Γιώργος Δ. Ανδρέου

(Θυμίζει τις σύγχρονες παγκόσμιες τάσεις αποτίμησης σε χρήμα άλλων αντικοινωνικών συμπεριφορών. «Ο ρυπαίνων πληρώνει» έλεγαν παλαιότερα. Μετά γεννήθηκε από τους «σοφούς» της ανθρωπότητας το «Σύστημα (Εμπορίας) των Δικαιωμάτων Ρύπων», που σημαίνει ότι η ρύπανση της ατμόσφαιρας και της γης, «οι ρύποι», και συνακόλουθα η κλιματική αλλαγή για την οποία ευθύνονται, αποτιμώνται επισήμως και διεθνώς σε χρήματα, έχουν μετατραπεί σε εμπορεύσιμο είδος.

Μπορείς δηλαδή να ρυπαίνεις ελεύθερα και απρόσκοπτα, απειλώντας το μέλλον του πλανήτη, αρκεί να πληρώνεις. Αν μάλιστα, κάποια βιομηχανία, μειώσει τους ρύπους που της αναλογούν, μπορεί να «πουλήσει» το περίσσευμα σε άλλους που θα μπορούν να εξακολουθούν να ρυπαίνουν. Όπως έλεγαν παλαιότερα «με τον παρά μου…»)

Είναι λάθος και αναποτελεσματικό , κ. πρωθυπουργέ, το επιτίμιο γιατί αποτιμά ευτελώς:

- την απαλλαγή από την υποχρέωση συμμετοχής στην αγωνιώδη προσπάθεια, τον πόλεμο, των κοινωνιών, παγκοσμίως, να τιθασεύσουν, να οχυρωθούν, να προστατευθούν από την θανατηφόρο επιδρομή του ιού - εχθρού.
- τη λυσσαλέα αντίδραση, τον τορπιλισμό της προσπάθειας αυτής.
- τον ακραίο ατομισμό, των συνειδητών «αρνητών», που στην καθομιλουμένη ορίζονται ως «παρτάκηδες». Αυτών, που μπροστά στην ικανοποίηση της ατομικής τους επιλογής, αδιαφορούν πλήρως για τις συνέπειές της στην κοινωνία, στην οποία ζουν και αναπτύσσονται. Απαιτώντας μάλιστα να τους σεβαστεί η κοινωνία.
(Εξαιρείται η περίπτωση της φοβίας που μειώνει μέχρι και αναιρεί την προσωπική ευθύνη. Εκεί είναι θέμα πειθούς, παιδείας και κοινής προσπάθειας ).

Η άρνηση «λόγω βλακείας», η ελαφρότερη περίπτωση, σχετίζεται με την προκατάληψη, τις εμμονές, την παιδεία και το νοητικό επίπεδο προσώπων, που δεν μπορούν να διακρίνουν έννοιες και καταστάσεις, συνέπειες και κυρίως, ότι είναι αφελείς, ευάλωτοι και τους εκμεταλλεύονται.

Στις περιπτώσεις αυτές, όποια κύρωση και να επιβληθεί, δεν είναι δυνατόν, δυστυχώς, να τους αλλάξει το μυαλό. Χαμένος κόπος, όπως και η προσπάθεια να πεισθούν με επιχειρήματα. Είναι ικανοί να κόψουν μέχρι και το γάλα του παιδιού του στο βωμό των εμμονών τους. Τα πρόσφατα παραδείγματα πολλά, κάποιοι έφτασαν μέχρι άρνηση νοσηλείας και θάνατο.

Οι εμμονές όμως αυτές εκπορεύονται και τροφοδοτούνται από συγκεκριμένες πηγές – κέντρα, μέσα στην ίδια την κοινωνία, που λίγο πολύ έχουν επισημανθεί μετά από τόσον καιρό πολέμου με τον ιό.

Η μεγάλη κατηγορία «αρνητών», η πιο επικίνδυνη. Αυτοί που συνειδητά επιλέγουν, από πολλές αφετηρίες και προθέσεις, έχοντας «σώας τα φρένας» και πλήρη χρήση της λογικής, να εναντιώνονται στην επιστήμη και τη συντριπτική πλειοψηφία της παγκόσμιας Κοινότητας. Να αδιαφορούν για τις συνέπειες των πράξεων και παραλείψεών τους για τους συμπολίτες, ακόμα και τους δικούς τους ανθρώπους.

