Γιώργος Δ. Ανδρέου

Νάτο πάλι το διχαστικό χαρτί της πολιτικής αντιπαράθεσης. Η καλή αριστερά vs κακής δεξιάς. Μη έχοντας κάτι ουσιαστικό να πουν, οι αριστεροδέξιοι, θα στοχεύσουν στα αντιδεξιά ανακλαστικά, τα σύνδρομα και τα ένστικτα του Έλληνα ψηφοφόρου. Για να τον εγκλωβίσουν για μια ακόμα φορά στο δίλημμα: από δω εμείς οι αριστεροί, κοινωνικά ευαίσθητοι και απέναντι η κοινωνικά ανάλγητη «δεξιά». Θα προσπαθήσουν με την τετριμμένη αυτή ρητορική, τα κακέκτυπα του Ανδρέα, να πείσουν πάλι τον αηδιασμένο από τα ψέματα και τις διαψεύσεις, παραδοσιακά αριστερόφρονα, ψηφοφόρο να τους ξαναψηφίσει ή στη χειρότερη να απέχει. Κυρίως όμως να τον αποτρέψουν να ψηφίσει τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Για τον κίνδυνο της αυτοδυναμίας που τρέμουν. Έστησαν ήδη το επικοινωνιακό υπόβαθρο και διοχετεύουν στις οργανώσεις και τους οπαδούς τους την επιχειρηματολογία. Όπου βρεθούν και σταθούν προσπαθούν να αποδομήσουν το κεντρώο δημοκρατικό πρόσωπο της Νέα Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Του αποδίδουν «δεξιά στροφή», εστιάζοντας στην παρουσία του Αδωνι και του Βορίδη, με το ακροδεξιό παρελθόν. Εμφανίζονται μάλιστα, ειδικά οι απλοί Συριζαίοι οπαδοί, ως τάχα ουδέτεροι, ανεξάρτητοι, αμερόληπτοι, προβληματισμένοι και δήθεν αναποφάσιστοι πολίτες που εκφράζουν υποκριτικά τη «στενοχώρια» τους για τη δεξιά στροφή του Κυριάκου, ως εάν είχαν πρόθεση να ψηφίσουν. Προβληματίζει, λένε οι εγκάθετοι, και αποτρέπει τους μετριοπαθείς «δημοκρατικούς» Έλληνες, στους οποίους κατατάσσουν και τους εαυτούς τους, από το να τον ψηφίσουν. Αναγορεύουν το θέμα αυτό ως το μείζον πολιτικό πρόβλημα της χώρας.

Για να καταλήξουν ότι είναι μονόδρομος για τους δημοκρατικούς πολίτες η επιλογή, πάλι, του ΣΥΡΙΖΑ, ως της μόνης γνήσιας αριστερής και δημοκρατικής διεξόδου. Αποφεύγουν έτσι ενοχλητικές συζητήσεις για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης αυτής, για την συνεργασία τους, τον εναγκαλισμό, με την ακροδεξιά του κ. Καμένου και προσφάτως με την κ. Παπακώστα, για τις υπαναχωρήσεις και τις διαψεύσεις, για τους Πολάκηδες και τους λοιπούς φασίστες στη νοοτροπία, που ενδημούν στις τάξεις τους και δεν σηκώνουν αντίλογο, τις θεσμικές εκτροπές και παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, στην παιδεία, τις λαθεμένες επιλογές στην εξωτερική πολιτική. Με αυτή τη ρητορεία θα πάει στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, εμπλουτισμένη όμως με παλαιοπασοκικές υποσχέσεις παροχών προς τις λαϊκές μάζες, για ενίσχυση του αριστερού προφίλ. Εμείς, άρχισαν ήδη να λένε, υποχρεωθήκαμε να κάνουμε ό, τι κάναμε για να διατηρήσουμε την κατεστραμμένη από τους άλλους χώρα όρθια, αλλά το μυαλό και η καρδιά μας είναι σε σας, τους δικούς μας ανθρώπους. Εσάς με τα χαμηλά εισοδήματα, στις φορολογικές δηλώσεις βέβαια, άλλο η τσέπη. Κάναμε ό,τι κάναμε πιεζόμενοι αλλά και για να μπορέσουμε να δώσουμε σε σας μέρος από αυτά που πήραμε, βίαια, από τους αστούς της μεσαίας τάξης, τους ταξικούς εχθρούς μας. Ακούστε τους. Μας βρίζουν, γιατί τους σκίσαμε την υπέρ - εισφορο - φορολόγηση.

