Γρ. Νικολόπουλος

Έχουν σχέση μεταξύ τους αυτές οι δυο ειδήσεις; φαινομενικά όχι. Αλλά αποδεικνύουν και οι δυο, όχι την ανικανότητα του δημοσίου τομέα, αλλά κυρίως την κακή του πρόθεση.

Τα σκάνδαλα με τις αγροτικές επιδοτήσεις είναι διαρκή, με όλες τις κυβερνήσεις. Πάντα μέσω των αγροτικών επιδοτήσεων πλούτιζαν διάφοροι, κολλητοί αγρότες, ειδικοί σύμβουλοι, κομματικοί ημέτεροι, γραφειοκράτες του δημοσίου, πολιτικοί. Νυν και Αεί. Και όχι μόνο με τις αγροτικές επιδοτήσεις, αλλά με όλες τις επιδοτήσεις κάθε είδους, με όλα τα κεφάλαια που έστελνε η Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας το αντιπαραγωγικό άρμεγμα προς ίδιον όφελος, πολιτικό και οικονομικό, μπορεί να θεωρηθεί βασική δουλειά του συμπλέγματος πολιτικών - γραφειοκρατών. Είναι η βάση των πελατειακών σχέσεων και είναι μια “μπίζνα” διαρκείας.

Το δεύτερο θέμα, το γεγονός ότι το υπουργείο οικονομικών “ξέχασε” να αναπροσαρμόσει τις φορολογικές κλίμακες όταν δόθηκαν αυξήσεις μισθών και έτσι πολλοί χαμηλόμισθοι ανεβαίνουν κλίμακα και πληρώνουν περισσότερους φόρους χάνοντας το όφελος των ασήμαντων αυξήσεων, είναι άλλο ζήτημα.

Δεν είναι ζήτημα διαφθοράς, ούτε ανικανότητας, όπως πολλοί μπορεί να θεωρήσουν. Είναι ζήτημα κακής πρόθεσης. Δεν μπορεί κανείς να πιστέψει ότι οι “αετοί” της εφορίας δεν γνώριζαν τι θα συμβεί με τις αυξήσεις, ότι αυτοί που μετράνε και το μονόλεπτο του προυπολογισμού δεν πρόσεξαν πως οι χαμηλόμισθοι θα βγουν χαμένοι από τις αυξήσεις.

Δεν ξέχασαν να αλλάξουν τις κλίμακες, δεν υπάρχει εδώ αβλεψία, ούτε παράλειψη, υπάρχει σκοπιμότητα, όχι του υπουργού, αλλά της υπηρεσίας που ακύρωσε τις αυξήσεις που έδωσε ο υπουργός.

Ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα (μη μου πείτε ότι υπάρχουν και καλοί δημόσιοι υπάλληλοι, πράγματι υπάρχουν ως εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα) αντιμετωπίζει τους πολίτες πώς εχθρούς. Όχι μόνο η εφορία, αλλά όλες οι δημόσιες υπηρεσίες.

Ο πολίτης πρέπει να βασανίζεται για να μη ξεχνάει ποιος διοικεί τη χώρα και να πληρώνει συντηρώντας τη διαφθορά.

Για αυτό είναι όλα τόσο πολύπλοκα, τόσο ακατανόητα, τόσο αντιφατικά. Για να δημιουργούν αυτό το δίχτυ της γραφειοκρατίας από το οποίο κανείς δεν βγαίνει αλώβητος.

Και αυτό δεν αλλάζει. Αντίθετα, όλα δικαιώνουν διαρκώς τη ρήση του Θεόδωρος Κολοκοτρώνη, του Γέρου του Μόρια, που φέρεται να είχε πει: “Αυτό το δοβλέτι, ούτε φτιάχνει ούτε χαλάει”.

Η γραφειοκρατία να είναι καλά.