Γρ. Νικολόπουλος

Της πήρε λίγο καιρό παραπάνω απ’ ό,τι έπρεπε, αλλά η κυβέρνηση άρχισε να προσγειώνεται στα κράσπεδα της πραγματικότητας. Διαπιστώνει σιγά-σιγά ότι οι κουβέντες του καφενείου που αποτελούσαν τον κορμό της κατά φαντασίαν πολιτικής της δεν μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη. Διαπιστώνει, επίσης, ότι οι δικές της αντιλήψεις, οι οποίες έχουν γαλουχήσει γενιές κουκουλοφόρων και αντεξουσιαστών, έρχονται σήμερα σε απόλυτη αντιπαράθεση με την υποχρέωσή της να κυβερνήσει. Τέλος, διαπιστώνει ότι ο χρόνος που περνάει είναι τελικά υπέρ των αντιπάλων μας στη διαπραγμάτευση και όχι υπέρ ημών, όπως νόμιζε. Εμείς ξεμένουμε από χρήμα, όχι εκείνοι. Η δική μας οικονομία διαλύεται, όχι οι δικές τους.

Χρειάστηκαν τρεις μήνες για να αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει το πρόγραμμά της διότι δεν υπάρχουν χρήματα. Τώρα κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να προσλάβουν όσους υποσχέθηκαν, ότι δεν μπορούν να αυξήσουν μισθούς και συντάξεις, ότι δεν μπορούν να διαγράψουν ό,τι έχει γίνει μέχρι σήμερα. Καταλαβαίνουν σιγά-σιγά ότι πρέπει να κυβερνήσουν τη χώρα και ότι δεν είναι πλέον αντιπολίτευση που απλώς σχολιάζει την επικαιρότητα. Και φυσικά, διαπιστώνουν ότι είναι εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε ψευδείς προεκλογικές υποσχέσεις, σε απρόθυμους ξένους δανειστές και σε κάποιες μεγάλες ομάδες δικών τους βουλευτών που επιμένουν για λόγους ιδεολογικούς, αλλά κυρίως για λόγους «καριέρας» στην Αριστερά, να εφαρμοστούν τα μη εφαρμόσιμα σχέδιά τους.

Ο πρωθυπουργός σύντομα θα αναγκαστεί να πάρει αποφάσεις για να «καθαρίσει» το κόμμα του και να εξασφαλίσει παράλληλα πολιτική στήριξη από άλλα κόμματα. Αυτό προφανώς βλέπουν οι Αντώνης Σαμαράς και Σταύρος Θεοδωράκης και δηλώνουν ότι «προσφέρονται» για κυβέρνηση συνεργασίας.

Δυστυχώς η προσγείωση της κυβέρνησης στην πραγματικότητα άργησε κάπως και αυτό κόστισε ήδη πολύ στην οικονομία. Τα μεγέθη που έχουν να αντιμετωπίσουν είναι χειρότερα από αυτά που παρέλαβαν επειδή τα ταμεία άδειασαν και ο ιδιωτικός τομέας υποφέρει από απόλυτη έλλειψη ρευστότητας.

Πώς θα αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση; Ασφαλώς με αύξηση των φόρων. Εντάσσεται απολύτως στην ιδεολογία τους η διατήρηση του μεγάλου δημόσιου τομέα και η φορολογική αφαίμαξη των επιχειρήσεων, της «μεσαίας τάξης» και των «πλουσίων». Και αυτό ακριβώς θα κάνουν, χαμηλώνοντας όμως τα όρια του τι εστί μεσαία τάξη και τι εστί πλούσιος. Οσον αφορά στις επιχειρήσεις, το πάγιο μίσος της Αριστεράς για το κέρδος βρίσκει τώρα πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθεί. Αυτό λοιπόν που πρέπει να περιμένουμε από εδώ και πέρα είναι αύξηση των φόρων. Δεν έχει σημασία αν θα ακούμε για κατάργηση άδικων φόρων, αντικαταστάσεις φόρων ή μετονομασίες φόρων. Αύξηση θα έχουμε - κι αυτό είναι το μόνο βέβαιο.

Και καθώς οι φόροι θα αυξάνονται και οι υποσχέσεις δεν θα υλοποιούνται, θα αρχίσουν ξαφνικά να αλλάζουν και τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Η υπερβολική δημοφιλία της κυβέρνησης θα μειώνεται σταδιακά - μέχρις ότου εξαφανιστεί το φθινόπωρο. Δεν κατάλαβαν ίσως στην κυβέρνηση ότι αυτή η δημοφιλία οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις προσδοκίες για αυξήσεις μισθών και προσλήψεων και στις ελπίδες για μη πληρωμή φόρων. Καθώς αυτές θα διαψεύδονται, η δημοφιλία θα μεταφράζεται σε αγανάκτηση και οργή. Ετσι συμβαίνει πάντα.

Πώς θα χειριστεί ο πρωθυπουργός όλα αυτά τα μέτωπα ταυτοχρόνως ούτε ο ίδιος δεν το γνωρίζει. Δεν μπορεί να τους έχει όλους ευχαριστημένους - και τους υπουργούς του και την αριστερή του πτέρυγα και τους κουκουλοφόρους και τους ψηφοφόρους και τους Ευρωπαίους εταίρους. Βλέπει πως βασικές επιλογές του γυρίζουν τελικά εις βάρος του. Ο Κατρούγκαλος ήταν προσωπική του επιλογή, δεν είναι καν βουλευτής, και όμως από αυτόν του ήρθε η πρώτη αρνητική έκπληξη. Ο Βαρουφάκης, πρώτος βουλευτής του κόμματός του, «δεν συμμαζεύεται».

Γνωρίζει όμως ότι αν τον διώξει τώρα, όχι μόνο δεν θα κρατήσει το στόμα του κλειστό, αλλά θα είναι όλη μέρα στα κανάλια -ελληνικά και ξένα- και θα τον εκθέτει. Η Κωνσταντοπούλου επίσης δεν ελέγχεται. Πήγε να ζητήσει συναίνεση στη Βουλή και έγιναν όλοι μαλλιά κουβάρια.

Οι Λαπαβίτσας και Τσακαλώτος μιλάνε ανοιχτά για δραχμή. Ο Δρίτσας διαψεύδει τον Δραγασάκη για την αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ. Οι υπόλοιποι διαψεύδουν τη Βαλαβάνη και όλοι μαζί διαψεύδουν τον Τσίπρα που υποσχέθηκε στη Μέρκελ άμεση κατάθεση ενιαίας λίστας στο πλαίσιο της συνεννόησης. Για να καταφέρουν δε να δώσουν κάποια έστω και ελλιπή στοιχεία χρειάστηκαν σαράντα δικές του εντολές. Και δεν φτάνουν όλα αυτά, έχει και τον Καμμένο να υπόσχεται συνεκμετάλλευση του Αιγαίου στους Αμερικανούς και αμέσως μετά στους Ρώσους.

Για τον πρωθυπουργό  η ώρα των αποφάσεων πλησιάζει - αν δεν έφτασε ήδη. Και δεν θα είναι καθόλου εύκολες αυτές οι αποφάσεις. Οσο πιο γρήγορα τις πάρει, τόσο καλύτερα. Διότι καθώς περνάει ο καιρός τα προβλήματα θα αυξάνονται και η δημοφιλία του θα μειώνεται.