Κωστής Πλάντζος

Τι όμορφη μέρα αυτή που έζησα τις προάλλες: Δευτέρα πρωί κατέβηκα Συγγρού, Αμαλίας, Πανεπιστημίου, Σταδίου με το αυτοκίνητο. Πάρκαρα και από τις 11.00 ως τις 15.00 περπατούσα. Άδεια η Πανεπιστημίου, άδεια και η Σταδίου. Αν ξάπλωνα στην Ομήρου, δεν θα με πάταγε κανείς. Πιο πολλά αυτοκίνητα έβλεπες στις ασπρόμαυρες ταινίες του ’50, παρά εκείνη τη μέρα.

Στη γενική «νιρβάνα» μου στην πρωτεύουσα, αδυνατούσα να καταλάβω τις ερωτήσεις συναδέλφων στο υπουργείο Οικονομικών, του τύπου «φύγανε οι ταξιτζήδες»; Σκέφτηκα «θα έκλεισαν για λίγο τους δρόμους, άρα για αυτό ήταν άδειοι». Αλλά τίποτα δε χάλασε την ευτυχία που γεύθηκα εκείνη τη μέρα.

Ωσπου το βράδυ είδα τα δελτία ειδήσεων. Τι το’θελα; Βία και καταστροφή, συγκρούσεις και διαξιφισμοί για τα ταξί, μπινελίκια σε ξένες γλώσσες.  Μέχρι και για δυσφήμιση της χώρας στο εξωτερικό άκουγα! Μα μια τόσο τέλεια μέρα, κανείς δεν έζησε και δεν χάρηκε την Αθήνα όπως ήταν άλλοτε;

Έχετε δίκιο.Συγγνώμη που δεν αντίκρυσα τα εκτρώματα. Ήταν μια απαίσια ημέρα. Μέρα ντροπής. Αλλά και μέρα Αγώνα και Μνήμης των δικαιωμάτων των ταξιτζήδων στη χώρα μας.

Παρακαλώ πολύ λοιπόν τον κύριο Ραγκούση όπως υποχωρήσει έναντι των απαιτήσεων των ταξιτζήδων και να ξανακλείσει άμεσα το επάγγελμα. Επίσης να ακούσει τη φωνή της λογικής των διαφόρων βουλευτών όλων των κομμάτων (κυρίως του δικού του) που αφουγκράζονται τις ανάγκες και τις αγωνίες των τοπικών κοινωνιών -και ειδικά των αυτοκινητιστών.

Παρακαλώ πολύ τον κύριο Ραγκούση να μην εφαρμόσει το Μνημόνιο. Ας αφήσει την υπόθεση αυτή σε άλλους, που ξέρουν και μπορούν καλύτερα (πχ τον κύριο Γιώργο Παπακωνσταντίνου που αφού έκοψε μισθούς και συντάξεις, τώρα πάει να χαρίσει πρόστιμα και προνόμια στους αυθαίρετους, απαξιώνοντας τις περιουσίες των νομοταγών).

Παρακαλώ πολύ τον κύριο Ραγκούση να αφήσει ήσυχους τους ταξιτζήδες, για να ανοίξει ο δρόμος για λιμάνια και αεροδρόμια. Δεν ξέρω τι πάθανε και θέλουν να έρθουν οι τουρίστες, ας πρόσεχαν. Εμένα με νοιάζει που θα έρθουν όπου νά’ναι οι ξένοι μάνατζερ («δον φούφουτοι» ή όπως αλλοιώς τους λένε) για να κυβερνήσουν και δε θα μπορούν να φτάσουν  στα υπουργεία στην Αθήνα. Και αν αυτοί δεν έρθουν τελικά ποτέ, να μπορώ εγώ να βγω από τη χώρα –οικογενειακώς «αυτοεξόριστοι» και μέχρι νεωτέρας.

Παρακαλώ πολύ τον κύριο Ραγκούση να κάτσει στα αυγά του και να μην ενοχλεί τον κάθε μεροκαματιάρη που μια ωραία ημέρα «έσκασε» 200 χιλιάρικα για κάθε άδεια που απέκτησε, και τώρα υπερασπίζεται το αναφαίρετο δικαίωμά του να του εξασφαλίζει το κράτος ότι η επένδυσή του θα πάει καλά.

