Μάκης Πολλάτος

Προσέξτε: Στο δημοψήφισμα οι Ελβετοί καλούνταν να αποφασίσουν αν τα παντρεμένα ζευγάρια πρέπει να φορολογούνται το ίδιο όπως και τα ζευγάρια που έχουν επιλέξει το μοντέλο της ελεύθερης συμβίωσης. Η πρόταση απορρίφθηκε οριακά, με ποσοστό 50,8%, στο δημοψήφισμα που συμμετείχαν όλοι οι Ελβετοί.

Τρία χρόνια μετά τη διεξαγωγή του, το ανώτατο δικαστήριο της Ελβετίας ακύρωσε το δημοψήφισμα με το αιτιολογικό ότι οι πολίτες είχαν λάβει ελλιπή πληροφόρηση οπότε παραβιάστηκε η ελευθερία της ψήφου! Αυτό συνέβη στην Ελβετία όπου η άμεση δημοκρατία λειτουργεί και οι πολίτες αποφασίζουν οι ίδιοι -και όχι οι αντιπρόσωποί τους- σχεδόν για όλα τα μεγάλα θέματα που τους αφορούν. Λεπτομέρεια, αλλά το βασικό στοιχείο που οδήγησε τους δικαστές να ακυρώσουν το δημοψήφισμα είναι ότι κατά τη διάρκεια της εκστρατείας η κυβέρνηση είχε επιχειρηματολογήσει ότι μόλις 80.000 παντρεμένα ζευγάρια πληρώνουν περισσότερους φόρους απ' όσους Ελβετούς έχουν επιλέξει την ελεύθερη συμβίωση, στοιχείο που αργότερα διαπιστώθηκε ότι ήταν ψευδές, αφού το ελβετικό υπουργείο Οικονομικών ανασκεύασε και ανακοίνωσε ότι τελικώς είναι σχεδόν 500.000 τα παντρεμένα ζευγάρια που συνεισφέρουν με περισσότερους φόρους στον κρατικό προϋπολογισμό σε σχέση με τα ανύπαντρα ζευγάρια που ζουν μαζί χωρίς να έχουν επισημοποιήσει τη σχέση τους. Και επειδή οι πολίτες έλαβαν παραπλανητικά στοιχεία, άρα δεν είχαν σωστή ενημέρωση για να κρίνουν ορθολογικά, το ανώτατο δικαστήριο της Ελβετίας ακύρωσε το δημοψήφισμα και επέβαλε την επανάληψή του.

Ετσι λειτουργούν οι πραγματικές δημοκρατίες. Ετσι αποφασίζουν οι κοινωνίες που υπολογίζουν τους πολίτες τους και τα χρήματα που συνεισφέρουν στο κοινό ταμείο από το υστέρημά τους. Οι Ελβετοί αποφάσισαν ότι το μοντέλο της άμεσης δημοκρατίας που υπηρετούν δεν μπορεί να λειτουργήσει με ψέματα, διότι είναι θέμα πολιτισμού, ισότητας, ισονομίας και ισοπολιτείας.

Και την ίδια στιγμή σκέφτομαι τι συνέβη με δημοψηφίσματα σε χώρες όπως η Ελλάδα, που γέννησε τη δημοκρατία, ή στη Βρετανία που εξέλιξε το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και ο τρόπος λειτουργίας των θεσμών θεωρούνταν υποδειγματικός.

Στη Βρετανία, οι δημαγωγοί κατάφεραν να πείσουν τους πολίτες, κυρίως εκείνους με τα μικρότερα εισοδήματα και το χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο, ότι το καλύτερο για το συμφέρον τους είναι το Ηνωμένο Βασίλειο να βγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επειτα από δύο χρόνια δράματος δεν έχουν καταφέρει να βρουν λύση ενώ παραλλήλως αποκαλύπτονται καθημερινώς οι ανακρίβειες, τα ψέματα και οι παραπλανητικές πληροφορίες που έδιναν οι Brexiters για να πείσουν τους πολίτες να ψηφίσουν υπέρ της αποχώρησης από την ΕΕ. Κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύεται ότι οι Βρετανοί δεν ήταν καλά πληροφορημένοι για το τι σημαίνει η έξοδος της χώρας τους από την ΕΕ, ενώ διαρκώς αποκαλύπτονται τα fake news στα οποία εδράστηκε η καμπάνια διάφορων απίθανων τύπων όπως ο Νάιτζελ Φάρατζ και ο Μπόρις Τζόνσον που πέτυχαν να υφαρπάξουν την ψήφο των Βρετανών για να πετύχουν την απόφαση του Brexit.

