Γιώργος Ν. Πολίτης

Οι κήρυκες της «πολυπολιτισμικότητας» διατρανώνουν την ισότητα ανάμεσα σε κάθε διαφορετικό πολιτισμό. Λένε πως δεν υπάρχουν υψηλότερες και χαμηλότερες ποιότητες. Γι’ αυτούς όλα είναι σχετικά. Εκτός βεβαίως από αυτόν τον συγκεκριμένο ισχυρισμό που είναι απόλυτος… Έτσι. Αυθαίρετα. Χωρίς την ανάγκη απόδειξης. Απλώς και μόνο επειδή το λένε αυτοί. Και αυτοί ξέρουν.

Tα όσα ανεκλάλητα εκστομίζει ο Πρόεδρος των Η.Π.Α., χρησιμοποιούνται για συμψηφισμούς των ευθυνών της Κίνας, εντείνοντας τα πλήγματα στο κύρος της ηγέτιδας της Δύσης. Ωστόσο, η Κίνα χειρίστηκε το ξέσπασμα του ιού ακολουθώντας την οικεία μέθοδο του Τσέρνομπιλ: έκανε τα πάντα για να αποκρύψει το γεγονός, έως ότου ήταν πια αδύνατο να κρυφτεί. Και όπως τότε, οι ανά τον πλανήτη ιδεολογικοί υπάλληλοι του σοβιετικού καθεστώτος αποσιωπούσαν την καταστροφή -ακόμη κι όταν τυλιχτήκαμε στο ραδιενεργό νέφος- έτσι επιχειρείται σήμερα η υπεράσπιση της Κίνας.

Δεν χρειάζεται η προσχώρηση σε διανοουμενίστικες ασυναρτησίες, για να αναγνωριστεί ότι η ελληνική οικογένεια έχει λειτουργήσει ανασχετικά στην εξέλιξη ατόμων και κοινωνίας: ασφυκτικός εναγκαλισμός, μεταβιβασμένες ενοχές, χειριστικότητα, βαριές σκιές που κλείνουν τον ορίζοντα. Το σύνδρομο του άκοπου ομφάλιου λώρου, που γίνεται βρόγχος κι όταν ο καιρός κλωτσήσει το σκαμνί, αφήνει το θύμα μετέωρο.

Ένα πράγμα μόνο είναι σίγουρο και το μαθαίνουμε μόλις συνειδητοποιούμε ότι ζούμε: ότι θα πεθάνουμε.

Μπερδέψαμε το τώρα με το πάντα. Το εδώ με τον κόσμο. Γενικεύσαμε από το μέρος στο σύνολο.

Η σοβαρότητα με την οποία πολιτεία και κοινωνία αντιμετωπίζουν τον πρωτόγνωρο κίνδυνο που μας απειλεί είναι αξιοθαύμαστη. Αδυναμίες και εξαιρέσεις υπάρχουν. Αλλά σε γενικές γραμμές η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα με την οποία στεκόμαστε συνολικά ως χώρα είναι λόγος περηφάνιας και αισιοδοξίας.

Οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως “φιλελεύθεροι υπερασπιστές των δικαιωμάτων” επικαλούνται το Σύνταγμα, όποτε τους εξυπηρετεί, ενώ το αγνοούν κάθε φορά που συμβαίνει το αντίθετο.

Το συγκλονιστικό μέγεθος της αποτυχίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αναβάπτισε στη συνείδηση πολλών τις προηγούμενες κυβερνήσεις της χώρας.

Αδύνατο να είσαι Έλληνας και να μην εξοργίστηκες με την ταπείνωση στην οποία υπεβλήθη ο Πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες, να μη βυθίστηκες σε θλίψη με τον εξευτελισμό της κυβέρνησης, να μην πόνεσες από το διασυρμό της χώρας. 

«Χαρίλαε, ψηλά στο λόφο του Αη Λια, στο Παλιοζογλώπι, που αναπαύεσαι, έχεις διαλέξει καλή θέα για να αγναντεύεις και να περιμένεις να δεις τη λεύτερη, ανεξάρτητη και σοσιαλιστική Ελλάδα που οραματίστηκες μέσα από τα βάθη της καρδιάς σου.

H διατύπωση της ερώτησης υποδηλώνει ότι αυτός που τη θέτει, γνωρίζει, τουλάχιστον τι ακριβώς συνέβη στην Ιφιγένεια.

Η κατανόηση και η συμπάθεια –με την κυριολεκτική σημασία του όρου, συν-πάσχω, δηλαδή υποφέρω μαζί με τον άλλο–  προς τους ανθρώπους που εγκαταλείπουν τον τόπο τους για μια καλύτερη ζωή είναι αυτονόητη