Γιώργος Δ. Ανδρέου

 Ειδικά για όσους τις έχουν γευτεί. Εξουδετερώνουν και κάμπτουν τα ανακλαστικά και τους αμυντικούς μηχανισμούς των πολιτικών. Χάνονται η κοινή λογική, το καθαρό μάτι, το ανοιχτό μυαλό, η δυνατότητα εκτίμησης της πραγματικότητας και αξιολόγησης των συνθηκών, η ιεράρχηση των στόχων, ο ορθολογισμός και η αντίληψη του κινδύνου για το πραγματικά εθνικό, το κοινωνικό, αλλά και το ατομικό συμφέρον. 

Αδιάψευστη απόδειξη, η επιχείρηση «Παλινόρθωση» της πασοκοκρατίας με συμπαρατάξεις, συνέδρια, ανοίγματα, αμέτρητες, έως και αστείες, υποψηφιότητες, μεταγραφές και άλλα ευτράπελα. Με μεθόδους και συνταγές τετριμμένες και χιλιομαγειρεμένες και ανακυκλωμένα υλικά προσπαθούν τα απομεινάρια του άλλοτε κραταιού πράσινου ήλιου να αναζωπυρώσουν τη φλόγα του, που έσβησε. 

Πρωταγωνιστές; Κάποιοι που δεν μπορούν να ζήσουν μακριά από την καρέκλα της εξουσίας. Κάποιοι που ζουν ακόμα στο όνειρο, την ονείρωξη των χρόνων του Ανδρέα. Κάποιοι από το περιθώριο που ζητούν διέξοδο και διάδρομο πολιτικής επανάκαμψης και παρουσίας. Κάποιοι διάττοντες αστέρες της γειτονιάς που βλέπουν να σβήνει η λάμψη τους. Κάποιοι για λόγους βιοποριστικούς. Και ανάμεσά τους κάποιοι σοβαροί, ικανοί και σύγχρονοι που αφήνονται να τους παρασέρνει το ρεύμα, εκόντες άκοντες, σε μια καταφανώς αδιέξοδη οδυνηρή περιπέτεια. Αν δεν είσαι φανατικός οπαδός και φίλαθλος με το μυαλό κολλημένο στα μεγαλεία και το «ένδοξο» παρελθόν, αν ζεις στο σήμερα, εδώ μπορείς να το δεις αυτό, που είναι να απορείς πώς δεν το βλέπουν πολλοί από αυτούς που συμμετέχουν στις διαδικασίες «παλινόρθωσης».

Τα πτώματα, δυστυχώς, δεν επανέρχονται στη ζωή με ενέσεις και τεχνητή αναπνοή. Δικαίωμά τους βέβαια αναφαίρετο να προσπαθήσουν. Πώς όμως; Η παλινόρθωση με χρήση συνθημάτων που κάποτε δημιουργούσαν πολιτικούς διχαστικούς συνειρμούς, όπως το «δημοκρατική» (συμ)παράταξη ως αντίποδας της (μη δημοκρατικής) Δεξιάς, ή αυτό της κυρίας Φώφης «αλλαγή» και άλλα τέτοια, αν δεν προκαλούν θυμηδία, σίγουρα δεν βρίσκουν πλέον ανταπόκριση στη σημερινή απογοητευμένη και θυμωμένη κοινωνία. «Καιρός φέρνει τα λάχανα». 