Ξαναψηφίστε μας, για να αρχίσουμε να (ξανά) διορίζουμε τα παιδιά σας στο δημόσιο, παλιά μας τέχνη. Να πάρουμε πίσω την περικοπή των συντάξεων και να ανακαλέσουμε τη μείωση του αφορολόγητου , που μας υποχρέωσαν οι Ευρωπαίοι να νομοθετήσουμε. Να αυξήσουμε σιγά σιγά τον κατώτατο μισθό, όπως σας είχαμε υποσχεθεί το 2014 κ.ο.κ. Αυτά και άλλα τέτοια άρχισαν ήδη να λένε οι σειρήνες του λαϊκισμού στην προεκλογική περίοδο, που ήδη μπήκαμε, βγάζοντας από την πολιτική ατζέντα τα πραγματικά προβλήματα της χώρας και το μέλλον.

Με αυτά κι αυτά θα προσπαθήσουν να διώξουν από τη νωπή, όπως θάπρεπε νάναι, μνήμη των εύπιστων Ελλήνων το Βαρουφάκη, το Βατερλώ και τη ζημιά του 2015, την υπέρ -εισφορο - φορολόγηση, την απουσία πραγματικής και ουσιαστικής ανάπτυξης με ιδιωτικές επενδύσεις και δημιουργία υγιών θέσεων εργασίας και όχι με διορισμούς στο ευρύτερο κράτος. Τη δουλική υποταγή στους Αμερικανούς και τις επιθυμίες τους. Θα κρύβουν πικρή την αλήθεια, ότι αυτά που λένε ότι θα κάνουν τώρα και στο μέλλον, οι άλλοι θα είχαν αρχίσει να τα κάνουν τρία χρόνια πριν, αν δεν μεσολαβούσαν αυτοί. Θα αποτρέψουν κάθε συζήτηση για το ότι η οικονομία της χώρας είναι ακόμα πολύ εύθραυστη, οι «αγορές» δεν μας εμπιστεύονται (ακόμα και η Αλβανία δανείζεται με χαμηλότερο επιτόκιο), ο κίνδυνος να ξανακυλήσουμε στο χάος είναι ορατός και χρειάζεται σύνεση, εντιμότητα, νοικοκυριό και κυρίως ομοψυχία.

Θα υπάρχει βέβαια και η αντιπολίτευση. Θα μπει άραγε και αυτή στο λούκι της παροχολογίας και του λαϊκισμού που ετοιμάζουν ή θα επιμείνει να αναδεικνύει τα πραγματικά προβλήματα, στις αληθινές τους διαστάσεις, προτείνοντας λύσεις τίμιες και καθαρές; Θα μπει στον εύκολο δρόμο του ψέματος και των υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα ή θα μιλήσει με ειλικρίνεια; Θα μπορέσει να κρατήσει τη συζήτηση στην ουσία και την καρδιά των πραγματικών προβλημάτων του τόπου, την υπέρ - εισφορο - φορολόγηση, την πραγματική ανάπτυξη και πρόοδο με επενδύσεις στην παραγωγή ή θα πλειοδοτήσει σε παροχές; Θα αντιτάξει στα διχαστικά συνθήματα των κυβερνώντων μηνύματα και προτάσεις ενότητας; Θα πείσει; Ο Κυριάκος δείχνει σώφρων, ρεαλιστής και σύγχρονος, δεν λείπουν όμως και οι κακομαθημένοι παλαιοκομματικοί. Τον τελευταίο βέβαια λόγο θα έχουν οι πολίτες.

Θα πάνε στις εκλογές εύπιστοι ή επιτέλους καχύποπτοι; Θα μπουν πάλι στο τρυπάκι της παροχολογίας, του δήθεν αριστερού προοδευτισμού και του διχασμού; Θα πάνε στις εκλογές κολλημένοι στα παραδοσιακά πολιτικά ανακλαστικά τους, τα αντιδεξιά σύνδρομα, τις μνήμες δηλαδή του εμφυλίου, ή θα ανοίξουν το μυαλό και θα ακούσουν, επιτέλους, απροκατάληπτα την αλήθεια και το ρεαλισμό; Απ’ όπου κι αν ακούγεται. Θα επιλέξουν αληθινά προοδευτικές ή ψευδεπίγραφες προτάσεις; Ό, τι πάντως επιλέξουν καλό ή κακό του κεφαλιού όλων μας.

Ο Γιώργος Ανδρέου είναι Δικηγόρος