Μάκης Πολλάτος

Σύμφωνα με τις φήμες, που αναγκαστικά αναπαράγουμε, αφού κανείς δεν έχει βγει ευθέως να αναλάβει την ευθύνη για τον βανδαλισμό, κάποιοι ενοχλήθηκαν για την παρουσία της Αστυνομίας στους χώρους του πανεπιστημίου και έβγαλαν την οργή τους ισοπεδώνοντας την υπό κατασκευή βιβλιοθήκη.

Το γεγονός της κατεδάφισης μιας βιβλιοθήκης είναι τόσο ισοπεδωτικό από μόνο του.

Θλίψη και μόνο προκαλεί η απόφαση ορισμένων φοιτητών ή εξωπανεπιστημιακών να γκρεμίσουν μια βιβλιοθήκη, ενός χώρου πολιτισμού όπου επρόκειτο να συγκεντρωθεί γνώση που έχει σωρευθεί κατά τη διάρκεια δεκαετιών -για να μην πω αιώνων- ώστε η νεολαία να μελετά, να προβληματίζεται, να αμφισβητεί, να διαφωνεί, να επεκτείνει την σκέψη και την επιστημονική έρευνα.

Τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους εκείνοι που αποφάσισαν να βγάλουν τη... δημιουργικότητά τους γκρεμίζοντας μια βιβλιοθήκη; Πώς σκέπτονται και με βάση ποια κριτήρια αποφασίζουν εκείνοι που πηγαίνουν σε πάρτι κουβαλώντας βαριοπούλες για να ισοπεδώσουν μια βιβλιοθήκη; Τι μπορεί να αλλάξει αν οι εργασίες κατασκευής της βιβλιοθήκης συνεχιστούν με την διαρκή παρουσία αστυνομικών δυνάμεων, όπως προτίθεται να ζητήσει η Πρυτανεία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου;

Πού είναι το υποτιθέμενο φοιτητικό κίνημα; Τι κάνουν οι φοιτητές για να αντιδράσουν στην αγριότητα εκείνων που αποφάσισαν ότι είναι καλή ιδέα να ισοπεδώσουν τη βιβλιοθήκη θυμίζοντας πρακτικές που παραπέμπουν σε... τζιχαντιστές;

Τι καλό μπορεί να περιμένει κάποιος για το μέλλον όταν οι νέοι που σπουδάζουν αναζητώντας τη γνώση γκρεμίζουν βιβλιοθήκες ή επιτρέπουν σε αγνώστους να πάρουν βαριοπούλες για να κατεδαφίσουν;

Οι συμβολισμοί αυτής της πρωτοφανούς πράξης είναι τόσο θλιβεροί που μόνο να προβληματίζονται πρέπει όσοι έχουν την ευθύνη για την ανατροφή, τη διάπλαση και την μόρφωση των νέων της Ελλάδας.

Σε μια εποχή που όλες οι οικογένειες κάνουν ό,τι μπορούν για να επενδύσουν στη μόρφωση των παιδιών τους, με αντικειμενικό σκοπό ένα καλύτερο μέλλον με περισσότερη ευημερία για τα ελληνόπουλα, το γκρέμισμα μιας βιβλιοθήκης προκαλεί θυμό και απόγνωση. Και δείχνει ότι η πανεπιστημιακή κοινότητα και η ίδια η ελληνική κοινωνία έχουν ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουν για να αλλάξουν τα πράγματα. Και δυστυχώς η κατάσταση δεν θα αλλάξει με αστυνομικά μέτρα, ούτε με επιβολή ή περιορισμούς.

Παρά μόνο με την ίδια την εκπαίδευση και την διαπαιδαγώγηση νέων που θα αντιλαμβάνονται γιατί επιδιώκουν τη γνώση και τι προσφέρει μια βιβλιοθήκη, στην πράξη, αλλά και τι σηματοδοτεί η κατεδάφισή της.