγήθηκαν οι «υποθέσεις» των Εύας Καϊλή και Μαρίας Σπυράκη, επίσης ευρωβουλευτών, με την πρώτη μάλιστα να αποφυλακίζεται με επιτήρηση (βραχιολάκι), μετά από παραμονή, εγκλεισμό καλύτερα, στις βελγικές φυλακές για περισσότερους από τέσσερις μήνες.
Από το 2014 η επιλογή των ευρωβουλευτών γίνεται με σταυρό προτίμησης αντί για λίστα που ίσχυε μέχρι τότε, με αρχή τις ευρωεκλογές του Οκτωβρίου 1981. «Διορισμένοι» κατά κάποιον τρόπο, ήταν και οι πρώτοι Έλληνες ευρωβουλευτές που εκπροσώπησαν τη χώρα μας από την 1/1/1981 ως τις εκλογές του Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς.

Αποτέλεσμα της εκλογής ευρωβουλευτών με σταυρό στις εκλογές του 2014 και του 2019, ήταν η τοποθέτηση στα ψηφοδέλτια από τα κόμματα, προσώπων αναγνωρίσιμων στο ευρύτερο κοινό (αθλητές, ηθοποιοί κλπ.) και η εκλογή κάποιων από αυτούς, ανάμεσά τους και ο Αλέξης Γεωργούλης, ο οποίος πήρε 117.600 σταυρούς και κατέλαβε την πέμπτη θέση, πίσω από τους Δημήτρη Παπαδημούλη, Έλενα Κουντουρά, Κώστα Αρβανίτη και Στέλιο Κούλογλου.

Την έκτη και τελευταία εκλόγιμη θέση για τον ΣΥΡΙΖΑ κατέλαβε ο Πέτρος Κόκκαλης. Ο Α. Γεωργούλης άφησε πίσω του γνωστούς πολιτικούς (Π. Κουρουμπλής, Σ. Δανέλλης, Ι. Μουζάλας κ.ά.) , την έως το 2019 ευρωβουλευτή Κωνσταντίνα Κούνεβα, αλλά και άλλα πρόσωπα από τον χώρο του αθλητισμού και της τέχνης (ο αείμνηστος Αλέξανδρος Νικολαΐδης, η Λυδία Κονιόρδου, η Ραλλία Χρηστίδου, ο Ρος Ντέιλι κ.ά.).

Η εκλογή των ευρωβουλευτών με σταυρό προτίμησης είναι σαφές ότι ευνοεί όσες και όσους έχουν ευρύτερη αναγνωρισιμότητα. Οι ηγεσίες των κομμάτων προσπαθούν, κατά κάποιο τρόπο, να εξαργυρώσουν σε ψήφους αυτή την αναγνωρισιμότητα. Μπορεί ορισμένες και ορισμένοι από τους υποψήφιους ευρωβουλευτές να έχουν διακριθεί σε τομείς όπως η τέχνη και ο αθλητισμός, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα έχουν ανάλογη επιτυχία και στο Ευρωκοινοβούλιο. Εκεί δεν εκπροσωπούν μόνο ένα κόμμα ή τους εαυτούς τους, αλλά ολόκληρη την Ελλάδα. Εκτός από όλα τα άλλα οι υποθέσεις των ευρωβουλευτών μας, ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η τελική τους έκβαση, δημιουργούν μια δυσάρεστη εικόνα για τη χώρα στο εξωτερικό.

Βέβαια, από τη στιγμή που οι ευρωβουλευτές είναι αιρετοί και όχι διορισμένοι από τις ηγεσίες των κομμάτων, μπορεί να πει κάποιος ότι η εκλογή τους αποτελεί έκφραση της λαϊκής βούλησης. Ποιος όμως ευθύνεται για αυτές τις άστοχες επιλογές; Η αρχική ευθύνη ανήκει στις ηγεσίες των κομμάτων, οι οποίες αντιμετωπίζουν κάποιες φορές τις εκλογές σαν πασαρέλα και δεν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις ικανότητες των υποψηφίων. Και φυσικά, τελικός κριτής είναι ο λαός, που αποδεικνύεται ότι μερικές φορές δεν είναι τόσο σοφός όπως λένε κάποιοι…

Επανερχόμενοι στον Αλέξη Γεωργούλη, πέρα από τις καταγγελίες σε βάρος του που ήρθαν στο προσκήνιο τις τελευταίες μέρες, πολλές συζητήσεις έχουν γίνει και για άλλα ζητήματα. Όπως π.χ. η παρουσίαση του τηλεπαιχνιδιού «Joker» στο OPEN, το φθινόπωρο του 2020 που λόγω χαμηλής τηλεθέασης «κόπηκε» πριν συμπληρώσει δύο μήνες προβολής και, παλαιότερα (άνοιξη του 2020) η συμμετοχή του στην κριτική επιτροπή του «Your Face Sounds Familiar» του ANT1, σε συνέχεια της παρουσίας του ως κριτής στο ίδιο τηλεπαιχνίδι την προηγούμενη τηλεοπτική σεζόν. Πολλοί αναρωτήθηκαν, εύλογα τότε, αν είναι δυνατόν ένας ευρωβουλευτής να παρουσιάζει ένα τηλεπαιχνίδι ή να είναι μέλος της κριτικής επιτροπής ενός άλλου ευρισκόμενος στην Ελλάδα και όχι στις Βρυξέλλες.

