Μιχάλης Στούκας

Έχουν περάσει σχεδόν δέκα μέρες από το τραγικό σιδηροδρομικό στα Τέμπη, με τους 57 νεκρούς και τους πολλούς τραυματίες και υπάρχουν δεκάδες ερωτήματα για την τραγωδία που περιμένουν απαντήσεις.

Ο πόνος όλων όσων έχασαν δικούς τους ανθρώπους στα Τέμπη είναι αβάσταχτος, ενώ και σχεδόν ολόκληρη η ελληνική κοινωνία παραμένει βαθιά θλιμμένη και συγκλονισμένη.

Κάποιοι όμως, που όπως φαίνεται «κρατήθηκαν» με το ζόρι ακόμα και στις τρεις ημέρες του εθνικού πένθους, μας επαναφέρουν στην οδυνηρή, σκληρή, ελληνική πραγματικότητα. Πρώτοι και καλύτεροι οι πολιτικοί, που έβγαλαν τα ξίφη από τα θηκάρια τους και αφού τα ακόνισαν, άρχισαν πάλι τις αντιπαραθέσεις. Η κυβέρνηση, δεχόμενη μεν τις ευθύνες της για το δυστύχημα, δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς άλλωστε, προσπαθεί να βρει αστοχίες και παραλείψεις των προηγούμενων κυβερνώντων, ιδίως αυτών του ΣΥΡΙΖΑ και να τις προβάλλει, η δε αντιπολίτευση με μπροστάρη το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, επιδιώκει να φορτώσει όλα τα εγκληματικά λάθη που οδήγησαν στην τραγωδία, στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Και οι μεν και οι δε όμως, δεν έχουν καταλάβει κάτι πολύ βασικό. Ότι στην ελληνική κοινωνία υπάρχει διάχυτη ,εκτός από τη θλίψη, και μεγάλη οργή, η οποία στρέφεται εναντίον όχι μόνο κάποιων πολιτικών, αλλά κυρίως κατά ολόκληρου του πολιτικού συστήματος. Αν υπήρχε κάποιος τρόπος να «μετρηθεί» το μέγεθος αυτής της οργής, οι πολιτικοί πιθανότατα θα έμεναν έκπληκτοι.

Δυστυχώς οι πολιτικοί διαχρονικά δεν μπορούν να αφουγκραστούν τα προβλήματα και τις ανάγκες των πολιτών και επιπλέον τις τελευταίες μέρες αδυνατούν να αντιληφθούν το μέγεθος της μεγάλης απαξίωσης της ίδιας της πολιτικής. Περιτριγυρισμένοι από επικοινωνιολόγους και συμβουλάτορες αμφίβολων ικανοτήτων, θεωρούν ότι για μία ακόμη φορά ο κόσμος θα ξεχάσει και θα επανακάμψει στα κομματικά «μαντριά».

Μάλλον όμως αυτή τη φορά, όσο μακριά και να μετατεθούν οι εκλογές, αυτό πολύ δύσκολα θα συμβεί. Όχι μόνο οι νέοι, αλλά και οι μεγαλύτεροι, άκρως απογοητευμένοι από όλους τους πολιτικούς, θα τους γυρίσουν την πλάτη. Άλλωστε και οι ίδιοι οι πολιτικοί δείχνουν αμετανόητοι. Ο μέχρι περί λίγες μέρες Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Κώστας Αχ. Καραμανλής παραιτήθηκε μετά την τραγωδία στα Τέμπη, κάτι αυτονόητο, έσπευσε όμως σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου να ανακοινώσει ότι θα είναι στα ψηφοδέλτια της ΝΔ στις επικείμενες εκλογές, χωρίς να υπάρξει καμία αντίδραση από τον κύριο Καραμανλή.

Μήπως θα έπρεπε ο ίδιος ο τέως Υπουργός, να δηλώσει ότι δεν θα είναι υποψήφιος ; Θα πουν κάποιοι ότι « ο λαός θα τον κρίνει» κλπ., ας μην ξεχνάμε όμως το ειδικό βάρος του επωνύμου «Καραμανλής» και την πριμοδότηση που μπορεί να λάβει ο ίδιος από τον κομματικό μηχανισμό της ΝΔ. Να σημειώσουμε εδώ, ότι σε όλα της χρόνια της Μεταπολίτευσης, υπήρχε στη Βουλή τουλάχιστον ένα μέλος της οικογένειας Καραμανλή, από την Πρώτη Σερρών. Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο αδελφός του Αχιλλέας, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και ο Κώστας Αχ. Καραμανλής. Αν συνυπολογίσουμε και τον Μιχάλη Λιάπη, ανιψιό επίσης του Κων/νου Καραμανλή, υπήρξαν κοινοβουλευτικές περίοδοι με τρία μέλη της οικογένειας στον ναό της Δημοκρατίας…

Κλείνοντας το πρώτο μέρος αυτού του άρθρου, θα θέλαμε να συστήσουμε σε όλα τα κόμματα, ιδιαίτερα αυτά που κυβέρνησαν τη χώρα, να σταματήσουν τις προσπάθειες να βγουν αλώβητα από την τραγωδία, μετακυλίοντας τις ευθύνες στον σταθμάρχη της Λάρισας, ο οποίος έχει βέβαια βαρύτατες ευθύνες, δεν είναι όμως ο μοναδικός υπαίτιος ή στους άλλους σιδηροδρομικούς υπαλλήλους. Όλα αυτά προκαλούν πλέον αγανάκτηση και θυμό στους νέους, άλλα και σε μας τους μεγαλύτερους.

