Κλεοπάτρα Κοντονίκα

Ότι η ελληνική οικονομία πάσχει από ευρύ σύμπλεγμα στρεβλώσεων είναι το προφανές. Οτι απαιτείται προσαρμογή και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι ακόμη προφανέστερο. Οτι χρειάζονται περικοπές στις σπατάλες και εξορθολογισμός των δημοσίων δαπανών είναι ηλίου φαεινότερον. Αυτά όλα απαιτούν θυσίες.

Διαφωνεί κανείς; Μάλλον όχι.

Τι συνέβη λοιπόν σ’ αυτή τη χώρα που μέχρι  πριν δυο τρία χρόνια ήταν μεσ’ την  καλή χαρά, οδεύοντας προς τη σημερινή καταστροφή της τρώγοντας «ξένα κόλυβα»;

Συνέβη, ο Ακης Τσοχατζόπουλος, συνέβησαν οι μαϊμού συντάξεις, συνέβησαν τα με υπουργική  σφραγίδα (ποιός θυμάται τον κ. Ρεγκούζα;) γρηγορόσημα  των εφοριακών και τελωνειακών, συνέβησαν οι καταπατήσεις, συνέβη η Siemens, ο Χριστοφοράκος, συνέβη το Βατοπέδι, συνέβησαν οι τυφλοί της Ζακύνθου, συνέβησαν οι αθρόοι διορισμοί γαλάζιων και πράσινων παιδιών, συνέβησαν οι λίστες Λαγκάρντ, συνέβη η άφεσις αμαρτιών, και άλλα πολλά.

Ποιά ήταν η επίπτωση για τους πρωτεργάτες  αυτών των συμβάντων; Ο κ. Τσοχατζόπουλος μετακόμισε στον Κορυδαλό ομοίως και η κ. Βίκυ Σταμάτη. Α, ναι και ο κ. Λάκης Γαβαλάς.

Η απογύμνωση των αριθμών, η ανάδειξη των ελλειμμμάτων και η εκτίναξη του αδηφάγου χρέους, οδήγησαν τη χώρα στα μνημόνια και  στην προσπάθεια επανόδου της στο σωστό δρόμο.

Δυστυχώς, σήμερα γνωρίζουμε πως οι κυβερνήσεις που  διαχειρίστηκαν αυτή την εξαιρετικά ακραία κατάσταση, υπήρξαν εγκληματικά ανεπαρκείς. Τα πρόσωπα αποδείχθηκαν μικρά και λίγα, κατώτερα των περιστάσεων, οριζόμενα από τις μυωπικές και ιδοτελείς αντιλήψεις τους περί σωτηρίας. Πρόσωπα τα οποία μέσα από την μακρόχρονη ενασχόλησή τους με την πολιτική, μεταβλήθηκαν σε παράγοντες στεγνούς, ανάλγητους και αποκομμένους από κάθε τι συλλογικό, κοινωνικό, ανθρώπινο, δίχως όραμμα, δίχως πίστη, δίχως ευαισθησία και, τι κρίμα, εν τέλει δίχως πατρίδα.

Πολιτικοί άνδρες χωρίς ανάστημα, ανέλαβαν να περάσουν τη χώρα και τους πολίτες σώους μέσα από το ορμητικό ποτάμι της κρίσης με βάρκα τη λιτότητα. Οι πολίτες τους ακολούθησαν γιατί, αντίθετα με τους ταγούς, εκείνοι πίστεψαν και πιστεύουν οτι οι θυσίες αξίζουν αν είναι να ξεπεραστεί το πρόβλημα. Πίστεψαν ότι το μέλλον και οι προοπτικές τους δεν μπορεί να είναι εκτός ευρώ, στην απομόνωση και τον αποκλεισμό. Στήριξαν αυτή την προοπτική, οδηγώντας τον κ. Σαμαρά στον πρωθυπουργικό θώκο, με διακύβευμα την παραμονή της χώρας στο ενιαίο νόμισμα και την ευρωζώνη. Οι προεκλογικές αντιμνημονιακές κορώνες και η διαπραγματευτική δεινότητα του πρωθυπουργού, χάϊδεψαν πολλά αυτιά, όμως το Μνημόνιο ΙΙΙ που πρόσφατα ψηφίστηκε από την ελληνική Βουλή, δεν άφησε πλέον σε κανένα την παραμικρή αμφιβολία.

