Ομφάλιος Λώρος συνδέει την αριστερά με τη Ρωσία
georgio_d_andreou_blog

Γιώργος Δ. Ανδρέου

Ομφάλιος Λώρος συνδέει την αριστερά με τη Ρωσία

Είναι αρκετοί  τελικά οι ακροδεξιοί που συντάσσονται άκριτα, εν ονόματι της ορθοδοξίας, με τη Ρωσία του Πούτιν και υποστηρίζουν ευθέως και απροκάλυπτα  την εισβολή  στην χριστιανική Ουκρανία. Η Ορθόδοξη Πίστη και πολλή αφέλεια, οι δύο  άξονες πολιτικού προσανατολισμού  της Ελληνικής ακρο και αφελούς δεξιάς.

Οι αριστερά όμως, πόθεν και γιατί;

Είναι προς έρευνα με ποια λογική και συλλογιστική συντάσσονται με την Ρωσική επίθεση στην Ουκρανία πολλοί, ίσως οι περισσότεροι, Έλληνες αριστεροί, όλων των αποχρώσεων του κόκκινου. Κάποιοι ευθέως και κάποιοι συγκαλυμμένα και έντεχνα είτε με την τήρηση ίσων αποστάσεων είτε, και κυρίως, με το συμψηφισμό παλαιότερων ανάλογων πρακτικών των Αμερικανών, στη Γιουγκοσλαβία, στο ΙΡΑΚ, ακόμα και στην Κύπρο.

Αφού το ίδιο έκαναν παλαιότερα οι Αμερικάνοι ατιμώρητα μπορούν και οι Ρώσοι σήμερα ( κάπως έτσι, με την επίκληση της εισβολής στην Ουκρανία, θα δικαιολογούνται και οι Τούρκοι μεθαύριο).

Είναι ακατανόητη και σχεδόν μαζοχιστική η αντίληψη και η λογική κάποιων που εξακολουθούν να ονειρεύονται «σοσιαλιστικούς παραδείσους», στα πρότυπα αυτών που απέτυχαν και κατέρρευσαν με πάταγο, να συντάσσονται ή έστω να δικαιολογούν παράνομες πρακτικές από αυτούς που διαδέχθηκαν τους «λαϊκούς» ηγέτες στην «μητέρα του σοσιαλισμού».

Αυτούς που, με τις δικές τους νόρμες και κριτήρια, εφαρμόζουν άγριο καπιταλισμό στην οικονομία, χωρίς τις κοινωνικές δικλείδες του δυτικού κόσμου, είναι αδίστακτα ιμπεριαλιστές στις διεθνείς σχέσεις και πολιτικά φασίστες στη διακυβέρνηση της χώρας τους.

Ακούγονται διάφορες εκδοχές δικαιολόγησης, από ευφάνταστες και αστείες έως ανιστόρητες και αφελείς. Κάποιοι φαίνεται πιστεύουν πως:
Κλείσιμο
• Αυτοί που ηγούνται σήμερα της πρώην σοσιαλιστικής πατρίδας υπήρξαν παλαιοί «σύντροφοι», αξιωματούχοι της κομμουνιστικής διακυβέρνησης, προεξάρχοντος του επικεφαλής. Σίγουρα η καρδιά τους στο βάθος είναι ταγμένη, και εξακολουθεί, στο σοσιαλιστικό ιδεώδες και κάποια στιγμή, με την πρώτη ευκαιρία, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες θα επαναφέρουν το «σοσιαλισμό» στην κοίτη του ( κάτι σαν τον μαρμαρωμένο βασιλιά στην Πόλη).
• Αντίστοιχα και οι λαοί της πρώην Σοβιετίας και ειδικά της μητέρας Ρωσίας, που βίωσαν τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» 60 σχεδόν χρόνια, με βαθειά ριζωμένο στο DNA τους το κομμουνιστικό ιδεώδες, θα συνταχθούν μαχητικά στην επαναφορά του χαμένου παραδείσου.
• Η εισβολή στην Ουκρανία σήμερα και σε άλλες πρώην «σοσιαλιστικές δημοκρατίες» χθες και προχθές, που υπήρξαν τμήμα της μεγάλης Σοβιετικής Ένωσης, εντάσσεται στο εν εξελίξει σχέδιο παλινόρθωσης της Σοβιετικής πατρίδας ( και όχι της τσαρικής Ρωσίας, που σκέπτονται πολλοί βλέποντας την συμπεριφορά του τσαρίσκου).
• Εχθρός είναι πάντα ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός, το ιδεολογικό απέναντι στην δική τους μαρξιστική κοσμοθεωρία. Ο εχθρός αυτός φωλιάζει μόνο στην γενέτειρα, την κοιτίδα και ηγέτιδα του καπιταλισμού, τη δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Ο εχθρός συνεπώς του εχθρού μας είναι φίλος, ό, τι και να είναι.
• Μαθημένοι τόσα χρόνια κάτω από την ομπρέλα της μεγάλης σοσιαλιστικής πατρίδας, συνδεδεμένοι με ομφάλιο λώρο – γραμμή διατροφής, αισθάνονται ορφανοί χωρίς δυνατό προστάτη και σημείο αναφοράς. Και ο συγκεκριμένος προσφέρεται.

