Κώστας Τσαούσης

Το βράδυ της περασμένης Δευτέρας ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας σε συνάντηση με επιχειρηματίες, ελεύθερους επαγγελματίες και νέους επιστήμονες στη Χαλκίδα θέλησε να μοιραστεί με τους συνομιλητές του μια εμπειρία του από την επίσκεψη του, το πρωί της ίδιας μέρας, σε μικροζυθοποιία που έχει τις παραγωγικές της εγκαταστάσεις σε ένα χωριό της Κεντρικής Εύβοιας και την συνάντηση του με τον ιδιοκτήτη της.

Ο κ. Μητσοτάκης συγκράτησε – και θέλησε να το πει και να το επισημάνει- ένα στοιχείο που έχει άμεση σχέση με την υπόθεση της ανάπτυξης αλλά και της ενίσχυσης της παραγωγικής δραστηριότητας σε μια τοπική οικονομία. Το στοιχείο αυτό έχει να κάνει με το περιοριστικό πλαίσιο ενός Βασιλικού Διατάγματος του 1922 – που διατηρείται εν ισχύει στην Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2018- για το μπορεί να παράγει ένα ζυθοποιείο.

Στο σημείο αυτό έχει σημασία και αξία να προσθέσω δύο πληροφορίες παραπάνω.

Η μια έχει να κάνει και με μια άλλη ιδιότητα του ιδιοκτήτη της ευβοϊκής μικροζυθοποιίας (μιας εκ των δύο που βρίσκονται στα όρια της περιφερειακής ενότητας). Είναι ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Ζυθοποιών που συγκεντρώνει στους κόλπους της, από την ηγέτιδα δύναμη του κλάδου, την μεγάλη Αθηναϊκή Ζυθοποιία μέχρι τις τοπικές ζυθοποιίες στα νησιά του Αιγαίου.

Η δεύτερη πληροφορία έχει να κάνει με το περιεχόμενο μιας συνέντευξης τύπου που δόθηκε το 2016 από την Ένωση και στην οποία φιγουράρουν σε πρώτο επίπεδο δύο-τρία σημαντικά θέματα που μπορούν να τροφοδοτήσουν στη πράξη την έννοια της παραγωγικής ανάπτυξης.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Η Ένωση των Ζυθοποιών έθεσε κατά πρώτον το ζήτημα της διαμόρφωσης ενός σύγχρονου και πάνω απ΄όλα ευέλικτου νομοθετικού πλαισίου για τη χρήση πρώτων υλών, π.χ. αξιοποίηση φρούτων στην παραγωγή μπίρας. Η δυνατότητα αυτή θα συμβάλει στην απορρόφηση της παραγωγής ελληνικών φρούτων, αλλά και στην ανάπτυξη προϊόντων ελληνικής ταυτότητας που μπορούν να προσφέρουν σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και μερίδιο στις εξαγωγές.

Δεύτερον, η παροχή της δυνατότητας παραγωγής και εμφιάλωσης από τα ζυθοποιεία ποτών από ζύμωση, όπως π.χ. ο μηλίτης, γεγονός που θα επιτρέπει την παραγωγή και στη χώρα μας προϊόντων που αυτή τη στιγμή εισάγονται σε ποσοστό 100%.
Τρίτο, την παροχή συγκεκριμένων κινήτρων σε αγρότες αλλά και ζυθοποιίες για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων που σχετίζονται με την παραγωγή της μπίρας, καθώς και για τη δημιουργία βυνοποιείων και μονάδων επεξεργασίας λυκίσκου.

Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης άκουσε με τα αυτιά του τον Σοφοκλή Παναγιώτου ( ιδιοκτήτη, μαζί με τον αδελφό του, της εταιρείας Septem αλλά και πρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων Ζυθοποιών από το φθινόπωρο του 2017) να του αφηγείται την «περιπέτεια» του να αξιοποιήσει την τοπική παραγωγή των σύκων (η Κύμη είναι σε απόσταση αναπνοής από το Αυλωνάρι) για να φτιάξει μια μπύρα φρούτων με ονομασία προέλευσης. Το ίδιο και την εκκίνηση του στον τομέα της καλλιέργειας ελληνικού λυκίσκου σε γειτονικά χωράφια...

Με άλλα λόγια, είναι πολύ πιο εύκολο και πιο οικονομικό (από την άποψη του κόστους) να φέρνεις έτοιμες τις μπύρες φρούτων από το Βέλγιο ή να εισάγεις λυκίσκο από το να έχεις καλλιέργειες και παραγωγή στην Ελλάδα...
Κατά τα άλλα, ζήτω η ανάπτυξη!