Κώστας Τσαούσης

Ας προσγειωθούμε! Και από τα κυβερνητικά σχέδια περί Διαστήματος και άλλα ηχηρά παρόμοια ας ασχοληθούμε με την καθημερινή πραγματικότητα των Αθηναίων που μετακινούνται με τα δημόσια συγκοινωνιακά μέσα – λεωφορεία, τρόλεϊ, μετρό, ηλεκτρικός σιδηρόδρομος, τραμ.

Παρά την παταγώδη αποτυχία της πολιτικής του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Χρήστου Σπίρτζη - μιας πολιτικής που έχει να κάνει με τη γάτα και το ποντίκι μπροστά στις «ανοικτές, κλειστές» θύρες των σταθμών του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου και του μέτρο- να διαχειριστεί ορθολογικά την εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου στην ολότητα του η πολιτική επιλογή να προχωρήσει το έργο με την μέθοδο Σύμπραξης Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) δικαιώνεται μέσα από τα αποτελέσματα του.

Ο προερχόμενος από το λεγόμενο κοινωνικό ΠΑΣΟΚ υπουργός με θητεία στα συνδικαλιστικά του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΤΕΕ) παρά την κάθετη διαφωνία του με το ηλεκτρονικό εισιτήριο χάνει μέσα στο γήπεδο του άλλη μια μάχη που εκείνος επέλεξε – ως μην όφειλε- να δώσει…

Αλλά, ας πάμε στο αποτέλεσμα που δικαιώνει την επιλογή και του ηλεκτρονικού εισιτηρίου και την επιλογή του ως έργου ΣΔΙΤ.

Στο facebook βρήκα μια ανάρτηση που μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Δεν έχει σημασία ποιος την έγραψε και την ανέβασε. Σημασία έχουν τα νούμερα (νούμερα 100% επιβεβαιωμένα από πληθώρα πηγών).

Έχουμε και λέμε: Τα έσοδα με την συμβολή και του ηλεκτρονικού εισιτηρίου – όπου και όπως εφαρμόσθηκε με ευθύνη του υπουργού Σπίρτζη- ήταν μέσα σε ένα μήνα (Μάρτιος 2018) αυξημένα κατά 3,5 εκατομμύρια ευρώ σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα πέρυσι (Μάρτιος 2017). Το επαναλαμβάνω: Μάρτιος 2018 – Μάρτιος 2017 τα έσοδα ήταν αυξημένα κατά 3,5 εκατομμύρια ευρώ. Με λίγα λόγια, αύξηση εσόδων της τάξης του 20 %.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι το ηλεκτρονικό εισιτήριο βοηθά τα έσοδα. Γεγονός που σημαίνει ότι η ευρεία χρήση του θα βοηθήσει ακόμη περισσότερο την οικονομική κατάσταση των συγκοινωνιακών φορέων της πρωτεύουσας απαλλάσσοντας τους από την «ασχήμια» της γκρίζας ή της μαύρης οικονομίας με τα πλαστά (χάρτινα) εισιτήρια, τους συστηματικούς μπαταχτσήδες, το «μπάτε σκύλοι αλέστε…», τα κεκτημένα των συνδικαλιστών της συνδιοίκησης και τόσα άλλα.

Το ηλεκτρονικό εισιτήριο είναι μια λύση… Μια δεύτερη λύση είναι το πέρασμα της διαχείρισης του συγκοινωνιακού έργου μέσα από Συμπράξεις Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Για σκεφτείτε το…

Και αυτό το τελευταίο έχει την αξία του καθώς ένα έργο ΣΔΙΤ με μίξη κοινοτικών και ιδιωτικών πόρων, είναι ένα επιτυχημένο μοντέλο που με επιτυχία εφαρμόζεται στην χώρα μας σε πλήθος projects με την στήριξη και τη συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.