Γρ. Νικολόπουλος

Τη μέρα που ο Στουρνάρας χτύπησε το καμπανάκι για μείωση των φόρων και της γραφειοκρατίας και υλοποίηση των δημοσίων επενδύσεων που έχουν παγώσει, η κυβέρνηση έφερε βροχή ρουσφετολογικών τροπολογιών στη Βουλή προκαλώντας την αγανάκτηση των βουλευτών της αντιπολίτευσης, η οποία βεβαίως επίσης πέρασε στο ντούκου.

Με λίγα λόγια, «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα».

Τι πρότεινε λοιπόν ο Στουρνάρας; 

Να αλλάξει το μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής, δηλαδή να μειωθούν οι φόροι και να αυξηθούν οι δημό-σιες επενδύσεις έτσι ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να αυξηθούν τα εισοδήματα σε σταθερή βάση.

Τι κάνει η κυβέρνηση; Υπερφορολογεί όλες τις δραστηριότητες και δεν πραγματοποιεί τις προγραμματισμένες δημόσιες επενδύσεις έτσι ώστε να διαθέτει χρήμα για να δίνει δωράκια για την προσέλκυση ψηφοφόρων. Αυτό αυξάνει στιγμιαία και ελάχιστα το εισόδημα ορισμένων ομάδων και στη συνέχεια μετατρέπεται αυτομάτως σε κατανάλωση. Χωρίς όμως να παράγει οφέλη για την οικονομία. 

Αντίθετα, αν μειώνονταν οι φόροι και διευκολυνόταν η επιχειρηματικότητα, θα άνοιγαν οι δουλειές και θα παραγόταν εισόδημα για όλους σε σταθερή βάση.

Ακόμη περισσότερο δε αν γίνονταν οι δημόσιες επενδύσεις και αν διευκολύνονταν οι ιδιωτικές και οι ξένες επενδύσεις. Γι’ αυτό και ο Στουρνάρας ζητάει την άμεση εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που έχουν συμφωνηθεί με τους εταίρους και την εμβληματική ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού που θα δημιουργήσει αμέσως ένα θετικό επενδυτικό κλίμα. 

Ούτε αυτά τα κάνει η κυβέρνηση, η οποία προτιμά να αναβάλει τα πάντα για να μαζέψει περίσσευμα χρημάτων και να κάνει προεκλογικές παροχές.

Η εξαγορά ψήφων είναι ο μοναδικός στόχος της οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται αυτή τη στιγμή.

Ουσιαστικά δεν έχουμε οικονομική πολιτική, αλλά κατασπατάληση των χρημάτων που έχουν μαζευτεί με την υπερφορολόγηση προκειμένου να ανέβει η δημοτικότητα της κυβέρνησης εν όψει εκλογών.

Πηγές από το υπουργείο Οικονομικών αναφέρουν ότι ο Τσακαλώτος έχει ενοχληθεί από την πολιτική παροχών διότι αντιλαμβάνεται ότι ο ίδιος έχει επωμιστεί ένα τεράστιο πολιτικό φορτίο στο εσωτερικό και έχει δεσμευτεί στους ξένους με υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις, αλλά το Μαξίμου τα δίνει όλα για τις εκλογές εκθέτοντας τον ίδιο τον υπουργό.

Οσα δηλαδή με σκληρό και άδικο τρόπο μάζεψε ο Τσακαλώτος μη πληρώνοντας τις οφειλές προς ιδιώτες, μη πραγματοποιώντας δημόσιες επενδύσεις και αλλάζοντας τα φώτα των φορολογουμένων, τώρα σκορπιούνται. 

Οι παραινέσεις Στουρνάρα λοιπόν δεν γίνονται ούτε τυχαία, ούτε με αντιπολιτευτική διάθεση. Η ενδιάμεση έκθεση του διοικητή είναι ένα πολύ σοβαρό κείμενο που απεικονίζει με ακρίβεια την κατάσταση της οικονομίας και προτείνει αλλαγές για να διορθωθούν τα προβλήματα. Είναι όμως λογικό ότι μια κυβέρνηση, η οποία είχε ανέκαθεν εχθρική στάση απέναντι στον διοικητή της ΤτΕ, που κορυφαίοι υπουργοί της τις πρώτες ημέρες διακυβέρνησης θέλανε να τον σύρουν έξω από την τράπεζα και να καταλάβουν το Νομισματοκοπείο, δεν πρόκειται ποτέ να λάβει υπόψη τις συστάσεις του. Ειδικότερα σε προεκλογική περίοδο, όπου η παραμονή στην εξουσία ή τουλάχιστον η εξασφάλιση μιας σχετικά αξιοπρεπούς ήττας είναι ο μόνος στόχος.

Και δεν είναι μόνο η οικονομία το πεδίο της αντιπαράθεσης. 

Οι ανησυχητικές κραυγές του υπουργού Εθνικής Αμυνας Πάνου Καμμένου, ο οποίος απειλεί ότι θα συντρίψει τους Τούρκους, μπορούν να θεωρηθούν πολύ ύποπτες σε κάθε περίπτωση. Είτε επειδή ο Καμμένος κάτι ξέρει, δηλαδή ότι έχει ενημερωθεί για επικείμενες επιθετικές κινήσεις των Τούρκων, είτε επειδή κάτι προσπαθεί να δημιουργήσει, δηλαδή ένα πολεμικό κλίμα που θα συσπειρώσει τους πολίτες γύρω από την κυβέρνηση, και θα διευκολύνει τη θέση της, αλλά κυρίως του ιδίου, στο Μακεδονικό.

Κι αυτό διότι αντίθετα με τις εκτιμήσεις του βλέπει ότι οι βόρειοι γείτονες περνάνε από το Κοινοβούλιό τους τις επιμέρους δεσμεύσεις της Συμφωνίας των Πρεσπών και σύντομα ο ίδιος θα κληθεί να πάρει θέση. Παράλληλα άκουσε προχθές τη δήλωση του πρωθυπουργού «δεν θα φύγει ο Καμμένος, πού να πάει;» και προφανώς αντελήφθη ότι είναι δέσμιος της συνεργασίας του με τον Τσίπρα και αναγκασμένος να πέσει μαζί του. Ψάχνει λοιπόν δικαιολογίες για να υπερψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών και η καλύτερη είναι ότι τώρα που έχουμε πρόβλημα με τους Τούρκους χρειαζόμαστε τους Αμερικανούς και έτσι αναγκάζομαι να ψηφίσω τη συμφωνία.

Ολα αυτά βέβαια είναι θεωρίες συνωμοσίας, αλλά στο μυαλό των κυβερνώντων αυτό ονομάζεται πολιτική ανάλυση και, δυστυχώς, είναι ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιούν κατά κόρον στην επικοινωνιακή τους πολιτική.

Η κατάσταση λοιπόν της οικονομίας δεν είναι καλή, όπως εξηγεί ο Στουρνάρας, τα σημάδια ανάπτυξης είναι συγκυριακά και ασήμαντα, αλλά δυστυχώς η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει τίποτα μέχρι τις εκλογές εκτός από το να σπαταλά τα χρήματα για εξαγορά ψηφοφόρων. Και ο συγκυβερνήτης Καμμένος θα παίζει παράλληλα το δικό του πολεμικό παιχνίδι τορπιλίζοντας ακόμη περισσότερο το οικονομικό κλίμα.