Το χειρότερο όμως, ή μάλλον το ευτράπελο της ιστορίας, είναι ότι πυκνώνει η δημοσιογραφική φιλολογία για τον «τρόμο» που δήθεν διακατέχει τον πρωθυπουργό για τις συνέπειες στο κόμμα του από τις εξελίξεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Και όσο οι δημοσιογράφοι περιγράφουν τον «πανικό» του πρωθυπουργού -ως δείγμα πανικού ερμηνεύουν το άρθρο του για τον Ανδρέα Παπανδρέου- τόσο οι αφελείς που πρωτοστατούν στην παλινόρθωση των «Αψβούργων» φουσκώνουν από ενθουσιασμό και ονειρεύονται αρχηγίες, διψήφια ποσοστά, δεύτερες θέσεις και -γιατί όχι;- διεκδίκηση της κυβέρνησης. Δεν αντιλαμβάνονται οι αφελείς ότι η κυβερνητική προπαγάνδα τους σπρώχνει έντεχνα να τρέξουν πιο γρήγορα και πιο έντονα αυτό που κάνουν. Να πρωτοστατούν αυτοί στην αντιμητσοτακική ρητορική και τον πόλεμο κατά της μοναδικής απειλής για την παραμονή τους στην εξουσία, της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Να ξυπνούν στον αστικό κόσμο, που βάλλεται πανταχόθεν με διχαστικά συνθήματα και προπαγάνδα, συνειρμούς και σύνδρομα περασμένων δεκαετιών που διαίρεσαν και κατέστρεψαν τη χώρα, ανοίγοντας πληγές που χρειάστηκαν δεκαετίες για να επουλωθούν. Να κλείνουν πόρτες συνεργασίας και συνδιαλλαγής. 

Τρίβουν τα χέρια τους οι κυβερνητικοί ακούγοντας όσα λένε μετριοπαθείς άνθρωποι, που πολύ πρόσφατα ξεπερνώντας αγκυλώσεις και προκαταλήψεις συνεργάστηκαν αποδοτικά και έντιμα, δίνοντας μια διέξοδο στην περιπέτεια της χώρας που οι μαθητευόμενοι μάγοι της κυβέρνησης πήγαν χρόνια πίσω. Να τους ακούν να ξυπνούν αυτοί, το 2017 στην ευρωπαϊκή Ελλάδα, μνήμες ’65 και του Εμφύλιου. Δεν αντιλαμβάνονται οι αφελείς (;) ότι οι Συριζαίοι, ακόμα και μετά τα μνημόνια που υπέγραψαν, είναι πιο ελκυστικοί, ως αριστεροί, στους εθισμένους πολίτες που οι ίδιοι κάποτε έμαθαν να λένε ότι είναι «σοσιαλιστές και αριστεροί» και το πίστεψαν; Οτι σε κατάσταση διλήμματος αυτούς θα επιλέξουν να ψηφίσουν; Οτι είναι πιο ελκυστικοί από τους, όπως τους αποκαλούν κάποιοι δικοί τους, «προδότες» των ιδεών ή μάλλον της ρητορικής του Ανδρέα; Αυτούς που έβαλαν τη χώρα στην ΟΝΕ των μονοπωλίων, που όμως τους καλούν να συνυπάρξουν (πώς;) στη συμπαράταξη; Οτι δυστυχώς πολλοί θεωρούν, εξουσία γαρ, τους Σπιρτζοκουρουμπλήδες φυσικούς διαδόχους του Ανδρέα και προσανατολίστηκαν ανάλογα; 
Οι «βαθυστόχαστες» πολιτικές αναλύσεις κάποιων πολιτικών απολιθωμάτων ρίχνουν νερό στον μύλο των κυβερνώντων, εθίζουν και οδηγούν τους πολίτες με διχαστικά συνθήματα που ξυπνούν εφιαλτικές μνήμες σε μια αδιέξοδη πολιτική αντιπαλότητα και λογική στείρας εμφύλιας αντιπαράθεσης του αστικού κόσμου, που πιστεύει πραγματικά και υποχρεούται να στηρίξει ενεργά τον εν κινδύνω ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να έχει η πολιτική και η προσπάθεια αυτή είναι η διαιώνιση στην κυβέρνηση των λαϊκιστών, ερασιτεχνών και αντιευρωπαϊστών μαθητευόμενων μάγων. Εκτός και αν αυτό επιθυμούν και τους φλερτάρουν.