Γρ. Νικολόπουλος

Το λέω αυτό διότι αν δει κανείς τι πραγματικά ζητάνε οι ξένοι και τι αρνούνται να κάνουν οι πολιτικοί μας, θα εκπλαγεί.

Για παράδειγμα στο Ασφαλιστικό, το ελληνικό πολιτικό σύστημα διαδίδει ότι οι ξένοι ζητάνε μείωση συντάξεων. Ολοι όσοι το ακούνε αυτό εκρήγνυνται. Λογικό, αλλά πράγματι αυτό ζητούν οι ξένοι; Οχι. Οι ξένοι ζητούν ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα και λένε ότι σήμερα είναι άδικο, διότι δίνει την ίδια σύνταξη σε κάποιον που συνταξιοδοτείται στα 15 χρόνια εργασίας με αυτή που παίρνει κάποιος που συνταξιοδοτείται στα 30 χρόνια. Λένε επίσης ότι δεν μπορεί οι φορολογούμενοι να πληρώνουν φόρους για να καλύψουν τρύπες του ασφαλιστικού συστήματος που δημιουργούνται εξαιτίας των «ευγενών» Ταμείων.

Ποιος διαφωνεί με αυτά; Κανείς, νομίζω. Αυτά, όμως, δεν είναι οριζόντιες μειώσεις συντάξεων. Είναι διορθώσεις μεγάλων αδικιών που έγιναν στο παρελθόν επειδή κάποιες ισχυρές συντεχνίες πέτυχαν καλύτερους όρους συνταξιοδότησης απ’ ό,τι οι υπόλοιποι πολίτες.

Ο κίνδυνος προέρχεται από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, το οποίο ενδέχεται, κατά τη συνήθη πρακτική του, να μετατρέψει αυτές τις διορθώσεις σε οριζόντια μέτρα. Να επιβάλει δηλαδή μείωση όλων των συντάξεων αντί να μειώσει τις πρόωρες ή τις υπερβολικές. Και αυτό μπορεί να το κάνει ο πολιτικός κόσμος, όπως το έχει κάνει σχεδόν καθολικά μέχρι σήμερα με όλα τα οριζόντια μέτρα για να μη θίξει τους προνομιούχους και τους ημέτερους.

Τα ισοδύναμα μέτρα που επέλεγαν να παίρνουν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, αντί να διορθώνουν αδικίες και να κόβουν άδικα προνόμια, διέλυσαν την οικονομία και την κοινωνία. Το βάρος των υπέρογκων φόρων μοιράστηκε σε όλους, αλλά ωφέλησε μόνο τους ημέτερους με την ευρεία έννοια του όρου, δηλαδή τους κομματικούς στρατούς που έχουν καταλάβει το Δημόσιο, τους συνδικαλιστές και τις ισχυρές συντεχνίες.

Ολες αυτές οι πελατειακές συμφωνίες που εξυπηρετούσε το πολιτικό σύστημα μέχρι σήμερα για να εξασφαλίζει ψήφους και ισχύ, τώρα διαλύουν τη χώρα επειδή το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να τις διατηρήσει.

Αυτό που καλούνται, λοιπόν, σήμερα να κάνουν οι πολιτικοί μας είναι να διαλύσουν αυτό το σάπιο σύστημα που έφτιαξαν οι ίδιοι και να το αντικαταστήσουν με ένα έντιμο κοινωνικό κράτος που μοιράζει δίκαια τα βάρη και δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους. Και αν αναρωτιέστε ποιους εννοώ όταν λέω «όλους» και τι σημαίνει «διατήρηση προνομίων για ορισμένους», σκεφτείτε τι πληρώνουν και πώς ζουν όχι μόνο αυτοί που ξέρετε προσωπικά ή εσείς οι ίδιοι, αλλά τα πιο αδύναμα στρώματα των εργαζομένων, όπως π.χ. οι γυναίκες που βλέπουμε στα ταμεία των σούπερ μάρκετ κάθε μέρα και εκείνοι που εργάζονται στα πολυκαταστήματα και τις μπουτίκ, αυτοί δηλαδή που δεν εκπροσωπούνται από τις ισχυρές συντεχνίες και δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από το «ευγενές» Ταμείο τους. Αυτοί, λοιπόν, μαζί με όλους τους άλλους πληρώνουν τις συντάξεις των «ευγενών» Ταμείων και τους μισθούς των κομματικών και των γραφειοκρατών.

Αν, λοιπόν, ακούσετε για οριζόντια μέτρα περικοπής των συντάξεων, να ξέρετε ότι καμία τρόικα και κανένας ξένος δεν το ζήτησε αυτό. Αυτό -αν ο μη γένοιτο συμβεί- θα το έχουν αποφασίσει οι Ελληνες πολιτικοί για να μη θίξουν τα πάσης φύσεως συμφέροντα. Δυστυχώς, άλλα λέει η τρόικα και το μνημόνιο και άλλα κάνουν οι πολιτικοί μας όλα αυτά τα χρόνια.