Χωρίζονται σε ειδικές υποκατηγορίες, αυξημένης κοινωνικής επικινδυνότητας. Ενδεικτικά:

- οι θεομπαίχτες εκμεταλλευτές της θρησκοληψίας,
- οι πολιτικοί, έμποροι της συνωμοσιολαγνείας,
- διάφοροι «ειδικοί» και άλλοι «παράγοντες» που βιοπορίζονται ελέγχοντας και κατευθύνοντας, άμεσα ή έμμεσα, με σκοπούς ιδιοτελείς, τους συμπολίτες με μειωμένη νοητική λειτουργία,
- αυτοί που αποβλέπουν στην προσωπική τους προβολή και την επαγγελματική, κοινωνική, πολιτική κλπ ανέλιξη, ψαρεύοντας πελάτες. Πολιτευόμενοι, γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες κλπ.

Όλοι αυτοί, με κριτήριο το ύψιστο αγαθό που θέτει σε κίνδυνο η συμπεριφορά τους - η ανθρώπινη ζωή και μάλιστα αόριστου αριθμού συνανθρώπων - είναι και πρέπει να χαρακτηρισθούν, με ειδικό νόμο, εγκληματίες για κακουργηματικές ανθρωποκτονίες, με ενδεχόμενο, αν όχι άμεσο δόλο. Και να παραπέμπονται ανάλογα. Όχι πλημμελήματα και χάδια που τους προβάλλουν και ηρωοποιούν ανώδυνα στο προβληματικό ακροατήριό τους.

Είναι ιστορικό δεδομένο και έχει επισημανθεί δημόσια από την συντριπτική πλειοψηφία των πλέον έγκυρων επιστημόνων και φορέων παγκοσμίως ότι ο εμβολιασμός αποτελεί το μόνο μέσο και όπλο να τιθασευτεί και εξαφανισθεί η πανδημία και κυρίως να μηδενισθούν οι θάνατοι από τον ιό. Όσοι συνεπώς επιμένουν να εξωθούν, άμεσα ή έμμεσα, τους πολίτες στην άρνηση, γνωρίζουν και αποδέχονται ότι με τη συμπεριφορά τους αυτή δημιουργούν κίνδυνο σε ανθρώπινες ζωές και ως εκ τούτου έχουν, δολοφονική πρόθεση, δόλο, και ευθύνονται για τους θανάτους των ανεμβολίαστων που παρασύρουν.

Παράλληλα , ως ηθικοί αυτουργοί των λανθασμένων επιλογών μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, εκτός από τα πρόστιμα και τον ποινικό έλεγχο των πράξεών τους, πρέπει να στερηθούν τη δυνατότητα και το δικαίωμα να ασκούν το επάγγελμα που τους δίνει το ηθικό και δήθεν επιστημονικό κύρος να τοποθετούνται και μάλιστα δημόσια. Να εκπίπτουν άμεσα.

Για όλους αυτούς, τους άθλιους, τα 100 ευρώ είναι χάδι, βούτυρο στο ψωμί τους κ. πρωθυπουργέ. Πρόσχημα να μιλάνε για «διώξεις», φίμωση, συνταγματικά δικαιώματα και να αυτοπροβάλλονται. Πρόσχημα και για το άθλιο, επικίνδυνο, τμήμα της αντιπολίτευσης που ιδιοτελώς τους ενθαρρύνει έμμεσα.

Δεν είναι μόνο θέμα υπέρτατου δημόσιου συμφέροντος. Είναι ζήτημα υπαρξιακό για τη χώρα και τους πολίτες, στην υγεία, την οικονομία, την ανάπτυξη και την πρόοδο, των παιδιών και των εγγονών μας.

Η απόφαση για το πρόστιμο επιβεβαιώνει την πολλαπλά εκδηλωμένη πρόθεση του πρωθυπουργού να ξεπεράσει το λαϊκισμό και να κυβερνήσει στιβαρά χωρίς να νοιάζεται για το πολιτικό κόστος. Αφού όμως «τράβηξε το χαρτί», μέρες που είναι, έφτασε η ώρα να το πάει πιο μακριά, τιμωρώντας αμείλικτα τους αυτουργούς των εγκλημάτων. Είναι απαίτηση της υγιούς κοινωνίας που αγωνιά.


O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)