Κώστας Τσαούσης

Δεν πίστευα στα αυτιά μου! Και όμως ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στη πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου για το 2018 μεταξύ των άλλων θέλησε να μας θυμίσει ότι το βλέμμα του είναι «πίσω», στο απώτατο παρελθόν του μαχητικού κομμουνισμού του μεσοπολέμου. Τότε που το ΚΚΕ ύψωνε τη σημαία της προλεταριακής επανάστασης εναντίον του κοινοβουλευτισμού, της ειρηνικής εξέλιξης και της βαθμιαίας μετάβασης …

Χρόνια και χρόνια, δεκαετίες επί δεκαετιών είχε να ακουστεί από στόμα ηγέτη της Αριστεράς αναφορά στο ταξικό πρόσημο της πολιτικής της παράταξης. Ούτε η κληρονομιά του ΕΑΜ το επέτρεπε αλλά ούτε και οι στόχοι της Εθνικής Δημοκρατικής Αλλαγής της ΕΔΑ το περιελάμβαναν. Για την Μεταπολίτευση δεν χρειάζεται να μιλήσω…

Αλλά, ας μείνουμε για λίγο σε όσα δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας: «Και το 2018 έτος εξόδου από το μνημόνιο θα είναι χρονιά που θα μπορέσουμε να κάνουμε ακόμη πιο σαφές το δικό μας ταξικό πρόσημο και το δικό μας προσανατολισμό. αυτό είναι το κλειδί σύνδεσης με τα στρώματα που θέλουμε να εκφράζουμε. Θέλω να τονίσω ότι αυτή η δικαιολογημένη μεροληψία δεν οδηγεί σε ένα νέο διχασμό, αντίθετα ενώνει όλους τους πολίτες σε ένα νέο αναπτυξιακό σχεδιασμό με κοινωνική δικαιοσύνη».

Η αναφορά του πρωθυπουργού και προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ περί «ταξικού προσήμου» ταιριάζει γάντι με τις δηλώσεις της συζύγου του σχετικά με την κατοχή ή όχι της εξουσίας αλλά και με δεκάδες – αν όχι εκατοντάδες- αναρτήσεις κυβερνητικών και κομματικών στελεχών ότι η πολιτικές τους επιλογές είναι υπέρ του κόσμου της εργασίας και μόνον!

Εν έτει 2018 οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να θέλησαν με πρωτόγνωρο τρόπο για το ήθος της ελληνικής Αριστεράς να ανταποκριθούν πλήρως στη περίφημη ρήση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου για τους κομμουνιστές που θεωρούν ανάξιο να κρύβουν τις προθέσεις τους…

Αλλά, το σωτήριο έτος 2018 ο κόσμος της εργασίας όση υποστήριξη και αν βρει από την κυβέρνηση όπου ο ΣΥΡΙΖΑ συμπράττει με τους ΑΝΕΛ δεν μπορεί από μόνος τους να ανταποκριθεί στις επιταγές των καιρών. Ο κόσμος της εργασίας για να υπάρχει και να διεκδικεί την επι γής ευημερία χρειάζεται ένα δυναμικό κόσμο της επιχειρηματικότητας να λειτουργεί διαρκώς ως λοκομοτίβα ανάπτυξης και δημιουργίας πλούτου.

Κανένα  σχήμα σε δημοκρατικές κοινωνίες δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνο με τον κόσμο της εργασίας και στη θέση του κόσμου της επιχειρηματικότητας  να βρίσκεται το Κράτος ή το Κόμμα… Επαναλαμβάνω, σε δημοκρατικές κοινωνίες!  Και η Ελλάδα είναι μια δημοκρατική κοινωνία και ανήκει στη Δύση!

Με άλλα λόγια, ταξικό πρόσημο και άλλα ηχηρά ακούγονται σαν την διαφήμιση με το …last year. Μόνο που εδώ έχουμε απλώς last century!