Γρ. Νικολόπουλος

Ως παγκόσμιος ηγέτης, ο Ομπάμα αποχωρώντας από τον Λευκό Οίκο ταξίδεψε όπου έπρεπε να πάει και πέρασε και από εδώ για να τονώσει τη σημασία της Ελλάδας στους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, στέλνοντας μηνύματα σε όλους και προσωπικά στον διάδοχό του Ντόναλντ Τραμπ για το πόσο αναγκαία σύμμαχος είναι η χώρα μας. Εξήγησε δε και τους λόγους.

Τα μηνύματα Ομπάμα ήταν πολλά και απευθύνονταν σε πολλούς. Αυτά που διάλεξε να στείλει από την Αθήνα αφορούσαν τη δημοκρατία και τα στάδια διαμόρφωσής της και είναι ιδιαίτερα κρίσιμα για όλο τον κόσμο που πλέον στρέφεται προς τον εθνικισμό. Εστειλε, επίσης, μηνύματα για τον ανθρωπισμό με αφορμή το Προσφυγικό, εξήρε τη στάση της Ελλάδας που χειρίστηκε το θέμα των προσφύγων με ανθρωπιά και αφού επεσήμανε ότι έχουμε ακόμη πολύ δρόμο για να γίνουμε κανονική χώρα, επανέλαβε την πεποίθησή του ότι πρέπει να σταματήσει η λιτότητα στην Ευρώπη και να υπάρξει αναπτυξιακή πολιτική. 

Τα μηνύματα του Ομπάμα απευθύνονταν σε ολόκληρο τον κόσμο, ήταν εξαιρετικά προσεκτικά και στοχευμένα προς ένα πολύ συγκεκριμένο ακροατήριο: προς τον Τραμπ για να του δείξει και σε τι αξίωμα ανέρχεται και ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του όσον αφορά τη δημοκρατία, τους πρόσφυγες, το ΝΑΤΟ, τις συμμαχίες στα σύνορα της Ευρώπης, προς τους Ευρωπαίους ηγέτες και τους ευρωπαϊκούς λαούς για να τους θυμίσει τις αρχές του δυτικού κόσμου, να μαλακώσει την οργή για την παγκοσμιοποίηση και να περιορίσει τη γοητεία του εθνικισμού και, τέλος, προς τον Πούτιν για να του δείξει ποιος κάνει κουμάντο (ακόμη) σε αυτή τη χώρα. 

Από τη Γερμανία έστειλε άλλα μηνύματα, υπέρ του ελεύθερου εμπορίου και των διεθνών συμφωνιών, περιέγραψε την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σε σχέση με τη Συρία, την Ουκρανία, τη Ρωσία, το ISIS, αλλά και υπέρ της παγκοσμιοποίησης και της συνεργασίας ΗΠΑ - Ευρώπης. Μπορεί κανείς να πει ότι ο Ομπάμα διάλεξε αυτόν τον τρόπο, ένα μεγάλο ταξίδι αποχαιρετισμού, για να ενημερώσει τον Τραμπ στη γλώσσα που καταλαβαίνει (χωρίς πολύ διάβασμα, αλλά μέσα από την τηλεόραση) για το τι πρέπει να κάνει. Ισοπέδωσε όλες τις εξαγγελίες του Τραμπ με τις ομιλίες του και ενέγραψε βαριά υποθήκη για την Ιστορία. Ταυτόχρονα ενημέρωσε την παγκόσμια κοινότητα για τον κόσμο που παραδίδει φεύγοντας. 
Οσον αφορά στα δικά μας, το βιντεάκι που ανέβασε στην ιστοσελίδα της η αμερικανική κυβέρνηση από την περιήγησή του στην Ακρόπολη και στο μουσείο της είναι αναμφίβολα το καλύτερο διαφημιστικό σποτ που έχει γίνει ποτέ για τη χώρα. Οσα και να πληρώναμε στους καλύτερους σκηνοθέτες του κόσμου για μια διαφήμιση της Ελλάδας, τέτοιο «όπλο» δεν θα αποκτούσαμε. Ελπίζω ο ΕΟΤ να αξιοποιήσει αυτό το δώρο του Ομπάμα και να το προβάλει παντού, σε όλες τις εκδηλώσεις του και σε κάθε δια­φημιστική του προσπάθεια, διότι θα έχει τεράστια θετικά αποτελέσματα.

