Γρ. Νικολόπουλος

Η μείωση των εισοδημάτων που φέρνει το νέο μνημόνιο θα είχε νόημα αν ελπίζαμε ότι το πρόβλημα της ύφεσης και της υπερχρέωσης του ελληνικού κράτους θα λυνόταν σε εύλογο αλλά ορατό χρόνο. Δυστυχώς κανένα από τα δύο προβλήματα δεν αντιμετωπίζεται με το νέο μνημόνιο, ούτε με το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, ενώ η ύφεση θα βαθύνει και το χρέος θα παραμείνει μη αντιμετωπίσιμο.

Για τη λήψη των λάθος μέτρων ευθύνονται δύο ομάδες: οι Ελληνες πολιτικοί πρωτίστως και οι ξένοι εταίροι δευτερευόντως.

Ξεκινώντας από τους Ελληνες πολιτικούς είναι πλέον φως φανάρι ότι ο μοναδικός τους στόχος ήταν και παραμένει η προστασία των «ημετέρων», δηλαδή των κομματικών στελεχών που πλαισιώνουν τον δημόσιο τομέα. Για να προστατεύσουν το Δημόσιο πήραν από την αρχή λάθος μέτρα, φορολογώντας χωρίς έλεος όλα τα εισοδήματα και την περιουσία, αλλά και την κατανάλωση. Αποτέλεσμα ήταν η ύφεση, το κλείσιμο των επιχειρήσεων, η εξαθλίωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού και η ανεργία πάνω από 20%. Παράλληλα, τα δημόσια έσοδα όχι μόνο δεν αυξάνονται με την αύξηση των φορών, αλλά αντίθετα μειώνονται λόγω της μείωσης των εισοδημάτων, των κερδών των επιχειρήσεων και της μείωσης της κατανάλωσης.

Το ότι τα μέτρα αυτά ήταν λάθος ήταν γνωστό εξαρχής. Το ήξεραν και οι πολιτικοί μας, τους το έλεγε και η τρόικα, όμως προτίμησαν να τα πάρουν και να διαλύσουν την οικονομία παρά να συμμαζέψουν το κομματικό Δημόσιο.

Οσον αφορά στην τρόικα, ευθύνεται... από σπόντα. Διότι στην Ελλάδα παρεξηγήσαμε τον ρόλο της. Η τρόικα δεν ήρθε για να εξυγιάνει την οικονομία και να συμβάλει στην ανάπτυξη. Η τρόικα ήρθε για να πάρει πίσω τα λεφτά που χρωστάμε στους εταίρους. Στην αρχή η παρέμβασή της ήταν ήπια και στη σωστή κατεύθυνση. Είπε στην κυβέρνηση να μειώσει το μέγεθος του Δημοσίου κλείνοντας άχρηστους οργανισμούς και επιζήμιες δημόσιες επιχειρήσεις, να μειώσει το κόστος του καταργώντας τα προνόμια, να πουλήσει ΔΕΚΟ και μη χρησιμοποιούμενη περιουσία, να ανοίξει τα επαγγέλματα ώστε να αντιμετωπιστεί και ο κίνδυνος της ανεργίας, να πέσουν οι τιμές και να απελευθερώσει τις αγορές ώστε να γίνουν επενδύσεις. Η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα απ’ όλα αυτά. Αντίθετα κορόιδεψε τους Ευρωπαίους και την τρόικα λέγοντας ότι θα τα κάνει και δεν τα έκανε. Προτίμησε να μας φορολογήσει μέχρι θανάτου παρά να θίξει τα προνόμια του κομματικού κράτους.

Οταν πλέον διαπιστώθηκε ότι τίποτα δεν γίνεται και ότι «οι Ελληνες κοροϊδεύουν», η στάση της διεθνούς κοινότητας άλλαξε απέναντί μας. Δόθηκε άμεση προτεραιότητα στο να μας πάρουν τα λεφτά που τους χρωστάμε με οποιονδήποτε τρόπο επέλεγε η ελληνική κυβέρνηση. Και αυτός ήταν η αύξηση της φορολογίας, τα έκτακτα χαράτσια στα εισοδήματα και στην περιουσία. Παράλληλα άρχισε να ωριμάζει στην Ευρώπη η ιδέα ότι η Ελλάδα πρέπει να γίνει παράδειγμα για τους υπόλοιπους απειθάρχητους. Ετσι φτάσαμε σήμερα στο σημείο να τιμωρούμαστε με ένα μη εφαρμόσιμο και εξαιρετικά σκληρό πρόγραμμα, ώστε να σφίξουν τα πράγματα για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Γινόμαστε το φόβητρο για τους Πορτογάλους, τους Ιταλούς, τους Ισπανούς, τους Ιρλανδούς, τους Γάλλους και τους άλλους «προβληματικούς» Ευρωπαίους.

Αυτό λοιπόν που ζούμε σήμερα δεν είναι ένα πρόγραμμα εξυγίανσης και ανόρθωσης της οικονομίας, αλλά ένα πρόγραμμα παραδειγματικής τιμωρίας.

Η παρεξήγηση είναι ότι μας το επέβαλαν οι ξένοι. Δεν μας το επέβαλε κανείς άλλος εκτός των πολιτικών μας και των κομματικών τους φίλων και συνδικαλιστών, που αποφεύγοντας τα σωστά μέτρα διέλυσαν την οικονομία και την κοινωνία.