Κωστής Πλάντζος

Ποιος το λέει αυτό; «Ευτυχώς» όχι η κυβέρνηση που, στο όνομα του «γενικού καλού», θα φροντίσει να τις διασφαλίσει. Πώς; Φυσικά με νέες περικοπές, με φόρους, με δάνεια από την Τρόικα, με περισσότερη υποτέλεια.

Το λέει όμως ένας αγανακτισμένος πολίτης αυτού του τόπου, που έχει πραγματικά κάθε δικαίωμα να οργίζεται, όχι μόνο με τους πολιτικούς, αλλά και με κάθε έλληνα που μυξοκλαίει γιατί δεν μπορεί πχ να πληρώσει το δάνειό του ή γιατί ψήφισε ΠΑΣΟΚ, λες και ήρθε το τέλος του κόσμου.

Υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να αγανακτεί... με τους αγανακτισμένους; Ναι, και πιστεύω πως έχει απόλυτο δίκιο.

Είναι μια φίλη μου, αδελφική μου φίλη. Δουλεύει από τα 15 της χρόνια, κάθε μέρα της ζωής της, δεν καθόταν ούτε τα σαββατοκύριακα. Δούλευε σκληρά, από κοριτσάκι στη φάμπρικα. Το εργοστάσιο έκλεισε πριν 25 χρόνια, αλλά έψαξε, άλλαξε δουλειά, έκανε κάθε τίμια δουλειά που μπορούσε να κάνει.

Αυτός ο άνθρωπος έχει 12.500 ένσημα του ΙΚΑ! Ναι κύριοι, πλήρωσε στα αλήθεια 12.500 ένσημα συνολικά –και άλλα πολλά σε φόρους κλπ- επί 37 ολόκληρα χρόνια. Τι της είπε όμως το ΙΚΑ όταν πήγε πέρυσι να ζητήσει μια σύνταξη με 37ετία χωρίς όριο ηλικίας; Μπορεί να δούλευες πχ τις 350 από τις 365 μέρες του χρόνου, αλλά το ΙΚΑ αναγνωρίζει δια νόμου μόνο μέχρι 300 ημέρες εργασίας το χρόνο! Άρα τα 12.500 ένσημα τα λογαριάζει για 11.000.

Για να πάρεις σύνταξη με 37ετία ως πέρυσι χρειαζόσουν 11.100 ένσημα. Της ζητούσαν δηλαδή και επιπλέον 100. Και όχι από αυτά που εξαγοράζονται. Πραγματικά, δουλεμένα και πληρωμένα, από αυτά που έχει «να φάνε και οι κότες» αλλά το Κράτος δεν της τα αναγνωρίζει.

Από 1-1-2011 όμως καταργήθηκε και η 37ετία. Πλέον της ζητούν 40 χρόνια δουλειάς, δηλαδή 12.000 ένσημα. Της ζητούν δηλαδή να δουλεύει ακόμα 3 χρόνια και να κολλήσει άλλα 1.000 ένσημα, αλλοιώς σύνταξη δεν παίρνει.

Αλλά τα «έσπασε» με τον εργοδότη της που, όπως και τόσοι άλλοι  «επιχειρηματίες» έχει χάσει το μπούσουλα και αφήνει τις κλίκες να κουμαντάρουν τα μαγαζιά του. Δουλειά τώρα δεν βρίσκει. Τα 3 χρόνια μπορεί να γίνουν 5 ή 10 για να πάρει τη σύνταξη. Έχει φτάσει ήδη τα 12.800 πραγματικά ένσημα και της ζητούν να φτάσει με τα ζόρια τα ... 13.500 και βάλε!

Την ίδια ώρα, όλα αυτά τα χρόνια, εκατομμύρια άλλοι έπαιρναν συντάξεις με 4500 δουλειάς, όταν γίνονταν 58 ή 60. Αυτή είναι μόλις... 53. Επί 38 χρόνια πλήρωνε τις συντάξεις των άλλων. Πόσοι άραγε έχουν πληρώσει τόσα ένσημα στη ζωή τους;

Ειρωνεία της Τύχης; Η μάνα της που δούλευε στο ίδιο εργοστάσιο επό 35 χρόνια παίρνει 560 ευρώ σύνταξη και 150 επικουρικό. Συνολικά δύο μόνες γυναίκες που δούλεψαν επί 75 χρόνια (σκεφτείτε το παρακαλώ) πρέπει τώρα να ζουν με 710 σύνταξη της γηραιάς μητέρας.

