Κώστας Τσαούσης

Δεκατέσσερα χρόνια μετά το μαγικό καλοκαίρι με τις ελληνικές επιτυχίες στο Πανευρωπαϊκό Ποδοσφαίρου της Πορτογαλίας και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεκαέξι χρόνια από την εισαγωγή των τραπεζογραμματίων και κερμάτων  ευρώ  σε 12 χώρες με συνολικό πληθυσμό 308 εκατομμυρίων κατοίκων - τη μεγαλύτερη νομισματική μετάβαση που έχει γίνει ποτέ σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η ιστορική αναδρομή έχει τη σημασία της. Και αυτό για να «διαβαστεί» ορθά – πέραν των mea culpa- το κείμενο του επικαιροποιημένου Επιχειρησιακού Προγράμματος Αξιοποίησης του ΤΑΙΠΕΔ. Σε άλλες εποχές – τις εποχές που στο χρηματιστήριο της Σοφοκλέους έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα- η πρώτη ανακοίνωση της πάντα έτοιμης αξιωματικής αντιπολίτευσης με τους δυναμικούς συνδικαλιστές στο πλευρό της θα αφορούσε τα «χρυσαφικά» του δημοσίου που «βγαίνουν στο σφυρί»! Σήμερα, κανείς – από τα κοινοβουλευτικά κόμματα της εξουσίας- δεν αντιδρά με αυτόν τον τρόπο… Ωριμότητα ή απλώς παραίτηση. Ίσως και τα δύο, ενδεχομένως πολλά περισσότερα.

Αν προστρέξει κανείς στη λίστα με τις εταιρείες, τα ακίνητα, τις εκτάσεις, τα δικαιώματα  κλπ που οδεύουν προς πώληση ή προς αξιοποίηση μέσω παραχωρήσεων θα δει ότι τα περισσότερα εναπομείναντα «χρυσαφικά» του ΤΑΙΠΕΔ  βρίσκονται εκεί. Το Ελληνικό, η ΔΕΣΦΑ, 10 οργανισμοί λιμένος από όλη την Ελλάδα, η ΕΕΣΣΤΥ (ROSCO), η εταιρεία του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, Μαρίνες (μεταξύ αυτών και η εμβληματική μαρίνα του Αλίμου), η Εγνατία Οδός, τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ), η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ), η Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ), η Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Πρωτεύουσας (ΕΥΔΑΠ), η Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ), η Υπόγεια Αποθήκη Φυσικού Αερίου στη Ν.Καβάλα, η Αφάντου (Γκόλφ κα), το Castello Bibelli Κέρκυρας, μια μεγάλη έκταση στο Μαρκόπουλο Αττικής, το Ξενία και τα Ιαματικά Λουτρά στην Κύθνο,  οι εγκαταστάσεις της λουτρόπολης των Καμμένων Βούρλων αλλά και το ακίνητο του camping των Καμμένων Βούρλων, ένα μεγάλο ακίνητο στις Θερμοπύλες, η έκταση της πρώην Αμερικανικής βάσης στις Γούρνες Ηρακλείου,  ένα ακίνητο που παλιά ανήκε στην ΕΡΤ στην Περαία Θεσσαλονίκης, οι πρώην εργοταξιακοί χώροι του έργου ζεύξης Ρίου- Αντιρρίου.

Τα περισσότερα από αυτά τα «χρυσαφικά» είναι από την εποχή του πανηγυριού για τον ερχομό του millennium  αλλά τότε «λεφτά» … υπήρχαν (δανεικά , ξεδανεικά η προέλευση τους δεν έπαιζε και πολύ ρόλο). Αλλά, με βάση τα σημερινά δεδομένα και με την γνώση της διαχρονικής διαδρομής καλούμαστε να διατυπώσουμε μια άποψη- μια θέση. Το πρώτο και βασικό στοιχείο που πρέπει κανείς να αναδείξει και να προβάλλει είναι η ολοκληρωτική αδυναμία του κρατικού μηχανισμού – πέραν των ιδεολογικών ακαμψιών και των κομματικών σκοπιμοτήτων- να διαμορφώσει μια ολοκληρωμένη και αποτελεσματική στρατηγική για το δημόσιο χαρτοφυλάκιο.

Τότε είχαμε την άνεση του χρόνου αλλά η κυρίαρχη αντίληψη του πολιτικού και κομματικού ελέγχου πάνω στη δημόσια περιουσία (μετοχές, ακίνητα, δικαιώματα κα) σφύριζε αδιάφορα… Άλλωστε, τι είχαν να χάσουν οι ίδιοι και οι επιτελείς τους; Οι μισθοί να τρέχουν, τα αυτοκίνητα με τους οδηγούς στο βολάν πάντα έτοιμους, η γοητεία της κορδέλας και του ακριβού στυλογράφου σε συμβάσεις, οι προσλήψεις των κομματικών και των ψηφοφόρων της περιφέρειας και άλλα πολλά… Τώρα, όμως, ο δρόμος για τα «χρυσαφικά» είναι μονόδρομος, στενός και χωμάτινος!