Τι το πέρασε δηλαδή ο κύριος Ραγκούσης: ο «ταρίφας» είναι εργάτης, δεν είναι επιχείρηση. Και 1 εκατομμύριο να πάει η άδεια, τα κέρδη πρέπει να βγαίνουν και να είναι παντελονάτα. Ας πετάνε οι άλλοι τα λεφτά τους σε αβέβαιες επενδύσεις. Ο  «ταρίφας» έχει στόματα να θρέψει, δεν παίζουμε...

Παρακαλώ πολύ τον κύριο Ραγκούση να πάρει μαθήματα συνέπειας και νομιμότητας από τον κύριο Παπακωνσταντίνου.  

Ας δει τι έκανε με τα αυθαίρετα ο Παπακωνσταντίνου:  τους παρακαλά να πληρώσουν τα πρόστιμα και τους προσφέρει δυνατότητα μεταπώλησης σαν κανονικό σπίτι, όταν ο νομοταγής γείτονας παραδίπλα δεν μπορεί να κτίσει επειδή η περιοχή «γέμισε από αυθαίρετα» και το ΣτΕ μπλοκάρει τα σχέδια πόλεως.

Γιατί δεν κάνει νέες εντάξεις ο Παπακωνσταντίνου; Κορόιδο είναι; Αν έμπαιναν στο σχέδιο νέες περιοχές, θα έχτιζαν καινούργια και πιο φτηνά σπίτια οι νομοταγείς, αλλά θα έπεφταν οι τιμές στα ακίνητα για όλους. Φαντάζεστε αν ξαφνικά πολεοδομούσε γη το ΥΠΕΚΑ και έσκαγε η «φούσκα» στα ακίνητα, ποιοι θα έκλαιγαν;  Οι κατασκευαστές εργολάβοι που ονειρεύονται να ξαναπουλήσουν σπίτι 90 τμ σε Μοσχάτο, Καλλιθέα, Τζιτζιφιές με 400.000 ευρώ.

Δεν τα επιτρέπει αυτά ο κ.Παπακωνσταντίνου, πώς μπορείτε εσείς να το κάνετε κύριε Ραγκούση; Τα ίδια θα κάνατε και αν ήστασταν στο ΥΠΕΚΑ; Θα ανοίγατε το «κτίζειν» και στους μη έχοντας; Και σοτυς νόμιμους; Και στους μη προνομιούχους; Ντροπή! Για τεντώστε τα αυτιά σας σε όσα σας λένε οι συνάδελφοί σας. .. Και αν δεν σας αρέσει ό,τι ακούτε, γιατί κάθεστε; Σηκωθείτε και φύγετε από την κυβέρνηση. Για δεν πάτε στην Πάρο; Ή ελάτε μαζί μου στο εξωτερικό. Σκέφτομαι κάτι ανάμεσα σε Αργεντινή, Τουρκία, Μπουτσουάνα ή άλλα ανεπτυγμένα κράτη.

Σκέφτεστε κάτι καλύτερο για μόνιμη εγκατάσταση;


Με εκτίμηση


Ένας δημοσιογράφος που «γράφει» 70-100 χλμ τη κάθε μέρα με το αυτοκίνητό του για ρεπορτάζ και χαίρεται να πηγαινοφέρνει και κόσμο, «δίκην ταξιτζή», επειδή, όταν ήταν παιδάκι, ήταν απωθημένο όνειρό του να γίνει "όταν μεγαλώσει" είτε  ταξιτζής, είτε καστανάς σε καμιά πλατεία...


Δεν του είπαν τότε οι δάσκαλοί του ότι, πιο εύκολα γίνεσαι αστροναύτης, που θέλανε τα άλλα παιδάκια της τάξης του, παρά παίρνεις στην Ελλάδα άδεια για ταρίφα και για να πουλάς κάστανα και καλαμπόκι....