Γιώργος Στασινός

 Παράλληλα, ο πληθυσμός μας παρουσιάζεται χρόνο με τον χρόνο όλο και πιο γηρασμένος. Και αυτό είναι λογικό, αφού λόγω της οικονομικής αστάθειας οι γεννήσεις μειώνονται και ταυτόχρονα λόγω της ανεργίας οι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα. Ετσι, οι συνταξιούχοι αυξάνονται και οι εργαζόμενοι μειώνονται. Αυτό είναι το πιο σημαντικό καμπανάκι κινδύνου για όλες τις πολιτικές δυνάμεις, αλλά και τους πολίτες που ενδιαφέρονται για την πατρίδα. Η Ελλάδα έχει ανέβει σε ένα τρένο που οδηγεί με βεβαιότητα στον γκρεμό. Δυστυχώς, όμως, ακόμη και τώρα οι περισσότεροι ενδιαφέρονται για την επικοινωνιακή διαχείριση και ελάχιστοι για την πραγματική δουλειά.

Τα τελευταία 7 χρόνια τα μέτρα διαδέχονται το ένα το άλλο και το μόνο που βλέπουμε είναι πανηγυρισμούς για το γεγονός ότι έκλεισε η δεύτερη αξιολόγηση μετά από έξι μήνες. Δηλαδή, αν δεν διαπραγματευόμασταν τόσο διάστημα πόσο χειρότερα θα ήταν τα μέτρα αλλά και τα πράγματα για τη χώρα γενικά; Και φως δεν βλέπουμε στην άκρη του τούνελ, αφού πραγματική ανάπτυξη δεν υπάρχει, και ακούμε από τους κυβερνητικούς για κάποια υποθετική δίκαιη ανάπτυξη. Η ερώτηση που απασχολεί όλους τους πολίτες είναι αν υπάρχει πιθανότητα να τελειώσουμε ποτέ με αυτή την κρίση και τα μέτρα. 

Η άποψή μου είναι ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε την κρίση - και το λέω με βεβαιότητα. Η συνταγή υπάρχει και είναι απλή. Και θα την περιγράψω όσο πιο λιτά μπορώ, ξεκινώντας από την αντιμετώπιση του προβλήματος που περιέγραψα στην αρχή. Για να αντιμετωπίσουμε τη μείωση του πληθυσμού θα πρέπει να κρατήσουμε στη χώρα τους νέους που αναγκάζονται να μεταναστεύουν για να βρουν εργασία. Αρα πρώτη προτεραιότητά μας θα πρέπει να είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας.

Ωστόσο για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας χρειάζονται νέες επενδύσεις. Τα χρήματα που μπορούν να διατεθούν είναι αυτά του νέου ΕΣΠΑ και όσα υπάρξουν από ιδιωτικές επενδύσεις. Το ΕΣΠΑ, δυστυχώς, προχωράει με πολύ αργούς ρυθμούς σε σχέση με αυτούς που απαιτούν οι συνθήκες της κρίσης. Οι ιδιωτικές επενδύσεις δεν προχωρούν για τρεις κύριους λόγους: Πρώτον, γιατί η φορολογία των επιχειρήσεων είναι υπερβολική για μια χώρα που τις έχει ανάγκη και ταυτόχρονα οι υπερβολικές ασφαλιστικές εισφορές αποτελούν ένα ακόμη αντικίνητρο. Δεύτερον, γιατί οι διαδικασίες αδειοδότησης οικοδόμησης και λειτουργίας νέων επιχειρήσεων είναι χρονοβόρες και λόγω προβλημάτων διαφθοράς οδηγούν συχνά σε εγκατάλειψη της επένδυσης. Τρίτον, στις περιπτώσεις μεγάλων επενδύσεων που προκύπτουν από αποκρατικοποιήσεις υπάρχουν μηχανισμοί που καθημερινά βάζουν εμπόδια και καθυστερούν τις επενδύσεις και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Υπάρχει, όμως, τρόπος αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων; 

Οι λύσεις των παραπάνω θεμάτων είναι επίσης απλές. Χρειάζεται να δοθούν φορολογικά και ασφαλιστικά κίνητρα για ίδρυση νέων επιχειρήσεων που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα είναι μεγαλύτερα όσο περισσότερες είναι οι θέσεις εργασίας. Πρέπει επιτέλους όλες οι αδειοδοτήσεις να γίνονται με απλοποιημένες και ηλεκτρονικές διαδικασίες ώστε να αντιμετωπιστούν καθυστερήσεις και διαφθορά. Τέλος, όλες οι αποκρατικοποιήσεις θα πρέπει να συνδέονται με άμεσες επενδύσεις και δημιουργία συγκεκριμένων θέσεων εργασίας. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση οφείλει να εξασφαλίζει ότι οι αδειοδοτήσεις θα τελειώνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα και δεν θα σαμποτάρονται από τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό. 

Τα παραπάνω ακούγονται απλά και ίσως να ήταν πραγματικά έτσι αν όλες οι πολιτικές δυνάμεις και κυρίως η κυβέρνηση πίστευε και ήταν αποφασισμένη να προχωρήσει σε αυτόν τον δρόμο. 
Απαιτούνται βέβαια εργατικότητα, αποτελεσματικότητα και εγκατάλειψη της ιδεοληψίας απέναντι στην επιχειρηματικότητα. Οσο αυτά δεν υπάρχουν θα συνεχίζουμε να βλέπουμε πανηγυρισμούς επειδή έκλεισε η αξιολόγηση μετά από αρκετούς χαμένους μήνες και θα υποστούμε ακόμη περισσότερα σκληρά μέτρα.