Ματίνα Ηρειώτου

Όχι μόνο γιατί παίρνεις μυρωδιά για το πως σκέφτονται και πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα, αλλά κυρίως γιατί καταλαβαίνεις πως έχουν έναν ρεαλισμό που φτάνει ώρες και φορές στα όρια του κυνισμού. Σου λένε, όμως, ότι εσύ, ο ενήλικας που βρίσκεσαι στην «άλλη όχθη», είσαι μακριά νυχτωμένος.

Ο δεκαεξάρης λοιπόν, μέσα σε μία φράση, στη συζήτηση που ήμουν αυτήκοος μάρτυρας, είχε αποδομήσει το λύκειο και είχε ταυτόχρονα αποκαλύψει πόσο βαθιά στο πετσί τους έχουν κατανοήσει τα παιδιά ότι οι τρεις τελευταίες τάξεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν είναι παρά το προγυμναστήριο των πανελληνίων. «Μα, δεν έχει σημασία σε ποιό σχολείο πας, αλλά σε ποιό φροντιστήριο πας...» είπε με στόμφο και βεβαιότητα ο νεαρός. Η επιχειρηματολογία συνεχίστηκε: «Έχει καμία σχέση το μάθημα στο σχολείο και οι καθηγητές με αυτά που κάνουμε στο φροντιστήριο;»

Έτσι είναι; Αυτό πιστεύουν για το σχολείο τους οι δεκαεξάρηδες, έστω κι αν οι διατυπώσεις τους έχουν το στοιχείο της υπερβολής; Κι αν πράγματι είναι έτσι, είναι βέβαιο πως ο πρόσφατος καυγάς για τα θρησκευτικά και τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος μάλλον άφησε αδιάφορους τους ... άμεσα ενδιαφερόμενους. Δείχνει ταυτόχρονα πόσο μακριά από την ουσία του προβλήματος του σχολείου (χωρίς διάκριση σε δημόσιο ή ιδιωτικό) βρίσκεται ο προβληματισμός του υπουργείου Παιδείας.