Γιώργος Δ. Ανδρέου

 Ειδικά για τη λεγόμενη μεσαία τάξη, τους «νοικοκυραίους» της ελληνικής κοινωνίας, όσους απέμειναν, το 2018 και το 2019 προοιωνίζονται εφιαλτικά. Νοικοκύρης, λέει το λεξικό, είναι «ο έχων τη διαχείριση της οικονομικής μονάδας του οίκου, του σπιτιού του». Στην ελληνική κοινωνία, όμως, το «νοικοκύρης» ήταν για χρόνια τίτλος τιμής. Αυτός που κάνει καλό οικονομικό και κοινωνικό κουμάντο στη δουλειά, στο σπίτι και την οικογένειά του.

Που δεν απλώνει τα πόδια του μακρύτερα από εκεί που φτάνουν, δεν ανοίγεται σε έξοδα και τρόπο ζωής πέρα από τις δυνάμεις του. Που φροντίζει να αποταμιεύει για την ανάγκη, να μη χρωστάει και να τα φέρνει καλά βόλτα ακόμα και στην κρίση. Ο πετυχημένος, ο δουλευταράς και κατά κανόνα νομιμόφρων μέσος Ελληνας οικογενειάρχης, όποια δουλειά και αν κάνει. Επαγγελματίας, υπάλληλος, εργάτης, επιστήμονας. 

Κάποιοι μιλάνε για αστική, άλλοι για μεσαία τάξη. Οπως και να τους ονομάσεις, είναι η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας, η βάση της προόδου, η ελπίδα για το μέλλον. Απορροφημένος στη δουλειά και τη διαχείριση του οίκου του, ο Ελληνας νοικοκύρης, αν και έχει ήδη σοβαρό δείγμα γραφής, φαίνεται δεν έχει συνειδητοποιήσει καλά-καλά, τι του ’ρχεται. Οικονομικά και κοινωνικά. Πόσο θα μειωθεί το εισόδημά του από τις αρπαχτές του κράτους και, κυρίως, πού θα οδηγήσει η κοινωνική διαίρεση που καλλιεργείται. Δεν έχει αντιληφθεί πως αυτοί που ακόμα και τώρα ειρωνεύονται την προκοπή του, χαρακτηρίζοντας τον τρόπο ζωής του κοινωνικό συντηρητισμό, κομφορμισμό και άλλες τέτοιες μπουρδολογίες των τεμπέληδων και αποτυχημένων, κυβερνάνε τη χώρα.

Αυτοί οι ίδιοι τον αναγορεύουν τώρα που τους βολεύει -μισοειρωνικά βέβαια- στυλοβάτη και ακρογωνιαίο λίθο της κοινωνίας για να τον φορτώσουν ανελέητα με νέους φόρους και δυσβάστακτες εισφορές, με προσχηματικό σκοπό την κοινωνική στήριξη των αδυνάτων. Αληθώς όμως επιρρίπτουν στον Ελληνα νοικοκύρη το ασήκωτο βάρος της εκλογικής επιβίωσης και κυβερνητικής μακροημέρευσης του κυβερνώντος παρά φύση πολιτικού συνασπισμού. Που αυτάρεσκα διακηρύττει ότι εκλέχτηκε για να υποστηρίξει τους φτωχούς και όχι τους πλούσιους όπως αυτός. Εξίσωση προς τα κάτω και αδιάκριτα. 

Το νοικοκυρεμένο σπιτικό του αναβαθμίστηκε σε πλουσιόσπιτο και ο ίδιος ευκατάστατος, αν όχι πλούσιος, για να φορολογούνται. Του ανατέθηκε, χωρίς να ερωτηθεί, ρόλος του υποστηρικτή αδυνάτων, μέσω του λεγόμενου κοινωνικού μερίσματος, αλλά και στηρίγματος του ασφαλιστικού συστήματος με τις συνεχώς αυξανόμενες υπέρογκες εισφορές που καλείται να πληρώνει. Με το προϊόν του κόπου, της δουλειάς και του κουμάντου του. Μένει να του ζητηθεί να ευχαριστήσει για την τιμή. Βλέπει, ακούει και τρελαίνεται να δίνονται, με τα δικά του χρήματα, κοινωνικά μερίσματα και επιδόματα-μποναμάδες σε αδυνάτους, πραγματικούς και δήθεν. Με κριτήρια που δεν τα κατανοεί αυτός που δεν σηκώνει κεφάλι 12 και 15 ώρες την ημέρα είτε σε δική του δουλειά είτε ως υπάλληλος ή εργάτης σε επιχείρηση ή στο Δημόσιο, που φροντίζει και κάποια κτήματα πατρογονικά και δεν αφήνει λεπτό να πάει χαμένο για να μη λείπει τίποτα στο σπιτικό του. Να δίνονται τα δικά του χρήματα σε πρόσωπα δίπλα του, τα οποία γνωρίζει.

Αλλους πραγματικά και αντικειμενικά οικονομικά αδύναμους και άλλους τεμπέληδες, ανεπρόκοπους, άχρηστους που τον κοροϊδεύουν από πάνω επειδή δουλεύει πολύ και προκόβει. Κυρίως, όμως, τον εξοργίζει ότι δίνεται κοινωνικό μέρισμα σε συστηματικούς φοροφυγάδες, για τους οποίους ξέρει καλά ότι βγάζουν περισσότερα από τον ίδιο, δηλώνουν ελάχιστα και κατατάσσονται στους κοινωνικά αδύναμους. Να δώσω ευχαρίστως, μονολογεί, αλλά σε αυτόν που έχει πραγματικά ανάγκη, που τον γνωρίζει και τον βοηθάει ήδη και έτσι επιβιώνει. Οχι όμως στον τεμπέλη του καφενείου που αρνείται να δουλέψει στις δουλειές που καλύπτουν οι αλλοδαποί, ακόμα και τώρα κατά εκατοντάδες χιλιάδες, στα κτήματα, σε έργα κ.ά., για να παίρνει αυτός επίδομα. Και να τον υποβλέπει γιατί προκόβει. 

Το νιώθουν ήδη πολλοί ότι το θέμα παίρνει άλλη, σοβαρότερη, διάσταση. Με τη βάρβαρη οικονομική αφαίμαξη των νοικοκυραίων, την αβάστακτη φορολογία, τις εισφορές και τη διανομή χρημάτων σε πολλούς που δεν δικαιούνται, ουσιαστικά υποδαυλίζονται και καλλιεργούνται -από ψηλά- η κοινωνική διαίρεση και το μίσος, που τίποτα καλό δεν προοιωνίζονται. Ασε που εξοργίζει τα θύματα της φοροεισφοροεπιδρομής. Πολλώ μάλλον όταν νοιώθουν ότι γίνεται για λόγους διατήρησης στην καρέκλα της εξουσίας. Γρηγορείτε άραγε, νοικοκυραίοι; Μήπως ήρθε η ώρα να υποψιαστείτε και να οργανωθείτε παραμερίζοντας ως περιττή πολυτέλεια άλλες διακρίσεις και διαφορές σας; Με μοναδικό γνώμονα την αναζήτηση της αποτελεσματικής αντιμετώπισης της επιδρομής που σας απειλεί με καταστροφή; Η μπάλα στο γήπεδό σας. Προς ώρας, να περάσετε χαρούμενα Χριστούγεννα.