Γιάννης Γ. Αντύπας

Ίσως να μην υπάρχει άλλο τέτοιο παράδειγμα τον 20 αιώνα. Ακούγεται υπερβολικό αυτό; Ίσως, μα ας  σκεφτούμε λίγο το εξής: κατά την διάρκεια πχ του 2ΠΠ, ίσως σε κάποιο κρατίδιο της Αφρικής, ίσως σε κάποιο κατοικημένο νησάκι στο πουθενά, να μην άλλαξε τίποτα από την καθημερινότητα των ανθρώπων εκεί. Με τον covid-19 αυτό δεν ισχύει. Περνά σαν λαίλαπα καθημερινά από το πετσί 7,8 δισεκατομμυρίων κατοίκων του πλανήτη, σαν ένα επαναλαμβανόμενο φονικό κύμα τσουνάμι. Κυβερνήσεις το έκαναν Νο 1 θέμα. Οι οικονομικές επιπτώσεις απειλούν να είναι χειρότερες από την κρίση του 2008. Οι πολίτες όλου του κόσμου, άλλαξαν κοινωνικές συμπεριφορές σε πρωτόγνωρη έκταση - ποιος φανταζόταν πριν λίγο καιρό έναν ολόκληρο πλανήτη να φορά μάσκα; 

Η επιστημονική κοινότητα αναγκάστηκε μπροστά στην απίστευτα, πρωτόγνωρα και ταχύτατα εξελισσόμενη απειλή να προσπαθήσει να βρει τρόπους αντιμετώπισης (το εμβόλιο δηλαδή), σε χρόνους αναγκαστικά ανεπανάληπτα ταχείς, γιατί οι επιδημίες δεν μας ρωτούν πότε μας βολεύει να επεκταθούν, πότε θα επιτεθούν για 2η φορά, ή και 3η… Και οι φαρμακευτικές εταιρείες αποδύθηκαν στον ίδιο αγώνα, ναι και για το κέρδος και δεν είναι έγκλημα αυτό. Εξ άλλου, ο ανταγωνισμός μεταξύ τους προς όφελος της ανθρωπότητας είναι.

Ταυτόχρονα, ήρθαν στην επιφάνεια αναμφισβήτητα καλές κοινωνικές προσεγγίσεις, όπως η κοινωνική αλληλεγγύη, αλλά και άλλες, που θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει ως ευφάνταστες: οι συνωμοσιολόγοι για παράδειγμα, επιμένουν πως η επιδημία είναι δημιούργημα σκοτεινών κύκλων για την μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού – γιατί άραγε;. Διάφοροι υπερδεξιοί, φανατικοί θρησκευόμενοι, οπαδοί εναλλακτικών θεωριών κλπ μιλάνε για τσιπ στα εμβόλια – γιατί άραγε να πρέπει να υπάρξει νέο εμβόλιο για να έχει τσιπ, δεν γινόταν να μπει σε μερικά υπάρχοντα στα μουλωχτά; Και όλες αυτές  οι προσεγγίσεις, είτε οι καλές συμπεριφορές, είτε οι ευφάνταστες επηρεάζουν τον κόσμο, επηρεάζουν την στάση και τις αποφάσεις του και μάλιστα σε ότι πολυτιμότερο έχει: την υγεία του.

Δύο ερωτήματα:

Αν κάποιος δεχτεί την μοναδικότητα και την ένταση αυτού του παγκόσμιου συμβάντος υγείας που βιώνουμε (μέχρι σήμερα 67,2 εκατ. κρούσματα, 1,5 εκατ. θάνατοι) , οφείλει να αναρωτηθεί: Πρώτον, μπορεί κανείς, εν μέσω μιας τέτοιας κατάστασης  να λέει ότι θέλει χωρίς να νιώθει την υποχρέωση να παρουσιάσει ατράνταχτες αποδείξεις; Μπορεί να εκμεταλλεύεται τον εγγενή, τον αρχέγονο φόβο και το δέος των απλών ανθρώπων μπροστά στο άγνωστο και να του σερβίρει ότι έχει στο μυαλό του; Ένα παράδειγμα πολυφορεμένο: λένε κάποιοι πως ο Μπιλ Γκέιτς δίνει χρήματα στην έρευνα για το νέο εμβόλιο μόνο και μόνο για να μπει σε αυτό τσιπάκι που θα ελέγχει τον παγκόσμιο πληθυσμό. Να το δεχτούμε, αλλά αφού δούμε τις πλήρεις και ατράνταχτες αποδείξεις.  Αν δεν υπάρχουν, είναι απλά εγκληματικό να επηρεάζεται μέρος της παγκόσμιας κοινότητας προς μία αρνητική στάση πχ  στο εμβόλιο. Δυστυχώς, παραδείγματα τέτοια μπορούν να αναφερθούν αρκετά. 

