Κώστας Τσαούσης

Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι;
Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;

Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Το θυμάστε το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη; Δεν ξέρω αν σήμερα αντέχει στον κόσμο που διαμορφώνουν οι ψηφιακές συνήθειες και ασχολίες των νεαρών Ελλήνων με τα έξυπνα κινητά, τις «ταμπλέτες» και τις κονσόλες των παιχνιδιών. Και όμως το ερώτημα του δημοτικιστή ποιητή της Νέας Αθηναϊκής Σχολής ( 1862-1924)παραμένει πάντα επίκαιρο! Τι είναι η πατρίδα μας;

Τι είναι η πατρίδα μας λοιπόν λίγο πριν συμπληρωθεί και η δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα; Τι είναι η πατρίδα μας μετά από 10 ολόκληρα χρόνια μιας γενικευμένης πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης;

Κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι ένα ελαιοτριβείο στη Μάκρη (στο δρόμο που συνδέει την Κομοτηνή με την Αλεξανδρούπολη), μέσα σε έναν από τους αρχαιότερους ελαιώνες της Μεσογείου ,δίπλα στην σπηλιά του Κύκλωπα του Ομήρου και την αρχαία Εγνατία οδό. Ένα μελισσοκομείο στη Νικουριά, ένα μικρό ακατοίκητο νησάκι απέναντι από την Αμοργό που είναι γεμάτο θυμάρια και βγαίνει ένα καταπληκτικό θυμαρίσιο μέλι. Μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις καλλιέργειας σύκων αλλά και δημιουργίας πρωτότυπων προϊόντων με βάση το σύκο σε χωριά της Κύμης Ευβοίας. Μια οικογένεια νέων ανθρώπων που φτιάχνει μέλι στη Σέριφο και το προωθεί έχοντας επιλέξει πρωτότυπες συσκευασίες. Μια οικογενειακή επιχείρηση από την Χαλκιδική που καλλιεργεί βότανα και συνθέτει μαγειρικά μείγματα για τα κυριακάτικα ψησίματα των κρεάτων (όπου η ρίγανη συναντά τον δυόσμο και το δενδρολίβανο). Μικρές ζυθοποιίες ή ακόμη ακόμη οικιακές ζυθοποιίες που φτιάχνουν εξαιρετικά ποιοτικές φρέσκες αφιλτράριστες μπύρες ή ακόμη και χειροποίητες μπύρες.

Ο κατάλογος όλων αυτών των βραβευμένων προσπαθειών και εγχειρημάτων είναι μακρύς – περιλαμβάνει δεκάδες και εκατοντάδες παραγωγών που σήκωσαν ανάστημα μέσα στη κρίση και διεκδίκησαν μερίδιο (έστω και μερίδιο σε αγορές χαραμάδες) στη διεθνή αγορά.

Αλλά, η παραγωγική και δημιουργική Ελλάδα – που ακόμη δεν έχει βρει την φωνή αλλά και την εκπροσώπηση της- είναι η μια πλευρά του εθνικού νομίσματος. Η άλλη πλευρά, είναι οι κοινότητες των Ελλήνων εργαζομένων επαγγελματιών και επιστημόνων που αρχίζουν να στήνονται ακόμη και σε μικρές πόλεις σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χιλιάδες και εκατοντάδες χιλιάδες νέων Ελλήνων που έχουν στερηθεί και φωνή και εκπροσώπηση! Η άλλη Ελλάδα που θα διεκδικήσει πολύ σύντομα τα δικαιώματα της!