Αλλά και στην Ευρωβουλή, η παρουσία του Αλέξη Γεωργούλη, ο οποίος να σημειώσουμε ότι δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του ως Πολιτικός Μηχανικός, στο ΑΠΘ αρχικά και στο ΕΜΠ στη συνέχεια, ήταν μάλλον πενιχρή και κατώτερη των περιστάσεων. Ακούσαμε ένα απόσπασμα από ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο, στα ελληνικά βέβαια, και δεν μπορούσαμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Πιθανότατα ούτε και ο ίδιος δεν κατάλαβε τι ακριβώς έλεγε…

Ο απλός κόσμος που έχει στην πλειοψηφία του σοβαρά οικονομικά προβλήματα, διαβάζει έκπληκτος για τους παχυλούς μισθούς, τα επιδόματα, τα ταξίδια, τους συνεργάτες τους κλπ. Των ευρωβουλευτών και δικαιολογημένα αγανακτεί. Πώς είναι δυνατόν, εκτός από τα υπόλοιπα, να είναι κάποιος συνεπής στις ευρωκοινοβουλευτικές του υποχρεώσεις, ζώντας το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου όχι στις Βρυξέλλες ή το Στρασβούργο, αλλά στην Ελλάδα και ποιο είναι το έργο του στο Ευρωκοινοβούλιο, όταν βέβαια είναι παρών σε αυτό;

Αν δει κάποιος ποιοι ήταν ευρωβουλευτές π.χ. τη δεκαετία ΄του 1980 και κάνει σύγκριση με τους σημερινούς, θα μελαγχολήσει: Σπύρος Πλασκοβίτης, Βασίλης Ευφραιμίδης, Λεωνίδας Κύρκος, Γιάγκος Πεσμαζόγλου, Γεώργιος Μαύρος, Μανώλης Γλέζος (με το ΠΑΣΟΚ το 1984), Παρασκευάς Αυγερινός, Γιάννης Μπούτος, Παναγιώτης Λαμπρίας, Γρηγόρης Φαράκος, Γιάννης Κουτσοχέρας, Αναστάσιος Πεπονής, Ιωάννης Ζίγδης, Γεώργιος Αναστασόπουλος, Γεώργιος Ρωμαίος, Μιχάλης Παπαγιαννάκης, Δημήτρης Νιάνιας, είναι μόνο μερικοί από αυτούς.

Φαίνεται ότι η εκλογή ευρωβουλευτών με σταυρό προτίμησης το 2014 και το 2019 δεν ήταν ιδιαίτερα πετυχημένη επιλογή. Μήπως ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στη λίστα των υποψηφίων, ίσως με κάποιες τροποποιήσεις σε σχέση με το παλαιό σύστημα; Θεωρούμε ότι κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε επιλογές με πολιτικά κριτήρια και όχι με βάση την εξωτερική εμφάνιση κάποιας ή κάποιου. Αυτή η προσπάθεια άγρας ψήφων μέσω των λεγόμενων «επωνύμων», τουλάχιστον για το Ευρωκοινοβούλιο, καλό είναι να τερματιστεί.

Στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο κρίνονται πάρα πολλά πλέον, ίσως το 90% των ζητημάτων που αφορούν τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας αναλάβουν την ευθύνη για τη συγκρότηση των ευρωψηφοδελτίων οι αρχηγοί των κομμάτων και οι ηγετικές τους ομάδες. Ίσως έτσι δούμε πραγματικά αξιόλογα πρόσωπα στην Ευρωβουλή, καθώς με το ισχύον σύστημα, μάλλον αυτά τα πρόσωπα δεν έχουν καμία τύχη…

Υ.Γ. Αλλά και στα εγχώρια, όπου η επιλογή των υποψηφίων βουλευτών γίνεται από τους αρχηγούς των κομμάτων, συνεχίζουμε να βλέπουμε φαινόμενα, διαχρονικά μεν, αξιοπερίεργα δε. Πριν λίγες μέρες π.χ. η Ν.Δ. ανακοίνωσε τα ονόματα των υποψηφίων βουλευτών της για τις εκλογές της 21ης Μαΐου. Πομπωδώς το κυβερνών κόμμα έκανε λόγο για ανανέωση κατά 50% των ψηφοδελτίων, αύξηση του αριθμού των γυναικών υποψηφίων στο 42% και μέσο όρο ηλικίας των νέων υποψηφίων τα 44 έτη. Παρέλειψε βέβαια να ανακοινώσει ότι από τους 268 υποψηφίους και υποψήφιες, περισσότεροι από 80 (!), σχεδόν το 1/3 από αυτούς, είναι δικηγόροι.

Φυσικά δεν έχουμε κανένα απολύτως ζήτημα ή πρόβλημα με αυτό το γεγονός. Είναι όμως αυτό αντιπροσωπευτικό της ελληνικής κοινωνίας; Είναι το 1/3 των Ελληνίδων και Ελλήνων δικηγόροι; Ας ελπίσουμε τουλάχιστον όσες και όσοι εκλεγούν, από όλα τα κόμματα, ανεξαρτήτως επαγγέλματος, να τιμήσουν την ψήφο του λαού, να αντιληφθούν τις υποχρεώσεις τους και να κάνουν το καλύτερο δυνατό για την Ελλάδα…