Κλεοπάτρα Κοντονίκα

Το όραμα του κ. Γιώργου Παπανδρέου και της κυβέρνησης που σχημάτισε μετά τις εκλογές του 2009, ήταν η πράσινη ανάπτυξη πρωτίστως και δευτερευόντως η έξοδος από την κρίση.

Άλλωστε τότε λεφτά υπήρχαν.

Τοποθέτησε λοιπόν την πράσινη Τίνα στο νευραλγικό υπουργείο Περιβάλλοντος, πήρε μια σειρά μέτρων για να προωθήσει την πράσινη οικονομία και έβαλε τη ΔΕΗ να επιδοτεί την παραγωγή ρεύματος από τις –πανάκριβες- ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ). Σήμερα ο κ. Παπανδρέου βρίσκεται στην οικία του των 365 τ.μ. στη Νέα Ευρθραία και ενορχηστρώνει την ...επόμενη ημέρα του ...ΠΑΣΟΚ.

Η πράσινη Τίνα βρίσκεται στον ΟΟΣΑ στο Παρίσι την πόλη του φωτός (τι ειρωνία) με παροχή οικίας, παχυλού μισθού και καταθέσεις σε ξένη τράπεζα. Σήμερα οι υπόλοιποι Έλληνες καλούμεθα να πληρώσουμε νέα αύξηση (την 11η σε δύο χρόνια) στην τιμή του ρεύματος λόγω αύξησης του ειδικού τέλους για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που επιδοτεί η ΔΕΗ, η οποία αγοράζει αυτό το ρεύμα ακριβότερα απ’ ό, τι πουλάει αυτό που η ίδια παράγει.

Με άλλα λόγια, οι Ελληνες καλούμεθα να επιδοτήσουμε τις ΑΠΕ γιατί η ΔΕΗ δεν έχει κι αν το κάνει κινδυνεύει, κοινώς,να μπεί μέσα. Δηλαδή, εμείς όλοι οι καταναλωτές που δύο χρόνια τώρα συνεχώς πληρώνουμε, πρέπει τώρα να αναλάβουμε το εθνικό καθήκον να επιδοτήσουμε τις ΑΠΕ.

Μπορείτε να πείτε, οτι εδώ μας έχουν κυριολεκτικά γδύσει, η επιδότηση των ΑΠΕ σε ενόχλησε; Ναι, με ενόχλησε και αυτή, όπως με ενόχλησε και η αγυρτία κάθε πολιτικού που βγαίνει στα τηλεοπτικά παράθυρα, την ημέρα που έγινε γνωστό πως «παράγοντες» του υπουργείου Εθνικής Άμυνας τσέπωσαν 60 ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ για να αγοράσουν τα υποβρύχια που γέρνουν.

Με ενόχλησε επίσης, οτι η οικονομική πολιτική ασκείται από έναν υπουργό που διαθέτει –νομίμως- τραπεζικές καταθέσεις άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ! Πώς να καταλάβει τι σημαίνει να μην έχεις να αγοράσεις ούτε ψωμί; Μη βιαστείτε να πείτε οτι πρόκειται για εύκολους φτηνούς λαϊκισμούς. Κάποιοι γείτονές μας, δίπλα μας, δεν έχουν να αγοράσουν ούτε ψωμί.

Με ενοχλεί που κόβονται οι επικουρικές συντάξεις για τις οποίες το κράτος δεν έχει συνεισφέρει ούτε σεντ (ας πουλάει όση κοινωνική ευαισθησία θέλει ο κ. Σαμαράς, έχει προβλεφθεί στο μεσοπρόθεσμο).

Με ενοχλεί και ξέρω πως ενοχλεί και πολλούς άλλους, να βλέπω τους εθνοπατέρες του ΠΑΣΟΚ να σφάζονται δημοσίως για την πάρτη τους και για τη θέση τους στο κόμμα (;) και τους άλλους της ΝΔ να μην μπορούν να κρύψουν την αδημονία τους για το χρόνο κατάληψης μιας υπουργικής καρέκλας.

Τόσο ξετσίπωτοι, τόσο μικροί, τόσο αντιπατριώτες, τόσο πλούσιοι. Λεηλάτησαν, τον εθνικό πλούτο, τα κόμματα εισέπραξαν προκλητικές χρηματοδοτήσεις 1 δις ευρώ από τον προϋπολογισμό και γύρισαν την κοινωνία στην εποχή των συσσιτίων. Ποιοί είναι επιτέλους αυτοί οι 300 αχαρακτήριστοι μεγαλοκαταθέτες και κάτοχοι εκατοντάδων δεκάδων διαμερισμάτων, οικοπέδων, αγροτεμαχίων, που αρνούνται να καταλάβουν πως «δεν δικαιούνται δια να ομιλούν». Κι επειδή δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο, κυκλοφορούν στις τηλεοράσεις θρασύτατοι και μας παραμυθιάζουν –νομίζουν- με πράσιν’ άλογα και μπλε ζαρζαβατικά.

Περίσσευμα θράσους κι ούτε ίχνος τσίπας. Δεν μπορεί, κάποτε θα το πληρώσουν, με ένα νόμισμα που σίγουρα θα καταλάβουν. Της οργής και του θυμού