Κώστας Τσαούσης

Δεν θυμάμαι τα χρόνια που είμαι επαγγελματίας δημοσιογράφος να έχει έρθει προς συζήτηση στη Βουλή το ζήτημα της πολιτικής προστασίας… Ούτε με πρωτοβουλία της κυβέρνησης – της εκάστοτε κυβέρνησης-,ούτε της αντιπολίτευσης – της εκάστοτε αντιπολίτευσης. Άλλωστε, στην τρέχουσα καθιερωμένη αντίληψη για το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας η πολιτική προστασία δεν είναι –δυστυχώς- ανάμεσα στις πρώτες προτεραιότητες…

Αν και η πολιτική προστασία αποβλέπει στην προστασία των ατόμων, των ομάδων ή κοινοτήτων από φυσικές ή ανθροπωγενείς καταστροφές ταχείας ή βραδείας εξέλιξης - καταστροφές που μπορεί να είναι τεχνολογικές, βιολογικές, χημικές ή πυρηνικές και άλλου είδους που μπορεί να προκληθούν κατά τη διάρκεια ειρηνικής περιόδου, προκαλώντας καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης- για τις ελληνικές κυβερνήσεις είναι μια ακόμη …δημόσια υπηρεσία. Μια γενική γραμματεία στο υπουργείο Εσωτερικών ο επικεφαλής της οποίας είναι – τις περισσότερες φορές- ένας πολιτικός φίλος…

Όπως και ο σημερινός γενικός γραμματέας. Διαβάζοντας το βιογραφικό σημείωμα του 60χρονου απόστρατου αξιωματικού του Πυροσβεστικού Σώματος κ. Γιάννη Καπάκη μαθαίνουμε ότι «από το 2013 είναι μέλος της Κίνησης Ιδεών και Δράσης ΠΡΑΤΤΩ, με Πρόεδρο τον Καθηγητή Νίκο Κοτζιά. Το Μάρτιο του 2014 ίδρυσε τη Δημοτική Κίνηση «Άνδρος της Ζωής μας» και σήμερα είναι Δημοτικός Σύμβουλος και επικεφαλής της ελάσσονος αντιπολίτευσης του Δήμου Άνδρου. Από τις 22 Οκτωβρίου 2015 ασκεί καθήκοντα Γενικού Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας». Υπενθυμίζω ότι στην ίδια πολιτική κίνηση ανήκει και ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Νίκος Τόσκας.

Ο σημερινός γενικός γραμματέας κ. Καπάκης – σύμφωνα πάντα με το βιογραφικό του- «υπηρέτησε ως αξιωματικός στο Πυροσβεστικό Σώμα από το οποίο αφυπηρέτησε το 2013.Για το μεγαλύτερο διάστημα της σταδιοδρομίας του, υπηρέτησε στο Αρχηγείο του Πυροσβεστικού Σώματος, σε διάφορες θέσεις, όπως του Υπευθύνου Έκδοσης του Περιοδικού «Πυροσβεστική Επιθεώρηση» και του Διευθυντή Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων, με παράλληλα καθήκοντα Εκπροσώπου Τύπου του Σώματος.

Επίσης, έχει υπηρετήσει στην Ειδική Μονάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών, (Ε.Μ.Α.Κ.), στο Κέντρο Επιχειρήσεων της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας και ως Διοικητής της Π.Υ. Ερμούπολης, έχοντας την ευθύνη της πυροπροστασίας των Κυκλάδων.Είναι Εμπειρογνώμονας του Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επί σειρά ετών δίδαξε στη Σχολή Αξιωματικών της Πυροσβεστικής Ακαδημίας, ενώ υπήρξε εκπαιδευτής και στο Ινστιτούτο Επιμόρφωσης του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης στη θεματική ενότητα Διαχείριση Εκτάκτων Αναγκών.

Είναι απόφοιτος της Σχολής Αξιωματικών της Πυροσβεστικής Ακαδημίας, ενώ επίσης έχει σπουδάσει στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το ίδιο Τμήμα έλαβε και τον μεταπτυχιακό τίτλο (MSc) Κράτος και Δημόσια Πολιτική, ενώ η διπλωματική του εργασία είχε ως θέμα Διαχείριση Εκτάκτων Αναγκών - Πολιτική Προστασία στην Ελλάδα».

Δεν θέλω και δεν μπορώ να αξιολογήσω το βιογραφικό του γενικού γραμματέα Πολιτικής Προστασίας. Εκείνο, όμως, που θέλω να «κραυγάσω» -μετά και την καταστροφή στην Αττική- είναι η διαχρονική αδυναμία του πολιτικού προσωπικού της χώρας να κατανοήσει ότι στις μέρες μας η υπόθεση της πολιτικής προστασίας είναι μια από τις πρώτες προτεραιότητες του κράτους – η μεγαλύτερη επένδυση ασφάλειας για τα συμφέροντα των πολιτών.

Διάβασα κάπου στο διαδίκτυο η πολιτική προστασία θεωρείται ως ένα βασικό μέρος της «συνολικής άμυνας» του κράτους. Για παράδειγμα, η σουηδική λέξη totalförsvar αναφέρεται στη δέσμευση του έθνους να προσφέρει ένα μεγάλο εύρος πόρων για την άμυνα της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής προστασίας. Ας το κρατήσουμε!