Μη μάθεις παιδί μου γράμματα, αν θέλεις να προκόψεις
georgio_d_andreou_blog

Γιώργος Δ. Ανδρέου

Μη μάθεις παιδί μου γράμματα, αν θέλεις να προκόψεις

Αν έχεις  καλές σπουδές στην Ελλάδα και το Εξωτερικό, ειδικά  σε πανεπιστήμια ιδιωτικά,  από   τα ονομαστότερα  του κόσμου - Χάρβαρτ και τα τοιαύτα.

Αν  μιλάς άπταιστα 2-3 γλώσσες, έχεις οικογενειακή και κοινωνική ανατροφή, μπορείς να συμπεριφέρεσαι με ευγένεια,   να στέκεσαι  αξιοπρεπώς και να συνεννοείσαι άνετα στις διεθνείς συναντήσεις (για να μην ντροπιάζεις τη χώρα με έως και αστείες παρουσίες, δεν κάνεις για πρωθυπουργός αυτής της χώρας. Αν έχεις εργαστεί, έχεις διακριθεί, έχεις πετύχει και προκόψει, ειδικά  στον ιδιωτικό τομέα, αν μπορείς να  ζεις άνετα από τη δουλειά σου, δεν είσαι κατάλληλος ούτε για υπουργός. Γιατί με όλα αυτά τα προσόντα  δεν γνωρίζεις την κοινωνία, το λαό, τα προβλήματα και τις ανάγκες του.  

Ίσως μάλιστα να είσαι και εχθρός του. Για να είσαι κατάλληλος πρέπει αυτά, την κοινωνία, το λαό, τα προβλήματα και τις ανάγκες του, να τάχεις «σπουδάσει» στο πεζοδρόμιο. Όχι σκουπίζοντας ή επιδιορθώνοντας τις σπασμένες πλάκες, αλλά ξεκολλώντας όσες στέκονται ακόμα στη θέση τους για να τις εκσφενδονίσεις σε τζαμαρίες, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Να αποκαλείς τον εαυτό σου  λαϊκό «αγωνιστή».

Συνήθως ανεπάγγελτος πολιτευτής, με  σπουδές στα χαρτιά  για νάχεις  πτυχίο στο βιογραφικό σου. Να  μπορείς  όμως να πολιτικολογείς, να λαϊκίζεις, να μιλάς περίτεχνα, ενίοτε  ακαταλαβίστικα και πάντα με συνθήματα, χωρίς ουσία. Σλόγκαν, ομοιοκαταληξίες, βαρύγδουπες εκφράσεις. Εύπεπτα πράγματα για να  φανατίζουν χωρίς σκέψη τους οπαδούς και το πόπολο.  Κυρίως όμως να μπορείς να ψεύδεσαι με θράσος, πειστικά και απροκάλυπτα. Όσο μεγαλύτερο το ψέμα τόσο πιο πειστικό είναι έλεγαν οι θεωρητικοί της πολιτικής επικοινωνίας (σαν αυτό που ακούστηκε τώρα τελευταία με  τις κλούβες των ΜΑΤ στην Ηρώδου του Αττικού, που τις βλέπουν μεν όσοι περνάνε κάθε μέρα από εκεί , δεν τις βλέπει όμως αυτός ποιου ζει στην Άμφισσα ή στο Περιστέρι και   πιστεύει αυτά που  ακούει στα κανάλια).

Να συνεδριάζεις, παιδιόθεν,  σε «όργανα» και «φορείς». Να αμφισβητείς και να βρίζεις  την εξουσία,  στοχεύοντας όμως σ’ αυτή. Να μην έχεις βγάλει με τον κόπο σου  μια δεκάρα στη ζωή σου,  σε βαθμό που να αναρωτιέται κανένας πως τα φέρνεις βόλτα. «Δημοσυντήρητος», με οικογενειακές ή με κομματικές επιχορηγήσεις; Αδιάφορο. Έτσι μόνο μπορείς να λες πως γνωρίζεις  την κοινωνία,  το λαό, τα προβλήματα, τις ανάγκες του και είσαι κατάλληλος  να ηγηθείς και μάλιστα σε μια από τις κρισιμότερες περιόδους της  ιστορικής διαδρομής της χώρας.