Κάπου εδώ, όμως, τελειώνουν τα ευχάριστα, ή μάλλον όχι, υπάρχει ακόμη ένα: για πρώτη φορά τα νέα παιδιά στην Ελλάδα ήρθαν σε επαφή με έναν ηγέτη τέτοιου βεληνεκούς, άκουσαν έκπληκτα τέτοιους ύμνους για τη χώρα τους, είδαν μια άλλη πολύ ανώτερη προσέγγιση στα πράγματα απ’ όσα βλέπουν εδώ μέχρι σήμερα, ένα άλλο επίπεδο πολιτικού λόγου, ένα ανώτερο είδος ηγέτη και άκουσαν άλλες απόψεις για την παγκοσμιοποίηση, τους πρόσφυγες, τη δημοκρατία και τις δυσκολίες της. Ακουσαν και είδαν νέα πράγματα και εντυπωσιάστηκαν. Τους δόθηκε για πρώτη φορά η ευκαιρία με εύκολα αντιληπτό τρόπο να δουν ότι ο κόσμος δεν είναι αυτός που τους περιγράφουν οι εγχώριοι πολιτικοί, αριστεροί και δεξιοί, ότι ο τρόπος που πρέπει να σκέπτονται και να αντιμετωπίζουν τα πράγματα γύρω τους πρέπει να είναι άλλος από αυτόν που επιβάλλει η μίζερη ελληνική καθημερινότητα και ότι η λύση δεν είναι η ισοπέδωση όλων προς τα κάτω, όπως επιθυμεί η σημερινή κυβέρνηση, αλλά η συμμετοχή όλων στην πρόοδο και στην ευημερία, όπως προτείνει η αμερικανική λογική.

Εδώ τελειώνουν όμως τα ευχάριστα. Ακόμη και αν ξεπεράσουμε σαν να μην την είδαμε την ντροπιαστική σύγκριση του πρωθυπουργού μας με τον Ομπάμα, που πραγματικά ήταν σοκαριστική, και σκεφτούμε επί της ουσίας, δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε πολλά με τα μυαλά και τη νοοτροπία που κουβαλάμε. 

Συνεχίζουμε μονότονα να παρακαλάμε τους δανειστές μας για μια μείωση του χρέους μας, λες και δεν έχουμε εμείς τίποτα άλλο να κάνουμε, δεν έχουμε κάνει καμία απολύτως μεταρρύθμιση στον δημόσιο τομέα για να αλλάξουμε τη χώρα μας, δεν έχουμε σχεδιάσει κανένα μέλλον, δεν έχουμε βάλει κανέναν στόχο. Ελπίζουμε ότι θα συνεχίσουν να μας δίνουν λεφτά για να μη βουλιάξουμε, ελπίζουμε ότι το ΝΑΤΟ θα συνεχίσει να μας προστατεύει, ελπίζουμε ότι ο Τραμπ δεν θα μας εγκαταλείψει και ότι δεν θα τα βρει με τους Τούρκους και άλλα πολλά. Η νοοτροπία μας αποτυπώθηκε σε όλη της την τραγική μιζέρια από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο που είπε στον χαιρετισμό του Ομπάμα τους στίχους του Ελύτη από το «Αξιον Εστί», «Μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου» και ταυτόχρονα έριξε τις ευθύνες για την κατάντια μας στους ξένους. Παρακαλάμε για βοήθεια και κατηγορούμε ταυτόχρονα αυτούς που μας βοηθάνε.

Ας ελπίσουμε ότι η επίσκεψη Ομπάμα παρόλο που κράτησε μόνο δύο μέρες, με τη βοήθεια του Ιντερνετ, που διατηρεί ζωντανές τις αναμνήσεις, θα έχει τουλάχιστον μια θετική επίδραση στις νέες γενιές, ότι θα δείξει έναν άλλο δρόμο, μια άλλη λογική, έναν άλλο τρόπο σκέπτεσθαι στους νέους από αυτόν που επί δεκαετίες αναπαράγει ο μίζερος εγχώριος πολιτικός κόσμος μας.