Στην ίδια πολυκατοικία ο ταχυδρόμος φέρνει κάθε μήνα στη γειτόνισα από πάνω τους σύνταξη και ΕΚΑΣ 710 ευρώ. Η γειτόνισα δούλεψε 12 χρόνια όλα κιόλα, η σύνταξη που της έπρεπε ήταν 130 ευρώ, παίρνει την κατώτατη και ΕΚΑΣ, πληρώνει τη μισή συμμετοχή στα φάρμακα και ... κλαίγεται και από πάνω που ακριβαίνει η ζωή  κλπ κλπ

Ρώτησα στο υπουργείο Εργασίας γιατί τιμωρούν έτσι τους ανθρώπους που προσέφεραν όσο τρεις (ή και πέντε) από τους ... «κοινούς θνητούς» στο Κράτος και το Ασφαλιστικό Σύστημα. Μου είπαν ότι «οι συντάξεις τους κοστίζουν 80 εκατ. ευρώ το χρόνο».

Καταλάβατε; Για να μην κόψουν τη σύνταξη από αυτόν που παίρνει πχ 480 ευρώ  αντί για 130, δεν δίνουν σύνταξη σε αυτόν που εργάζεται για να πληρώνονται αυτοί που την πήρανε! Δεν βάζουν άλλους φόρους, δεν χτυπάνε τη φοροδιαφυγή, βολεύουν τους δικούς, κάνουν «δωράκια» στους επιχειρηματίες, νοιάζονται για τους ένστολους, τους δημοσίους υπαλλήλους, τους εφοριακούς... Μόνο από  αυτόν που δούλεψε 12.800 μέρες στη ζωή του βρίσκουν να του κόψουν τη σύνταξη!

Ε, ναι λοιπόν. Είναι ντροπή. Δεν χρειαζόταν να χρεοκοπήσει η χώρα, για να δείτε ότι είναι σάπιο το Κράτος και οι άνθρωποι που το στηρίζανε χρόνια τώρα. Όλα τα ρουσφέτια που στην Ελλάδα βαφτίστηκαν «κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων» στηρίχτηκαν στις πλάτες αυτής της γυναίκας.

Δεν απέκτησε λιμουζίνες, δε ζήλεψε τις σπιταρώνες και τα εξοχικά των άλλων, δούλευε και όταν οι άλλοι κάθονταν ή έκλεβαν -ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα, ούτε καν στο δημόσιο.

Ποιος μίλησε ποτέ για την αδικία που υφίστανται 2 εκατ. χαμηλοσυνταξιούχοι των 600 ευρώ από τους 200.000 που παίρνουν ΕΚΑΣ και τους ξεπερνούν αν και πρόσφεραν λιγότερα;  Ποιος μίλησε για την αδικία που 1 εκατ. συνταξιούχοι παίρνουν την κατώτατη των 480 αντί να παίρνουν 180, όταν άλλοι που δούλεψαν και πρόσφεραν παίρνουν... τα ίδια; Ποιος ενοχλήθηκε ποτέ που το Κράτος ασκούσε «κοινωνική πολιτική» με λεφτά από τις εισφορές των ασφαλισμένων, αντί να μοιράζει επιδόματα από φόρους  (αν και εφόσον τους εισέπραττε);

Πού είναι το Κράτος που «εγγυάται τις συντάξεις»; Πού πήγαν τα λεφτά και τα νιάτα αυτής της κοπέλας; Πόση υπομονή πρέπει να κάνει πια «στα ξένα χέρια»; Γιατί αγνακτούν 25ρηδες που δεν δούλεψαν ούτε ένα χρόνο ακόμα στη ζωή τους; Γιατί άλλοι πήραν συντάξεις στα 40 και στα 50, με 15 χρόνια δουλειάς; Ποιον είχαν «μπάρμπα» και από πού; Και να μην μπορεί να πάρει σύνταξη αυτή που εργάστηκε σκληρά και πλήρωσε πολλά επί 12.800 ημέρες -από συνόλου 19.500 της ζωής του;

Αλλά εγώ δεν την λυπάμαι. Αυτή η αγωνίστρια της ζωής θα βρει οπωσδήποτε τη δύναμη και θα σταθεί στα πόδια της, όσο και αν την «σκοτώνει» τόσα χρόνια η Ελλάδα και οι έλληνες. Είναι μια σύγχρονη Μπουμπουλίνα, που πάει με τον σταυρό στο χέρι όσο και αν στις εποχές μας επικρατούν οι «τσάμπα μάγκες». Αυτούς όμως τελικά λυπάμαι περισσότερο, τους κακομοίρηδες που ζούσαν με «φρου φρου και αρώματα», πολιτικούς και πολίτες, που μονίμως κλαίγονται ή πουλάνε τσαμπουκά, αυτούς τους κατεστραμμένους που θα δουν τώρα πόσα απίδια χωράει ο σάκος.  

Δεν πειράζει κύριε Κουτρουμάνη. Σώστε «τους άλλους» εσείς... Αν όμως είναι να σωθεί η Ελλάδα και να ανήκει μόνο στους ίδιους και τους ίδιους «έλληνες», τότε συμφωνώ μαζί της: δεν περισσεύουν δάκρυα και οίκτος για τους μυγιάγγιχτους γκρινιάρηδες, όταν δίπλα μας υπάρχουν τέτοιες αδικίες και δράματα. Την Υγειά της νά’χει και έχει για αυτήν ο Θεός...