Δυστυχώς με  βάση τα  κριτήρια και τα προσόντα αυτά οι  ιθαγενείς, στον τόπο του ανέφικτου και της ουτοπίας, ανέθεσαν, εν λευκώ πρόσφατα, τα ηνία και τις τύχες τους. Και δέχτηκαν να τους κυβερνήσει η αριστερά. Δέχτηκαν και δέχονται αγόγγυστα να τους διδάσκει να γίνουν καθ’ ομοίωσή της.  Με τα λόγια, τη συμπεριφορά  και το παράδειγμά της.  Να πεισθούν και κάποιοι ακόμα  δύσπιστοι ότι μπορεί να γίνεται εύκολα και ανώδυνα το άσπρο - μαύρο, το όχι -ναι, το τρίτο σκληρότερο μνημόνιο - τέλος των μνημονίων, η φορολογική  αφαίμαξη της μεσαίας τάξης που μοχθεί, για επιδότηση μέχρι και τεμπέληδων - κοινωνική δικαιοσύνη.  

Ότι ο υπέρτατος σκοπός, η πολιτική σωτηρία - επιβίωση, δικαιολογεί  να βάλεις   από το παράθυρο, σε μια χώρα  καπιταλιστική υποτίθεται, το διχασμό της κοινωνίας και  την πάλη των τάξεων, διαιρώντας σκόπιμα τους πολίτες.  Τι κι αν έχεις αποκηρύξει,  στα χαρτιά, τον αλήστου μνήμης υπαρκτό σοσιαλισμό.  Οι σπουδασμένοι, οι προκομμένοι, οι  πετυχημένοι της ζωής   είναι  δεξιοί, φασίστες οι περισσότεροι , εχθροί του λαού  αλλά και  δικοί μας, της «αριστεράς». Απέναντί μας.

Κλείσιμο
Οφείλουν να πληρώνουν μέχρι που δεν πάει άλλο, για νάχουμε περίσσευμα,  να δίνουμε επιδόματα ελεημοσύνης σ’ αυτούς που μπορεί να μας ψηφίσουν. Τι ανάπτυξη, σχέδια, θέσεις εργασίας  και κουραφέξαλα. Δος υμίν σήμερον διορισμούς, μέρες που είναι. Με αυτές τις σκέψεις και κυρίως  ακούγοντας και βλέποντας τον προκαθήμενο της Ελληνικής κοινωνίας να συνεχίζει να απαξιώνει με λόγια και με πράξεις,  την ικανότητα, την επιτυχία, τις σπουδές, την προκοπή, αναρωτιέται κανένας: Τι  πρέπει να σκεφτεί, τι να κάνει ο απλός πολίτης, ειδικά αυτός  που  στερείται τα πάντα για να σπουδάσει τα παιδιά του στο Πανεπιστήμιο, να κάνει μεταπτυχιακό στο εξωτερικό,  να τα δει να προκόβουν;

Να τα συμβουλεύσει, ακολουθώντας το φωτεινό παράδειγμα της άκοπης ανέλιξης λέγοντας   δεν χρειάζεται να μάθεις   παιδί μου γράμματα, αν θέλεις να προκόψεις, να αφήσει τα πράγματα όπως πάνε στην τύχη τους ,  τον  βολεύει άλλωστε αφού ούτως ή άλλως  δεν ευκαιρεί ούτε να δει γύρω  του, πνιγμένος στις δουλειές. Να περιμένει να διαμαρτυρηθεί στις εκλογές απέχοντας, όπως κάνουν τα τελευταία χρόνια πολλοί αφελείς και ανόητοι με την ισοπεδωτική δικαιολογία «όλοι ίδιοι είναι». Ή να αντιδράσει και να απαιτήσει μαχητικά  να επανέλθει ως πρώτος εθνικός στόχος η αξιοκρατία στη χώρα, το ταχύτερο.  

Ώρα να διαλέξουμε τι   χρωστάμε στα παιδιά και τα  εγγόνια μας.

*Δικηγόρος
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα

BEST OF NETWORK