Με αυτά και άλλα τέτοια σιγοκαίει μέσα τους η γλυκιά ελπίδα της παλινόρθωσης.

Η αλήθεια όμως βρίσκεται αλλού.

Είναι η κοινή πολιτική αντίληψη που τους συνδέει και επιβάλλει την αλληλεγγύη.

Η αυταρχική πολιτική κοσμοθεωρία, ατομική και συλλογική, στα όρια της φασιστικής, που ασπάζονται είναι που συνδέει και φέρνει κοντά, πολιτικά και ιδεολογικά, τη σημερινή ηγεσία της Ρωσίας με τους απανταχού «ορφανούς» κομμουνιστές και άλλους αόριστα αριστερούς. Συγκοινωνούντα δοχεία, σχέση μητριαρχική που δεν λέει να απογαλακτισθεί.
Το ότι η ηγεσία της Ρωσίας σήμερα διακατέχεται από επιεικώς αντιδημοκρατική - φασιστική αντίληψη, είναι πέραν πάσης αμφισβήτησης. Προκύπτει από την πάγια πρακτική καταστολής και φίμωσης κάθε αντίθετης φωνής στο εσωτερικό της χώρας, με φυλακίσεις, εξορίες, ακόμα και φυσικές «εξαφανίσεις». Στη σύγχρονη μετακομμουνιστική άγρια καπιταλιστική Ρωσία κυριαρχεί ολιγαρχικός - φασιστικός καπιταλισμός. Τα κατοχυρωμένα, αιώνες, στις δυτικές κοινωνίες δικαιώματα, ατομικά και κοινωνικά, δεν ευδοκιμούν εκεί, δεν υπάρχει γόνιμο έδαφος. Τα πάντα, από την προσωπική και πολιτική ζωή μέχρι την υποτίθεται «ελεύθερη» οικονομία, ελέγχονται ασφυκτικά από την ηγετική ελίτ.

Εξ ου και η ενστικτώδης εκλεκτική συγγένεια, σχεδόν ταύτιση, με τους θιασώτες της κομμουνιστικής αριστεράς, που:
• ασπάζονται ακόμα το ταξικό κομμουνιστικό ιδεώδες και αποδέχονται ως ιδεολογία και πρακτική την δικτατορία του προλεταριάτου, την βίαιη τουτέστιν επικράτηση και επιβολή, της τάξεως των εργαζομένων, του προλεταριάτου, επί των υπολοίπων κοινωνικών τάξεων. Που αποδέχονται τη διακυβέρνηση από την κομματική νομενκλατούρα και τον αποκλεισμό όλων των άλλων τάξεων της κοινωνίας από κάθε πολιτικό, κοινωνικό και ατομικό δικαίωμα, με την έννοια και στην έκταση που κατοχυρώνονται στις αστικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες.
• ενώ καταδικάζουν, σωστά, τον Χίτλερ και τους νεκρούς του παγκόσμιου πολέμου που προκάλεσε αλλά και τους διωγμούς των αντιφρονούντων στη χώρα του, δικαιολογούν και αποδέχονται με αιδήμονα σιωπή, ακόμα και τώρα, τα εκατομμύρια νεκρών του πατερούλη Στάλιν και των επιγόνων του για την επιβολή του σοσιαλισμού.
• παριστάνουν τον πατριώτη, τον ηθικό και τον συνεπή αντιιμπεριαλιστή και αντικαπιταλιστή, αλλά δεν έχουν πρόβλημα ή δισταγμό να ταχθούν επιλεκτικά στο πλευρό του συγκεκριμένου.

Είναι η κοινή πολιτική αντίληψη συνεπώς που φωλιάζει βαθειά στην ψυχή, την καρδιά και τη νοοτροπία και συνδέει τους αριστερούς και ειδικά όσους αυτοαναγορεύονται κομμουνιστές, με τους Πούτιν και τους ομοίους του ανά την υφήλιο. Συνειδητή επιλογή.

Η δικαιολόγηση της απρόκλητης επίθεσης στην ανεξάρτητη Ουκρανία, που έγινε αληθώς για να αποτραπεί η σύνδεσή της με τη δυτική Ευρώπη και τον δυτικό κόσμο εν γένει, η αυτοδιάθεση δηλαδή του Ουκρανικού λαού, είναι απόδειξη ότι ο ομφάλιος λώρος είναι ακόμα ενεργός, στη θέση του.

Όσο πιο γρήγορα αντιληφθούν τον κίνδυνο αυτό οι αληθώς δημοκρατικοί πολίτες που ασπάζονται και προσβλέπουν στον δυτικό τρόπο ζωής, την Ευρώπη, την κοινοβουλευτική δημοκρατία, τον πολιτισμό, τα κοινωνικά κεκτημένα, τα ατομικά δικαιώματα και την προσωπική και οικονομική ελευθερία, τόσο το καλύτερο για το μέλλον της χώρας.

O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