Η δραματική  συρρίκνωση των εισοδημάτων, δεν  συνοδεύτηκε από την αναγκαία διόρθωση των τιμών, ώστε να δώσει  περιθώριο επιβίωσης στους πολίτες. Τι έγινε; Ας δώσουμε μερικά παραδείγματα.

Συνοδεύτηκε από τρομακτική έως ληστρική και πέραν κάθε λογικής, αύξηση κατά 37,3% της φορολογίας. Φορολογούνται πλέον και τα ψιχία των αποζημιώσεων των ανέργων, που λαμβάνουν την αποζημίωση για να περάσουν όσο θα βρίσκονται στην ανεργία, η οποία φευ αυξάνεται ανεξέλεγκτα.

Η ΔΕΗ ανακοινώνει  οτι κόβει το ρεύμα σε 30.000 νοικοκυριά κάθε μήνα λόγω χρεών. Ταυτόχρονα ανακοινώνει οτι προτίθεται να αυξήσει τα τιμολόγια του ρεύματος έως και 20%! Έτσι, το 2013 θα σταματήσουν να πληρώνουν κι οι υπόλοιποι. Και εν τω μεταξύ η μονοπωλιακή ΔΕΗ θα ιδιωτικοποιηθεί. Σε τι τιμή θα πωληθεί αυτή η οδεύουσα προς πτώχευση επιχείρηση;

Για να αποφευχθεί η επίσημη χρεοκοπία του κράτους, το κράτος ήρθε και χρεοκόπησε τα ασφαλιστικά  ταμεία και το τραπεζικό σύστημα  και μερικές χιλιάδες δυστυχείς πολίτες που είχαν την ατυχή έμπνευση να εμπιστευθούν τα κρατικά ομόλογα.

Απεφεύχθη μεν  –προσωρινά- η κρατική χρεοκοπία, συνετελέσθη δε πλήρως η τραπεζική, η ασφαλιστική και η κοινωνική. Το πολιτικό σύστημα, εκμεταλλευόμενο  την οργή των πολιτών, εναντίον των τραπεζιτών, στοχοποιεί στην πραγματικότητα τις τράπεζες, καλλιεργώντας εντέχνως την ταυτοποίηση προσώπων και οργανισμών.

Σκοπός είναι  η πλήρης απαξίωση του τραπεζικού συστήματος, αποκρύπτοντας σκοπίμως από τους πολίτες τη ζωτική σημασία  της λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος για το σύνολο της οικονομίας. Αποκρύπτουν σκοπίμως πως ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος, παρέχει τον πλήρη έλεγχο επί των επιχειρήσεων, επί της ακίνητης περιουσίας των δανεισμένων ιδιωτών, επί της οικονομίας στο σύνολό της.

Αποκρύπτουν σκοπίμως οτι τα 50 δις ευρώ για  την ανακεφαλαιαοποίηση των τραπεζών, δίδονται για να καλυφθεί το έλλειμμα κεφαλαίων που δημιούργησε το PSI για να σωθεί η χώρα και πώς αν δεν δοθούν, οι τράπεζες θα πρέπει να κλείσουν, διότι δεν θα έχουν τους αναγκαίους δείκτες φερεγγυότητας και άρα δεν θα μπορούν να συνεχίσουν να εγγυώνται τις αποταμιεύσεις. Αποκρύπτουν επίσης ότι οι τράπεζες θα χρειαστούν μερικά δις. ακόμα για να καλύψουν την επαναγορά των ομολόγων και την διογκούμενη -λόγω ύφεσης, μείωσης εισοδημάτων και ανεργίας- τρύπα των ληξιπρόθεσμων δανείων που αποτελούν βόμβα στα θεμέλιά τους. Τι μηρυκάζουν καθημερινά οι πολιτικοί άνδρες; Οτι «δίνουμε» 50 δις ευρώ στις τράπεζες και τα λοιπά, και τα λοιπά ....γι’ αυτό και πρέπει να έχουμε τον έλεγχο, αποσιωπώντας οτι τα 50 δις τα πήρε το ίδιο το κράτος για να μειώσει το χρέος! Πώς λοιπόν το κράτος θα ελέγχει το τραπεζικό σύστημα; Διορίζοντας επιτρόπους οι οποίοι θα είναι στελέχη διεθνών ελεγκτικών οίκων, σαν εκείνους ή και τους ίδιους που επ’ αμοιβή πουλούσαν μέχρι σήμερα τις υπηρεσίες αυτές στις τράπεζες που θα διοικήσουν τώρα.