Ένα άλλο γεγονός που θα θέλαμε να στηλιτεύσουμε είναι όλα αυτά που ακούμε από τους παρουσιαστές και τις παρουσιάστριες τηλεοπτικών εκπομπών. Αυτόκλητοι τιμητές των πάντων, σαν να εμφανίστηκαν στην TV από παρθενογένεση ξιφουλκούν εναντίον όλων. Δημοσιογράφος – παρουσιάστρια αναφέρθηκε στα «άσπρα μαλλιά» του σταθμάρχη τονίζοντας ότι αυτό δεν κρύβει « ηλικιακό ρατισμό». Αποτελεί μομφή για τον συγκεκριμένο ότι έχει άσπρα μαλλιά; Αν είχε δηλαδή μαύρα ή καστανά μαλλιά, θα ήταν άμοιρος ευθυνών; Υπήρχε τελικά ηλικιακό όριο για την πρόσληψη σταθμαρχών ναι ή όχι; Από εκεί και πέρα οι παρατηρήσεις για χρώμα μαλλιών κλπ. είναι τουλάχιστον άστοχες.

Άλλος παρουσιαστής, ο οποίος με τα χιλιάδες βίντεο που έχει προβάλλει στην εκπομπή του όλα τα χρόνια που βρίσκεται στην τηλεόραση, στο όνομα μιας δήθεν σάτιρας (τρίζουν τα κόκαλα του Αριστοφάνη που συχνά μνημονεύεται από κάποιους) , χλευάζει αδιακρίτως τους πάντες και τα πάντα, εμφανίζεται ως εκφραστής της λαϊκής οργής και ως κήνσορας, προκαλώντας αντιδράσεις από πολιτικούς και δημοσιογράφους, την ίδια ώρα όμως αποθεώνεται από μεγάλη μερίδα του κόσμου. Και να θυμίσουμε στους αναγνώστες, ότι εν λόγω κήνσορας και οι συμπαρουσιαστές του (ανάμεσά τους και ο Στάθης Παναγιωτόπουλος…) , είχαν υποχρεωθεί το 2019 να καταβάλλουν μετά από δικαστική απόφαση, 100.000Ε σε καρκινοπαθή τον οποίο είχαν σατιρίσει για την πολύ λεπτή φωνή του και δεν ζήτησαν απλά μια «συγγνώμη». Τι έγινε με τα 100 χιλιάρικα; Τα πλήρωσαν οι κήνσορες ή όχι;

Άλλος δημοσιογράφος – παρουσιαστής πάλι, μετά από ένα λογύδριο – καταπέλτη εναντίον όλων, μας προέτρεπε «να συστηθούμε και να ξαναγνωριστούμε». Μήπως να συστηθεί ο ίδιος σε όσους δεν ξέρουν λέγοντας, ότι ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στον νομό Λαρίσης το 2007 και δεν εκλέχθηκε για λίγες ψήφους; Αν είχε 2-3 βουλευτικές θητείες, θα εμφανιζόταν τώρα λάβρος εναντίον όλων;

Οι συγκεκριμένοι και άλλοι κύριοι και κυρίες συνάδελφοί τους, έχουν τεράστια ευθύνη γιατί με τις εκπομπές τους τα τελευταία 25 τουλάχιστον χρόνια στην ελληνική τηλεόραση, έχουν τεράστια ευθύνη για όσα βλέπουμε στην κοινωνία μας σήμερα. Κουτσομπολιά, ξεκατινιάσματα, ρεπορτάζ για ανύπαρκτους και ανύπαρκτες, χαβαλές και λεκτικά μαργαριτάρια είναι στο καθημερινό μενού τους. Ας κάνουν πρώτα την αυτοκριτική τους, ας αναλογιστούν τι έχουν προσφέρει στην ελληνική κοινωνία και ας σταματήσουν να κατηγορούν τους πάντες και τα πάντα.

Και ας πάψει επιτέλους η υποκρισία. Ο πόνος και η θλίψη δεν πρέπει να εμπορευματοποιούνται, ούτε να γίνονται αφορμή για σέλφι μέσα στην καλή χαρά, στο πλαίσιο μιας διαδήλωσης . Λίγος σεβασμός στη μνήμη όλων αυτών που χάθηκαν και στους δικούς τους ανθρώπους δεν βλάπτει…

Το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, πέρα απ’ όλα τα άλλα, έχει και μια ακόμη παράμετρο. Θα φροντίσουμε όλοι να βελτιωθούμε, ατομικά και κοινωνικά, για να μπορέσουμε να συνεισφέρουμε στην πρόοδο αυτής της χώρας; Αυτό είναι μάλλον πιο δύσκολο απ’ όλα… Μόνο τότε και το κράτος θα αρχίσει να λειτουργεί σωστά και τραγικά γεγονότα, όπως το δυστύχημα στα Τέμπη, θα εκλείψουν ή θα περιοριστούν στο ελάχιστο…

ΥΓ 1. Θα θέλαμε εδώ να καταθέσουμε μια άποψη – πρόταση που μας έχει απασχολήσει εδώ και καιρό. Μήπως θα πρέπει στους διαγωνισμούς για την κάλυψη νευραλγικών θέσεων του Δημοσίου, να γίνονται πιο αυστηρά ψυχομετρικά τεστ στους υποψηφίους; Τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά ακόμα, δεν αρκούν πάντα… Πόσο μάλλον τα κομματικά ρουσφέτια…

ΥΓ 2. Μια λέξη που ακούγεται πολύ τις τελευταίες μέρες είναι η «ενσυναίσθηση». Όλοι την ακούνε, ελάχιστοι ξέρουν τι πραγματικά σημαίνει. Ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα επίγνωσης και κατανόησης των αναγκών, των ανησυχιών και των απόψεων ενός προσώπου(< αγγλ. empathy, 1904, γαλλ. empathie, 1960).