Αν κάποιος δεχτεί το παραπάνω σαν πρόβλημα ενδεχομένως να αναρωτηθεί και ποια λύση θα μπορούσε να είναι η ενδεδειγμένη : θα έπρεπε για παράδειγμα να επιβληθεί ένας «αναγκαίος» περιορισμός στην ελευθερία του Λόγου; Και βέβαια όχι. Αυτό που οι στιγμές απαιτούν είναι όχι ασυδοσία του Λόγου.  Πρέπει να γίνει συνείδηση πλέον, ότι η κρίση δεν κλείνει στόματα, απαιτεί όμως ατράνταχτες αποδείξεις. Τελεία και παύλα  γιατί απλούστατα «απόλυτα ΕΔΩ ΚΑΙ απόλυτα ΤΩΡΑ», παίζονται ανθρώπινες ζωές. Είναι πολύ σημαντικό, αν όσοι διακινυν τετοιες ευφανταστες συνομωσιολογικές απόψεις χωρίς αποδείξεις, εμείς, οι δέκτες τέτοιων εύκολων και αβασάνιστων πληροφοριών να τις απαιτούμε. Όχι να γινόμαστε ερμαια…

Το δεύτερο ερώτημα έχει πάλι σχέση με τον Λόγο, αλλά είναι ακριβώς το αντίθετο: υπάρχει σήμερα δικαίωμα στην Σιωπή; Και εάν τα παραδείγματα περί συνομωσιολόγων στο πρώτο ερώτημα είναι παγκόσμιας κλίμακας,  σε αυτό το 2ο ερώτημα μήπως μπορεί κάποιος με ευκολία να ενσκήψει στα της χώρας μας για να βρει αντίστοιχα. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν  σήμερα, την περίοδο πριν την έλευση του πολυαναμενόμενου εμβολίου, αν μπορεί να υπάρχουν πολιτικοί που να μην παίρνουν με θάρρος, ανοιχτά, δημόσια και από τώρα θέση υπέρ ή κατά παρουσιάζοντας στοιχεία ακλόνητα, όχι δοξασίες και υποθέσεις, που να στοιχειοθετούν την άποψή τους. Μπορούν;

Μέχρι ώρα η Αντιπολίτευση στην χώρα μας σιωπούσε: δεν ενίσχυσε ανοιχτά και έντονα σε καμία στιγμή την (όποια) κυβερνηση προσπαθούσε να βρει λύσεις. Θεώρησε υποκριτικά πως με  την Σιωπή της «έβαζε πλάτη» , όπως δήλωσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρόσφατα στην Βουλή.

Ως εδώ.  Όλα τα κόμματα πρέπει να ενημερώσουν ανοιχτά τον Ελληνικό Λαό για την θεση τους σχετικά με το εμβόλιο. Σήμερα, όχι όποτε βρουν ευνοϊκή συγκυρία. 

Και όχι μόνο η Αντιπολίτευση. Πού είναι άραγε οι λαλίστατες επί παντός επιστητού συνδικαλιστικές οργανώσεις; Που είναι η ΠΡΟΣΠΕΡΤ, η ΟΛΜΕ, η περίφημη ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, η ΑΔΕΔΥ και άλλες πολλές; 

Πού είναι οι επαγγελματικές ενώσεις; Οι τραπεζικοί, οι δικηγόροι, οι μηχανικοί και άλλοι;  Πού είναι οι αγρότες που κάθε χρόνο απασχολούν το πανελλήνιο με τα κλεισίματα των εθνικών οδών;

Πού είναι όλων αυτών οι επίσημες θέσεις για το εμβόλιο;

Ποιος τους είπε πως o covid-19, έστω και σήμερα που έρχεται το εμβόλιο, προσφέρεται για κρυφτούλι πίσω από τις πλάτες της (όποιας) κυβέρνησης, περιμένοντας τα καλά ή τα κακά αποτελέσματα για να … ανοίξουν το στόμα τους.

Ναι ή όχι στο εμβόλιο τώρα και απο όλους παρακαλούμε. Η Σιωπή δεν είναι πλέον συνενοχή:  είναι απλώς ένοχη.