Η τοποθέτηση των επιτρόπων στο πλαίσιο λοιπόν της ανακεφαλαιοποίησης τι θα επιφέρει; Κατά τον κ. Σταϊκούρα και τον κ. Στουρνάρα θα επιφέρει «εξορθολογισμό» των προκλητικών αμοιβών των golden boys. Μάλιστα. Οπότε έτσι θα δικαιωθεί το δημόσιο αίσθημα. Αποκρύπτουν φυσικά ότι οι επίτροποι που θα τοποθετηθούν από την τρόϊκα θα έχουν ρόλο επικυρίαρχου με αμοιβές οριζόμενες από την τροϊκα και όχι από τον «δίκαιο κοινωνικά» νόμο περί αμοιβών των κ. Σταϊκούρα και Στουρνάρα. Και φυσικά ποιόν συμφέρει τώρα να εξηγήσει ότι εφεξής, τα δάνεια άνω των 8 εκατομμυρίων ευρώ των επιχειρήσεων όπως ο ΤΙΤΑΝ, η ΒΙΟΧΑΛΚΟ, ο ΟΜΙΛΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ, η S&B (πρώην Βαρυτίνης και Αργυρομεταλλευμάτων), επιχειρήσεις τροφίμων, όπως ΔΕΛΤΑ, ΜΕΒΓΑΛ, ΟΛΥΜΠΟΣ και πλήθος άλλων επιχειρήσεων που εξακολουθούν σήμερα να απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους, θα εξαρτώνται απολύτως από την κρίση του ευρωπαίου επιτρόπου; Εγκρίσεις, ρυθμίσεις, ρευστότητα, εγγυητικές θα ανήκουν στη σφαίρα απόλυτης ευθύνης του ευρωπαίου επιτρόπου; Και ποιος θα εγγυηθεί για παράδειγμα ότι ο επίτροπος δεν θα «κόψει» το δάνειο της ΤΙΤΑΝ αν θέλει να εξυπηρετήσει τη γαλλική τσιμεντοβιομηχανία Lafarge; Ή το δάνειο της ΜΕΒΓΑΛ αν θέλει να «βοηθήσει» το Νου – Νου;

Και ποιός  θα εξηγήσει πως η πρακτική αυτή θα συμπαρασύρει αναλόγως και τον  μικρότερο διάχυτο πλούτο των δανεισμένων νοικοκυριών; Ποιος θα εξηγήσει ότι τα απλήρωτα στεγαστικά του κοσμάκη μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να περάσουν στο πλαίσιο της εξυγίανσης των τραπεζών, στα χαρτοφυλάκια μεγάλων ξένων εταιρειών οι οποίες θα γίνουν οι σπιτονυκοκυραίοι του κάθε φουκαρά που ονειρευόταν ένα τριάρι 80 τ.μ.;

Κύριοι, δεν λέτε δυστυχώς την πλήρη αλήθεια, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος στον πολύπαθο ελληνικό λαό. Δεν λέτε –και πώς να ειπωθεί άλλωστε- ότι σύμπασα και καθ’ ολοκληρίαν η ελληνική οικονομία παραδίδεται στα χέρια 3-4 ευρωπαίων επιτρόπων, ελεγχόμενων από την προτεσταντικής ηθικής Γερμανία. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση, εγκλωβισμένη άραγε κι η ίδια (;) παραδίδει στους θηριοδαμαστές της ατίθασης αυτής χώρας, το μαστίγιο για να ξαναμαστιγωθούν τα ήδη νεκρά άλογα.