Γιώργος Δ. Ανδρέου

Στεφάνια, λουλούδια, λογύδρια, προσποιητή συγκίνηση, υποκρισία, κάποιοι «πάντα μπροστά» στις τελετές, «δημοκράτες», έμποροι ιδεών, καπηλευτές αγώνων, παράσιτα και τεμπέληδες που διέλυσαν και διαλύουν την ελληνική κοινωνία, προπηλακισμοί κάποιων από κάποιους που θεωρούν και θέλουν να επιβάλουν το ότι αυτοί εκπροσωπούν σήμερα, μονοπωλιακά, το πνεύμα του Πολυτεχνείου. Αλλά και πραγματικοί, σεμνοί αγωνιστές και απλοί άνθρωποι που τιμούν τη στιγμή με πραγματική συγκίνηση. Στην TV δακρύβρεχτες, κουραστικά πολυπαιγμένες συνεντεύξεις, ηλικιωμένων πλέον, πρωταγωνιστών του Πολυτεχνείου, για πολλούς από τους οποίους ο αγώνας δικαιώθηκε με τις υψηλότερες θέσεις στο ελληνικό πολιτικό πάνθεον. Η αποθέωση της εκμετάλλευσης μιας πραγματικά μεγάλης στιγμής της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας. Η γενιά του Πολυτεχνείου, όπως καθιερώθηκε να λέγεται, που πρωταγωνίστησε στην πολιτική σκηνή της χώρας τη δεκαετία ’70 μέχρι και πολύ πρόσφατα. Η γενιά, λένε πολλοί, των ανεπάγγελτων που κυβέρνησαν τη χώρα ερασιτεχνικά, η μήτρα του λαϊκισμού, η γενιά της ευημερίας αλλά και της καταστροφής. Υπουργοί, βουλευτές, ευρωβουλευτές, επίτροποι και άλλες θέσεις, αντάλλαγμα των αγώνων για τη δημοκρατία (για να μη γενικεύω ανεπίτρεπτα, αναφέρομαι σε αρκετούς από αυτούς -και πάντως όχι σε όλους- που εισέπραξαν το αντάλλαγμα με δημόσιους θώκους και όχι στους άλλους, τους πολλούς ανώνυμους και ταπεινούς, άξιους σεβασμού και τιμής).

Τα ίδια βέβαια αναμένονται και φέτος. 

Μόνο που φέτος φαίνεται ότι η γιορτή θα είναι η λαμπρότερη ίσως στα περισσότερα από 40 χρόνια της επετείου. Γιορτή-σταθμός για τη χώρα, για την πολιτική, για τη νεολαία, για το μέλλον του τόπου. Ημέρα αποκαθήλωσης των πολιτικών μύθων, αποκάλυψης της απάτης και αποκατάστασης της πολύπαθης αλήθειας. Γιορτή της ειρωνείας και τιμωρίας της Ιστορίας. Ετσι θα μπορούσε να ονομαστεί και να γιορτάζεται στο μέλλον ως ξεχωριστή επετειακή μέρα. Κάτι σαν την τελετή ανανέωσης των όρκων των ηλικιωμένων ζευγαριών που ήρθε στη χώρα μας από την πηγή των πάντων: την Αμερική. Από κει που θα έρθει, ειδικά για την περίσταση, ο μεγάλος φίλος της χώρας και ειδικά της κυβέρνησης αυτής. 

Ο συνοδοιπόρος στους σύγχρονους αγώνες της ελληνικής κυβέρνησης και του λαού για την εθνική ανεξαρτησία και τον εθνικό στόχο, που είναι η απαλλαγή μας από τους Ευρωπαίους τοκογλύφους δυνάστες της χώρας μας και το κούρεμα του επονείδιστου χρέους: ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Στο τελευταίο ίσως ταξίδι της θητείας του επέλεξε να έρθει στη χώρα μας, παραμονές της επετείου, πρώτον και κύριον για να διαδηλώσει τη συμπαράσταση της μεγάλης μας φίλης στα δίκαια σύγχρονα αιτήματα και τον εθνικό μας στόχο. Και παράλληλα για να γιορτάσει με την πρώτη «αριστερή» ελληνική κυβέρνηση τη γιορτή της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της πολιτικής απελευθέρωσης της χώρας. Την επέτειο του Πολυτεχνείου. Γιορτή και εκδηλώσεις που μονοπωλεί τα τελευταία χρόνια η Αριστερά. Οπως μονοπωλούσαν τόσα χρόνια, μέχρι που τους είδαμε, τον πατριωτισμό, τη δημοκρατία, την προοδευτικότητα και τον σοσιαλισμό. 

Δεν έχουν βγει στον αέρα οι λεπτομέρειες και το πρόγραμμα της συμμετοχής του προέδρου στις εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου, αν δηλαδή θα καταθέσει στεφάνι, επευφημούμενος από τους παριστάμενους «αριστερούς» οπαδούς της ελληνικής κυβέρνησης, ανακατεμένους με τους μυστικούς και τους πράκτορες της CIA, της ασφάλειας του προέδρου. Αν θα συνοδεύεται από τον κ. Αλέξη Τσίπρα ή τον κ. Προκοπή Παυλόπουλο, συλλειτουργούντος πάντα του μεγάλου φίλου της Αμερικής, του «αριστερού» κ. Καμμένου. Οι διαπραγματεύσεις, σε υψηλότατο επίπεδο, είναι σκληρές για τα θέματα αυτά. Εκείνο, πάντως, που έχει αφεθεί να διαρρεύσει από κυβερνητικούς κύκλους, αν και προσωπικά δεν το πιστεύω, είναι ότι πρόεδρος Ομπάμα θα παρατείνει την παρουσία του στη χώρα μας για να ηγηθεί, πλάι-πλάι με τον πρωθυπουργό, της πορείας που θα γίνει την ημέρα του Πολυτεχνείου όχι πλέον προς την αμερικανική πρεσβεία, αλλά προς τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Αθήνα. Παγκόσμιας εμβέλειας μήνυμα ελπίδας για τη χώρα μας, τη νεολαία και την Αριστερά. Φανταστείτε, δεξιοί και κεντρώοι αυτής της χώρας, τη δικαίωση της εμμονής σας τόσα χρόνια στον δυτικό προσανατολισμό της και στο «ανήκομεν εις την Δύσιν» του αείμνηστου εθνάρχη, κόντρα στην Αριστερά που σας έβριζε ως πουλημένους στο κεφάλαιο και τους Αμερικάνους. Φανταστείτε την εικόνα: ο πρόεδρος των ΗΠΑ επικεφαλής πορείας κυρίως αριστερών και φοιτητών, να διαδηλώνει υπό τους ήχους του συνθήματος «Φονιάδες των Ελλήνων Ευρωπαίοι», με το οποίο θα αντικατασταθεί το παλαιό ξεπερασμένο πια σύνθημα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι». Για λόγους όχι μόνο τακτ και εθνικής αβρότητας προς τον πρόεδρο και τη μεγάλη μας υπερατλαντική φίλη, αλλά σημειολογικά και συμβολικά για να καταδείξει ποιος είναι ο εχθρός και πώς ορίζονται οι σύγχρονοι εθνικοί απελευθερωτικοί αγώνες στους οποίους πρωτοστατεί η παρούσα κυβέρνηση. Από την ευρωπαϊκή κατοχή και τους Ευρωπαίους δυνάστες. Ευτυχώς η Ιστορία δεν ειρωνεύεται μόνο όσους την αγνοούν, την παρερμηνεύουν και σπεκουλάρουν πάνω της, αλλά τιμωρεί σκληρά και αμείλικτα.