Γρ. Νικολόπουλος

Στην τελευταία του ομιλία στη Βουλή ο αποχωρών από το Κοινοβούλιο Ευάγγελος Βενιζέλος φρόντισε να δώσει μια σημαντική οδηγία στους βουλευτές που θα εκλεγούν σε αυτές τις εκλογές.Η οδηγία του αφορά τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να διαμορφωθεί ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης. «Μεγάλη υποχρέωση της επόμενης Βουλής είναι η αποκατάσταση του κύρους των θεσμών, της Δικαιοσύνης, των ανεξάρτητων αρχών, της Δημόσιας Διοίκησης. Η ανάδειξη ενός κράτους λειτουργικού, ευφυούς και αποτελεσματικού. Το μείζον όμως είναι η υιοθέτηση, με την ευρύτερη δυνατή πολιτική και κοινωνική συναίνεση, ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης, ενός νέου κοινωνικού και εθνικού συμβολαίου με μια κοινωνία που αντιλαμβάνεται την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων και δεν τις αντιμετωπίζει φοβικά, αλλά φιλικά, γιατί αφορούν και στηρίζουν τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα». Αυτά είπε, μεταξύ άλλων, ο κορυφαίος κοινοβουλευτικός της εποχής μας τον οποίο μικροπολιτικά και ανήθικα σε μεγάλο βαθμό παιχνίδια εξώθησαν εκτός του κόμματός του και εκτός Βουλής.

Το ζήτημα, λοιπόν, που θέτει ο Βενιζέλος, χωρίς φυσικά να το λέει ευθέως, είναι ότι ο πολιτικός κόσμος, οι βουλευτές, οι υπουργοί, τα κόμματα, δεν σέβεται τη δημοκρατία. Διότι δημοκρατία δεν είναι μόνο οι εκλογές. Δημοκρατία χωρίς ανεξάρτητες αρχές δεν είναι δημοκρατία, είναι έρμαιο στα χέρια της εκάστοτε κυβέρνησης. Αν η κυβέρνηση είναι ιδεοληπτική και φανατική, όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, αν είναι ανίκανη, όπως αυτή του Κ. Καραμανλή, αν είναι άπειρη ή αφελής όπως αυτή του Γ. Παπανδρέου, αν είναι διεφθαρμένη σε κάποιον βαθμό, όπως πολλές ελληνικές κυβερνήσεις, η χώρα κινδυνεύει.

Οι ανεξάρτητες αρχές διασφαλίζουν ότι, ανεξάρτητα από τις ιδεοληψίες, τη διαφθορά, την ανικανότητα και την απειρία των εκάστοτε κυβερνήσεων, η δημοκρατία θα υπερισχύει και η χώρα θα λειτουργεί κανονικά.
Η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη -την οποία σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ελέγξει προτού φύγει- είναι ασφαλώς η πλέον απαραίτητη προϋπόθεση της δημοκρατίας. Ο βαθμός ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ και δεν είναι ακόμη απόλυτος. Η Δικαιοσύνη από κάποιο επίπεδο και πάνω ελέγχεται από τους πολιτικούς.
Εκτός όμως της Δικαιοσύνης, η ανεξαρτησία των θεσμοθετημένων ανεξάρτητων αρχών είναι εξίσου αναγκαία. Μόνο αυτές διασφαλίζουν την τήρηση των κανόνων και αποτρέπουν τις πολιτικές παρεμβάσεις στη λειτουργία του κράτους και της αγοράς. Μόνο οι ανεξάρτητες αρχές μπορούν να προστατεύσουν τα φυσικά και τα νομικά πρόσωπα από τις αυθαιρεσίες και τη διαφθορά των πολιτικών. Μόνο σε αυτές υπάρχει καταφύγιο για όλους. Αλλά υπάρχει καταφύγιο μόνο αν είναι ανεξάρτητες. Το χειρότερο απ’ όλα είναι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητες και είναι ελεγχόμενες. Και όποιος καταφεύγει εκεί για να βρει το δίκιο του βρίσκεται τελικά αντιμέτωπος με αυτούς που τον αδικούν.

Οσον αφορά τη δημόσια διοίκηση που αναφέρει ο Βενιζέλος, εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα. Για να φτιαχτεί η δημόσια διοίκηση πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία στις τοποθετήσεις δημοσίων υπαλλήλων και ένα σοβαρό, απλό, κατανοητό σε όλους και κυρίως σταθερό πλαίσιο κανόνων. Δεν υπάρχει ούτε αξιοκρατία, ούτε σταθερό πλαίσιο κανόνων. Και είναι πάρα πολύ αμφίβολο, αν όχι αδύνατον, να φτιαχτεί αυτό στην Ελλάδα με το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού που έχουμε σήμερα.
Ο Βενιζέλος, ως λάτρης του Κοινοβουλίου, υπερασπίζεται τον θεσμό του βουλευτή (σε άλλα σημεία της ομιλίας του την οποία αξίζει κάποιος να αναζητήσει στο Διαδίκτυο και να διαβάσει ολόκληρη) και απευθύνεται στους βουλευτές με βάση το επίπεδο που θα έπρεπε να έχουν και όχι αυτό που πράγματι έχουν.
Απευθύνεται δηλαδή σε ώτα μη ακουόντων. Και κατά βάθος το γνωρίζει πολύ καλά και ο ίδιος. Σκεφτείτε μόνο τα πρόσωπα στα οποία απευθύνεται, τους πολιτικούς που βλέπετε στις τηλεοράσεις, αυτούς που μονοπωλούν τον δημόσιο διάλογο και θα καταλάβετε γιατί κανείς από αυτούς ούτε δίνει σημασία, ούτε θέλει να ακούσει, ούτε καν καταλαβαίνει τι του λέει ο Βενιζέλος.

Και η αλήθεια είναι ότι ο Βενιζέλος με το χιούμορ που διαθέτει και την ευφυΐα του ξεκαθάρισε από την αρχή ότι όσα λέει τα λέει για να τα ακούσουν... οι τοίχοι της Βουλής.

«Θα ήθελα, πραγματικά, να απευθυνθώ σήμερα σε όλες και όλους τους βουλευτές, πρωτίστως όμως να απευθυνθώ στην αίθουσα. Οι τοίχοι της αίθουσας αυτής έχουν αυτιά και μνήμη». Αυτό είπε στην αρχή της ομιλίας του. Ηξερε ο Βενιζέλος σε ποιους απευθύνεται και πόση σημασία θα δώσουν στις παραινέσεις του. Παρ’ όλα αυτά, όσα είπε καταγράφηκαν από τους τοίχους της αίθουσας, πολλοί πολίτες συγκινήθηκαν με την ομιλία του, κάποιοι πολιτικοί και βουλευτές ίσως να υιοθετήσουν τις απόψεις του και ίσως καταφέρουν να αναρριχηθούν στο ύψος της ευθύνης που έχει η θέση τους. Κάποιοι λίγοι. Αν αυτό συμβεί, ο στόχος του Βενιζέλου θα έχει επιτευχθεί.