Γρ. Νικολόπουλος

Οι υποψήφιοι που έχουν ακουστεί είναι αρκετοί και ίσως υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που δεν έχουν έως τώρα ακουστεί ως υποψήφιοι, αλλά η έκπληξη δεν πρέπει να αποκλείεται.

Ο Μητσοτάκης έχει δηλώσει ότι επιθυμεί ο Πρόεδρος να ενώνει και όχι να διχάζει. Αυτό μεταφράζεται από τους πολιτικούς αναλυτές εσφαλμένα ότι θα πρέπει να εξασφαλίζει τις ψήφους όλων των κομμάτων και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ. Το αν θα τον ψηφίσει ή όχι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι παιχνίδι πολιτικής σκοπιμότητας και να μη σχετίζεται με την προσωπικότητα του Προέδρου που θα προτείνει ο Μητσοτάκης, αλλά με τη μικροπολιτική σκοπιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια στιγμή όμως που ο Μητσοτάκης δήλωνε ότι ο Πρόεδρος πρέπει να ενώνει δήλωνε επίσης ότι, αν δεν τον ψηφίσουν άλλα κόμματα, ο νέος Πρόεδρος θα εκλεγεί με τις ψήφους της Νέας Δημοκρατίας. Συνεπώς, το αν θα τον ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ή όχι είναι για τον κ. Μητσοτάκη δευτερεύον - και ορθώς.

Δεν αποκλείεται καθόλου ο νέος Πρόεδρος να μην ψηφιστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και παράλληλα να ενώνει τους Ελληνες ξεπερνώντας τη διχαστική λογική του να είναι αριστερός ή δεξιός. Υπάρχουν τέτοιες προσωπικότητες μεταξύ των υποψηφίων, και άνδρες και γυναίκες.

Συνεπώς, ένας ενωτικός Πρόεδρος θα είναι εκείνος που δεν διχάζει τη χώρα σε αριστερούς και δεξιούς, αλλά έχει υπηρετήσει πρωτίστως εθνικούς στόχους. Μεταξύ των πολιτικών δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι υποψήφιοι. Αρα, το να επιλεγεί ένα αμιγώς πολιτικό πρόσωπο για τη θέση είναι μάλλον δύσκολο.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει ο Πρόεδρος και είναι εξίσου σημαντικό με το πρώτο είναι να έχει τη μέγιστη δυνατή επιρροή στο εξωτερικό. Να είναι αναγνωρίσιμος από όλους τους ξένους και να χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τη διεθνή κοινότητα. Ο αριθμός των υποψηφίων που διαθέτουν αυτό το χαρακτηριστικό περιορίζει ακόμη περισσότερο τους υποψηφίους. Υπάρχουν βέβαια Ελληνες που έχουν διαπρέψει στο εξωτερικό και άλλοι που έχουν υπηρετήσει σε διεθνείς θέσεις με επιτυχία. Δεν είναι πολλοί και αρκετοί από αυτούς είναι άγνωστοι στο εσωτερικό της χώρας.

Με βάση αυτά τα χαρακτηριστικά θα επιλέξει Πρόεδρο ο Μητσοτάκης. Δηλαδή ο υποψήφιος που θα προτείνει πρέπει να είναι αποδεκτός τουλάχιστον και κατ’ ανάγκη από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και να έχει πιθανότητες να ψηφιστεί και από βουλευτές άλλων κομμάτων, όπως του ΚΙΝ.ΑΛ., ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει να μην τον ψηφίσει, και ταυτόχρονα να χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τη διεθνή κοινότητα.

Μεταξύ αυτών που συγκεντρώνουν τα δύο βασικά προσόντα, δηλαδή να είναι ενωτικοί και με διεθνή αναγνώριση, ξεχωρίζουν δύο ονόματα που έχουν ακουστεί. Για να ξεκινήσουμε από τις κυρίες, η Μαρία Δαμανάκη, η οποία και ως επίτροπος της Ευρώπης είναι γνωστή στο εξωτερικό και παρά την πολιτική της τοποθέτηση ιστορικά στην Αριστερά είναι αποδεκτή από το εγχώριο πολιτικό φάσμα γενικότερα. Η επιλογή της θα είναι μια κίνηση ενωτική πολιτικά και μια πρωτοτυπία αφού θα είναι η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αν ο Μητσοτάκης διαλέξει να προτείνει γυναίκα Πρόεδρο, η Μαρία Δαμανάκη διαθέτει και το πλεονέκτημα της διεθνούς αναγνώρισης - αλλά όχι της ευρύτερης διεθνούς επιρροής.

Από άνδρες ο Λουκάς Παπαδήμος συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ο Πρόεδρος. Διαθέτει άριστη γνώση της ελληνικής οικονομίας και των πολιτικών συνθηκών, αλλά και της διεθνούς οικονομίας, καθώς και μεγάλη εμπειρία διοίκησης ως διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, ενώ έχει διατελέσει πρωθυπουργός λαμβάνοντας ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή με 255 ψήφους. Χαίρει εκτίμησης τόσο από τη Νέα Δημοκρατία όσο και από το ΚΙΝ.ΑΛ. - ΠΑΣΟΚ. Ως εκ τούτου μπορεί να θεωρηθεί ότι λειτουργεί ενωτικά για μεγάλο μέρος του ελληνικού πολιτικού προσωπικού. Δεν είναι κόκκινο πανί για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν αναμένεται ότι θα ψηφιστεί από τους βουλευτές του. Από την άλλη, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί κατά την περίοδο της κρίσης η προσφορά του ως πρωθυπουργού, αλλά και ως διαπραγματευτή με τους Ευρωπαίους, τους Αμερικανούς και το ΔΝΤ για τη συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας από τη διεθνή κοινότητα. Ως αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς, ενώ παράλληλα διαθέτει τεράστιο επιστημονικό έργο καθώς υπήρξε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και επίτιμος καθηγητής στο Χάρβαρντ.

Με λίγα λόγια, ο Παπαδήμος ίσως είναι αυτή τη στιγμή ο μόνος Ελληνας που σηκώνει το τηλέφωνο και μιλάει με οποιονδήποτε ηγέτη στον κόσμο, και αυτό είναι πολύ σημαντικό για τη χώρα σε μια εποχή που αναζητά απεγνωσμένα ξένες συμμαχίες και ξένες επενδύσεις.

Μπορεί ο Παπαδήμος να μην επιλεγεί τελικά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως προτεινόμενος υποψήφιος, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν διαθέτει τα περισσότερα προσόντα από οποιονδήποτε άλλον κυρίως λόγω της πολύ μεγάλης επιρροής του στο εξωτερικό.

Το ποιον θα διαλέξει ο Μητσοτάκης μέχρι στιγμής το ξέρει μόνο ο ίδιος. Και απ’ ό,τι φαίνεται, ορθώς έχει καταλήξει στα δύο βασικά κριτήρια που είναι η ενωτική πολιτικά και όχι διχαστική σημειολογία της πρότασής του -ανεξαρτήτως του αν θα εγκρίνει ο ΣΥΡΙΖΑ- και κυρίως η επιρροή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας στη διεθνή κοινότητα. Υπομονή λίγες ημέρες ακόμη και θα μάθουμε.