Έφτασε ακόμη και ο μέγας κωλοτούμπας, ο άρχοντας της αυταπάτης, ο άνθρωπος που παραδέχτηκε ότι έκανε λάθος όταν σχεδίαζε την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη να συμβουλέψει ξεδιάντροπα τους Βρετανούς να κάνουν κι αυτοί μια κωλοτούμπα για να αποτρέψουν το Brexit!

Ο άνθρωπος αυτός, ο Αλέξης Τσίπρας δηλαδή, ήταν αυτός που ενορχήστρωσε το δημοψήφισμα του 2015. Είχε υποσχεθεί ότι με το «όχι» των Ελλήνων, με τις διαπραγματευτικές του ικανότητες και με τις διεθνείς του συμμαχίες (με τους Podemos και το Σιν Φέιν!!!) θα κατάφερνε να σπάσει τα δεσμά της λιτότητας, θα επανέφερε το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων στο 2008 και θα έσκιζε τα μνημόνια.

Για θυμηθείτε τώρα: Πόσα ψέματα μας αράδιασε ο Τσίπρας, οι υπόλοιποι ανερμάτιστοι ΣΥΡΙΖΑίοι και οι ψεκασμένοι συνοδοιπόροι τους για να πείσουν τους Έλληνες να ψηφίσουν «όχι» στο δημοψήφισμα; Είχαν υποσχεθεί ότι θα κάνουν την Ελλάδα «Νεφελοκοκκυγία» και τελικώς αυτό που κατάφεραν είναι να εφαρμόσουν την μεγαλύτερη φορομπηχτική πολιτική όλων των εποχών, αποδέχτηκαν το πιο σκληρό μνημόνιο, συμφώνησαν σε ταπεινωτικούς όρους για τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα για δεκαετίες και άφησαν τους δανειστές να αλυσοδέσουν την Ελλάδα σε ανέφικτους στόχους μέχρι το 2060. Δεν χρειάζεται οικονομική σκέψη, αλλά μόνο καθαρό μυαλό και 15 λεπτά για να μελετήσεις τα στοιχεία και να καταλάβεις ότι η συμφωνία που έφερε ο Τσίπρας στους Έλληνες μετά το δημοψήφισμα είναι πολύ χειρότερη απ' όλες τις εκδοχές των μνημονίων που εισηγούνταν οι Ευρωπαίοι πιστωτές όλο το πρώτο εξάμηνο του 2015 των υποτιθέμενων διαπραγματεύσεων της «αριστερής» κυβέρνησης.

Αναρωτιέμαι: Τι έκανε η ελληνική δικαιοσύνη για το δημοψήφισμα του 2015; Ασχολήθηκαν στα σοβαρά οι έγκριτοι Έλληνες δικαστές να αξιολογήσουν αν οι πολίτες αποφάσισαν με πραγματικές πληροφορίες ή παρασύρθηκαν από λαϊκιστές και ψεύτες πολιτικούς; Κι αν αυτό σήμερα πρακτικά μπορεί να έχει μικρή σημασία, είναι κορυφαίο θέμα δημοκρατίας και λειτουργίας των θεσμών μιας πολιτείας που θέλουμε να είναι ευνομούμενη.

Θέλουμε να ζούμε με ψεύτικα λόγια και παραμύθια; Έχουμε λόγο να επιτρέπουμε στους εξπέρ της κωλοτούμπας να συνεχίσουν να τρώνε και να πίνουν εις υγείαν των κορόιδων νομιμοποιώντας τους να παραμείνουν στα κρατικά αξιώματα μέχρι το τελευταίο ευρώ; Και τελικά, είμαστε έτοιμοι να παραδώσουμε τις τύχες της χώρας και το μέλλον των παιδιών μας σε ψεύτες;