Γιώργος Δ. Ανδρέου

Ο χορός της ανωμαλίας, στήνεται κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που δίνουν βήμα και επιτρέπουν αδιάκριτα στους πολίτες να περιδιαβάζουν, μέρα νύχτα, από κινητά τηλέφωνα και υπολογιστές, να παρεμβαίνουν, να σχολιάζουν, να αναπαράγουν, να αμφισβητούν, να επικροτούν με like και καρδούλες, να βρίζουν και να λοιδορούν χωρίς δισταγμό, φόβο, συνέπειες. Πιστεύοντας πως το βήμα τους παρέχεται δωρεάν, ενώ αληθώς το πληρώνουμε όλοι ακριβά, με την υποχρεωτική παρεμβολή των διαφημιστικών σποτ που εξασφαλίζουν στους διαχειριστές των πηγών ηλεκτρονικής διακίνησης της ρύπανσης, άνετο πλουτισμό. Και βέβαια σ’ αυτούς που ελέγχουν τα social media τη δυνατότητα να ελέγχουν και να ποδηγετούν την κοινωνία.

Το χορό φαίνεται ότι σέρνουν οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης, που μη έχοντας την ικανότητα, τα φόντα και τα προσόντα να πείσουν για την καταλληλότητά τους να αποτελέσουν εναλλακτική λύση διακυβέρνησης, έχουν οργανώσει και ενεργοποιήσει την παραγωγή και διάχυση – με εκτοξευτήρες επώνυμους και ανώνυμους διακινητές troll – άκριτα, επιπόλαια, ασυλλόγιστα τοξικών αερίων και λάσπης προς πάσα κατεύθυνση, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Αρκεί να υπηρετείται ο στόχος, η κυβερνητική αμφισβήτηση και φθορά. Η μπαχαλοποίηση της πολιτικής ζωής και οι αρνητικές συνέπειες για την κοινωνία, θεωρούνται «παράπλευρη απώλεια». Πιστεύουν, οι αφελείς, πως αυτοί κινούν τα νήματα και μόλις αναλάβουν τα ηνία η κανονικότητα θα επανέλθει αυτόματα.

Όπως είναι φυσικό δεν πιάνονται στο χορό οι χορογράφοι, οι διευθυντές της ορχήστρας, οι αθέατοι πίσω από τις κουίντες που κινούν τα νήματα της ανωμαλίας, οι έλκοντες και έχοντες οικονομικά συμφέρονται από την αποσταθεροποίηση και το διχασμό. Οι εκβιαστές της εξουσίας, οι επίδοξοι Μπερλουσκόνι. Οι λύκοι που χαίρονται στην αναμπουμπούλα.

Ακολουθούν στο χορό, ασυνήθιστα πολλοί, οι σχολιαστές που επικροτούν, αναπαράγουν και υπερακοντίζουν τους πολιτικούς και τα υπό τις διαταγές τους troll, σε βρισιές, ψέματα, σενάρια, συνωμοσιολογία, απροκάλυπτες συκοφαντίες. Εγγίζει τα όρια του παραλόγου ότι ακόμα και επαγγελματικά και κοινωνικά καταξιωμένοι και οικονομικά καλοστεκούμενοι πολίτες δεν διστάζουν, στο βωμό των πολιτικών τους κολλημάτων, να εκμεταλλεύονται την, έως ασυδοσίας, ελευθερία λόγου και έκφρασης που παρέχει αδιάκριτα η Ελληνική Δημοκρατία και να αναπαράγουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από εξώφθαλμα ψέματα, συκοφαντίες μέχρι και προφανείς ανοησίες.

Ο κύκλος του χορού της ανωμαλίας θα διαλυόταν αν δεν υπήρχαν οι θεατές του. Οι εύπιστοι έως αφελείας και ευήθειας, πολίτες, που – με το κινητό ανά χείρας - διαβάζουν, ακούνε και κυρίως δέχονται και πιστεύουν κάθε μπούρδα και νοσηρό σενάριο, όσο ευφάνταστο και αν είναι, αρκεί να περιέχει συνωμοσιολογία και να υπαινίσσεται «σίγουρες πηγές». Αν είναι διανθισμένο και με λίγο σασπένς και πικάντικες λεπτομέρειες, ακόμα καλύτερα.

Αν οι συνθήκες στο παγκόσμιο γίγνεσθαι ήταν ομαλές, το πρόβλημα θα ήταν διαχειρίσιμο. Θα μπορούσε να παραβιαστεί για μια ακόμα φορά – τι πέντε τι δέκα - το Ελληνικότατης προέλευσης ρητό «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού». Να επιχειρηθεί ένα νέο πολιτικό ρίσκο - σάλτο μορτάλε. Θα μπορούσαν οι λογικοί πολίτες να πουν κουρασμένοι και απηυδισμένοι από την τοξικότητα και το νοσηρό κλίμα:

«Αφού ξεχάσατε τόσο γρήγορα, εσείς της μεσαίας τάξης, την πρώτη φορά αριστερά, τα κατορθώματά της και τα παθήματά σας, τους Άκηδες και τους λοιπούς ιδεολόγους του σοσιαλισμού, εμπρός να ξαναδοκιμάσουμε. Ίσως το δίδυμο Ζωή – Βελόπουλος να είναι καλύτερο από το αξέχαστο Τσίπρας – Καμένος».

Δυστυχώς όμως στο διεθνή περίγυρο, στη γειτονιά μας, μυρίζει μπαρούτι. Δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη και πειράματα. Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Ιράν, Αμερική, Ευρώπη, Τουρκία. Η χώρα πορεύεται μέσα από συμπληγάδες κι αυτό απαιτεί στιβαρή, συνετή και συνεπή διαχείριση. Ανθρώπους στο τιμόνι με γνώση, εμπειρία, διεθνές κύρος, ξεκάθαρες θέσεις. Να μπορούν να σταθούν με αξιοπρέπεια και σθένος. Οι άναρθρες κραυγές, οι κορώνες ψευτοπατριωτισμού, οι δήθεν, οι ανεύθυνοι πολεμοκάπηλοι, οι ολίγιστοι, οι ανεπαρκείς, οι κολλημένοι, οι απατεώνες είναι πάρα πολύ επικίνδυνα πράγματα.

Είναι στο χέρι της νεολαίας που δείχνει να θέλγεται από περιθωριακές συμπεριφορές, χαβαλέ και δήθεν επαναστατικό λόγο , διανθισμένο με φούμαρα περί δικαιοσύνης και δικαιωμάτων, να αντιληφθεί πως ο λόγος αυτός είναι ψεύτικος, δήθεν, εργαλείο εξαπάτησης, κατηφορικός δρόμος προς την καταστροφή.

Είναι εν τέλει στο χέρι των αστών, αυτών τουλάχιστον που αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο να αντιδράσουν επιθετικά. Να αποδοκιμάσουν και να απομονώσουν, από τώρα, τις πηγές της ανωμαλίας.

Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)