Ισμήνη Χαραλαμποπούλου

Οι νέοι φοιτητές ψάχνουν για συγκάτοικο και οι απόφοιτοι για εισιτήρια αεροπλάνων για το εξωτερικό για να βρουν μία δουλειά, δημιουργώντας ένα νέο τοπίο.

Παρακολουθώ κάθε χρόνο την ανακοίνωση των βάσεων για την εισαγωγή σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ: τα χαμόγελα της επιτυχίας, τα όνειρα για καλή σταδιοδρομία αλλά και την απογοήτευση στα μάτια αυτών που δεν κατάφεραν να αποκτήσουν το πολυπόθητο εισιτήριο για μία θέση στα πανεπιστήμια.

Φέτος είναι μια ιδιότυπη χρονιά, καθώς η οικονομική κρίση χτύπησε και το όνειρο της ανώτατης εκπαίδευσης, και χρειάζεται το λιγότερο ένας μισθός για να σπουδάσει κάποιος το παιδί του σε άλλη πόλη. Αρκετοί είναι αυτοί που το σκέφτονται να «μεταναστεύσουν» στην επαρχία αν η σχολή δεν έχει αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, που είναι πλέον και το ζητούμενο. Το σκέφτονται, το ξανασκέφτονται, καθώς έχουν πάρει φωτιά τα τηλέφωνα για γκαρσονιέρες και δυάρια στις πόλεις με πανεπιστημιακά τμήματα.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι συγκατοικήσεις θα σπάσουν κάθε ρεκόρ, καθώς τα mail δίνουν και παίρνουν για το ποιος θα συγκατοικήσει με ποιον για να μοιραστούν τα έξοδα. Τρεις, ακόμα και τέσσερις φοιτητές συγκεντρώνονται προκειμένου να ρίξουν το κόστος των σπουδών τους επιλέγοντας σπίτια στις λιγότερο κλασικές φοιτητικές γειτονιές. Γονείς από τη Μακεδονία ψάχνουν φτηνό σπίτι στην Κρήτη, την ώρα που αντίστοιχα από την Αθήνα συμμετέχουν στο «κάστινγκ» για την αναζήτηση των κατάλληλων συγκατοίκων για το παιδί τους.

Ακόμα και δωμάτια σε σπίτια νοικιάζονται από φέτος σε φοιτητές, οι οποίοι πληρώνοντας λίγα θα έχουν και ένα πιάτο σπιτικό φαγητό, στερούμενοι βέβαια την κλειστή πόρτα ενός ιδιόκτητου σπιτιού. Θα αναβιώσουν σκηνές από ελληνικές ταινίες όπου σπιτονοικοκυρές δεν επέτρεπαν στους φοιτητές που νοίκιαζαν την «καμαρούλα» να φέρουν φίλους τους και απαγορευόταν η δυνατή μουσική.

Την ίδια ώρα που χιλιάδες νέοι δηλώνουν έτοιμοι να κάνουν θυσίες για το πολυπόθητο πτυχίο, χιλιάδες απόφοιτοι των ίδιων σχολών, με όρεξη και όνειρα για σταδιοδρομία, έχουν φτιάξει βαλίτσες και ψάχνουν εισιτήρια για αεροπλάνα και τρένα, προκειμένου να βρουν δουλειά στο εξωτερικό.

Η φυγή των νέων πτυχιούχων για το εξωτερικό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι χρεοκοπήσαμε, καθώς το κλισέ «η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της» απέκτησε βάση. Χρειάζεται επειγόντως να δοθεί λύση στο γιατί μια ολόκληρη γενιά που αγαπά την Ελλάδα έχει την αίσθηση ότι η Ελλάδα τους διώχνει.