Γρ. Νικολόπουλος

Λέω «μάλλον» διότι δεν αποκλείεται, αν η τρόικα επιμείνει στο να ολοκληρωθούν όλες οι δεσμεύσεις μας, να μη βγάλουμε άκρη και να βρεθούμε μετά τις διακοπές των εορτών χωρίς καθόλου πρόγραμμα. Δεν πιστεύω ότι θα φτάσουμε εκεί, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι αυτό, αλλά ότι ακόμη και αν συμφωνήσουν οι δανειστές σε αυτή την προληπτική πιστωτική γραμμή με την ενισχυμένη εποπτεία, η χώρα δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα καταφέρει να ξεφύγει από την κρίση.

Μετά την υποτιθέμενη επιτυχία μας και την έξοδο από το μνημόνιο, μένει να κάνουμε όλα όσα έπρεπε να έχουμε κάνει τα τελευταία τέσσερα χρόνια και δεν τα κάναμε. Θα πρέπει δηλαδή να ξεκαθαρίσουμε τον δημόσιο τομέα, να μειώσουμε το κόστος του, να περιορίσουμε τη γραφειοκρατία, να εξασφαλίσουμε αξιοκρατία (και τιμωρία), να αυξήσουμε την παραγωγικότητά του και να λάβουμε ισχυρά μέτρα κατά της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής. Με λίγα λόγια θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες της κρίσης, κάτι που δεν κάναμε μέχρι σήμερα.

Παράλληλα, θα πρέπει να αναζωογονήσουμε την οικονομία, να αυξήσουμε την παραγωγή και τις εξαγωγές, να διασφαλίσουμε ρευστότητα για τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, να αντιμετωπίσουμε την καλπάζουσα ανεργία. Αυτά για να μείνουμε μόνο στα βασικά και να μην μπλέξουμε στις λεπτομέρειες (μέσα στις οποίες πολύ συχνά κρύβεται ο διάβολος).

Το ζήτημα λοιπόν είναι ποια κυβέρνηση θα τολμήσει να τα κάνει αυτά. Η σημερινή που τα απέφυγε με μεγάλη επιμέλεια και σήμερα είναι εντελώς ανίσχυρη και παραλυμένη; Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να ξαναφτιάξει ένα ακόμη μεγαλύτερο Δημόσιο; Μια μεγάλη κυβέρνηση συνασπισμού όλων των αντιμνημονιακών κομμάτων που υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια; Μια οικουμενική κυβέρνηση στην οποία όλοι θα προσπαθούν να ρίξουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλον; Καμία κυβέρνηση δεν θα τολμήσει να τα κάνει αυτά, διότι όλοι οι Ελληνες πολιτικοί θέλουν το μεγάλωμα του κράτους, την πελατειακή σχέση, το ρουσφέτι. Δυστυχώς είναι όλοι παλαιοκομματικοί.

Ακόμη χειρότερο, όμως, είναι το πάρα πολύ πιθανό ενδεχόμενο να είναι έτσι και η πλειοψηφία των πολιτών. Ετσι έχουμε μάθει, άντε τώρα να ξεμάθουμε.

Αν πράγματι εξελιχθεί έτσι η κατάσταση, θα πρέπει να ξέρουμε ότι η πιστωτική γραμμή που θα πάρουμε κατά πάσα πιθανότητα από την Πρωτοχρονιά και μετά έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Πρώτον, πολύ σκληρή εποπτεία και προαπαιτούμενα για να εκταμιευτούν τα χρήματα που θα ζητήσουμε. Δεύτερον, διάρκεια μέχρι έξι μήνες. Αν στο εξάμηνο δεν έχουμε κάνει όλα τα συμφωνημένα, δικαιούμαστε να πάρουμε παράταση άλλους έξι μήνες. Κι εκεί τελειώνει η πιστωτική γραμμή. Αν δεν καταφέρουμε να δανειζόμαστε από τις αγορές με άνεση (που αν δεν έχουμε κάνει τα συμφωνημένα δεν θα δανειζόμαστε καθόλου), η μόνη λύση που μας μένει είναι να ξαναπάμε και να ζητήσουμε νέο μνημόνιο, δηλαδή κατευθείαν δάνεια από τις χώρες-μέλη της Ε.Ε. και από το ΔΝΤ.

Τα ξέρουν αυτά οι πολιτικοί μας; Φυσικά και τα ξέρουν. Και γιατί δεν κάνουν κάτι λοιπόν; Μάλλον θα κάνουν. Θα πανηγυρίσει ο Σαμαράς ότι βγήκαμε νικητές από το μνημόνιο, θα κάνουμε εκλογές και όποιος τολμήσει να κερδίσει θα έχει μπροστά του ένα εξάμηνο να λάβει τα μέτρα που κανείς δεν θέλει να λάβει - και να καταρρεύσει. Ο ίδιος πριν καταρρεύσει ή ο επόμενος κατηγορώντας τον προηγούμενο ότι του παρέδωσε καμένη γη, θα πάει στις Βρυξέλλες να ζητήσει νέο μνημόνιο. Μαύρο φίδι που μας έφαγε…