Η σεξουαλική βία και η εμπιστοσύνη στους θεσμούς
georgio_d_andreou_blog

Γιώργος Δ. Ανδρέου

Η σεξουαλική βία και η εμπιστοσύνη στους θεσμούς

Η αλήθεια είναι πως η Κυβέρνηση κέρδισε πόντους  από το  θέμα της σεξουαλικής, και όχι μόνο, βίας,  που μονοπωλεί  την επικαιρότητα.  Επί των ημερών της  άρχισαν  οι καταγγελίες των θυμάτων, που πρακτικά σημαίνει πως αποκαταστάθηκε, για πρώτη φορά,  η εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς της πολιτείας.  Έγινε  έτσι  το σημαντικότερο βήμα  για την αντιμετώπιση ενός τεράστιου  προβλήματος -  παθογένειας - της Ελληνικής κοινωνίας.

Αντίθετα,  η αντιπολίτευση, εντάσσοντας,  το βαθύτατα κοινωνικό θέμα  αυτό,  στην πολιτική της αντιπαράθεση με την Κυβέρνηση,  αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων.   Ποιος γνωρίζει ποιόν, πόσο στενά, γιατί τον έκανε αξιωματούχο ή υπουργό ή ό,τι άλλο. Επιεικώς ανόητη και ανούσια πολιτική αντιπαράθεση. Είναι ανοησία και ανόητοι όσοι πιστεύουν πως οι πρωθυπουργοί, ο νυν αλλά και ο πρώην, είναι βλάκες ή   επικίνδυνοι συνεργοί εγκληματιών, τους  οποίους επέλεξαν ως συνεργάτες σε δημόσιες θέσεις,    αν και    γνώριζαν τις άνομες ορέξεις και ειδικά  τις παράνομες πράξεις που τελούσαν. Δεν μιλάμε για το τι έκανε στο σπίτι και στο κρεβάτι  του ό (α) ή ο (β) , αλλά για βιασμούς ανηλίκων με κατάχρηση εξουσίας και ειδεχθείς περιστάσεις.  Είναι ομοίως επιεικώς αφελής η σκέψη πως η πλειοψηφία των πολιτών μπορεί να  ασπάζεται και να υιοθετεί  τέτοιες ανοησίες. 

Το πρόβλημα είναι βαθύτατα κοινωνικό, πολύ μεγάλο και σοβαρό  και  δεν πρέπει να περιορισθεί  μόνο στο  αν θα  παραπεμφθούν σε δίκες η και θα πάνε φυλακή οι 3 ή οι 5 επώνυμοι. Ούτε ενδείκνυται για τις συνήθεις τηλε δίκες  , στο κυνήγι της τηλεοπτικής, ραδιοφωνικής και διαδικτυακής επιτυχίας.  

Το φρεάτιο που άνοιξε απελευθέρωσε  δυσωδία  υπόνομου που διαχύθηκε  στην  «κεντρική πλατεία».  Μιας κοινωνίας που , αν κάποιος την παρατηρούσε  προσεκτικά και παραμέριζε  το επιμελώς απλωμένο «μεϊκ απ» πάνω στο  σώμα και το πρόσωπό της,  θα διέκρινε  την κυριαρχία του  ευδαιμονισμού, πατέρα του ηδονισμού, του αμοραλισμού , του αριβισμού  και άλλων μικροβίων. Θα έβλεπε,   κάτω από την  επιτήδεια καμουφλαρισμένη και φτιασιδωμένη εικόνα, την ηθική παρακμή και τα αποτελέσματά της. Τους όζους και τις πυορροούσες  πληγές που δείχνουν  σε εξέλιξη  σήψη.

 Το ζητούμενο είναι να ερευνηθούν σε βάθος η διάσταση, η έκταση και τα κοινωνικά αίτια των άνομων επιλογών  κάποιων  επωνύμων αλλά και πολλών ανωνύμων,  που δεν βγαίνουν στον αέρα. Η ανοχή και πιθανώς ο εθισμός της κοινωνίας σε τέτοια νοσηρά φαινόμενα. Να αναζητηθούν και να αποδοθούν ευθύνες της ολίσθησης αυτής. Να  ληφθούν γενναίες θεσμικές αποφάσεις, που θα επαναπροσδιορίσουν τον   προσανατολισμό και την ιεράρχηση  αξιών της  κοινωνίας. Να ανακοπεί η κυριαρχία του  ατομισμού, του  άκρατου ευδαιμονισμού, του  ηδονισμού. Το κυνήγι της, πάση θυσία, επιτυχίας και προβολής.

Μέσα όμως στο βόρβορο και τη δυσωδία διακρίνονται και  κάποια αισιόδοξα μηνύματα:

  • η αίσθηση  εμπιστοσύνης των  θυμάτων  στους θεσμούς της Ελληνικής Πολιτείας. Εμπιστοσύνης που  τους επέτρεψε να ανοίξουν   το στόμα και την καρδιά ,  δημοσιοποιώντας τις πληγές της ψυχής τους, που    κατάτρωγαν  τα σωθικά τους, με την πεποίθηση πως δεν θα κουκουλωθεί το πρόβλημα και δεν θα  ριχθούν οι ίδιοι βορά στα πεινασμένα λιοντάρια των ΜΜΕ. 
  •  η ίδια η κοινωνία που, θες  από ντροπή, θες    μετανοιωμένη, ίσως από τύψεις,  «αγκαλιάζει στοργικά»   τα θύματα, τα στηρίζει   και τα  ενθαρρύνει να καταγγέλλουν τους αχρείους, χωρίς να τα  καταδικάζει  αποδίδοντάς τους ευθύνες για όσα  έπαθαν.  .  

Ουδέν κακόν λέμε πάντα. Το ανοιχτό φρεάτιο, εκτός από την ασχήμια, έδωσε  μια  μοναδική ευκαιρία της κοινωνίας να αντιδράσει , να αυτοϊαθεί,  περισώζοντας  ο, τι  υγιές υπάρχει ακόμα στο σάπιο σώμα της. 

Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται  μαχαίρι κοφτερό,  αποφασιστικότητα,  δύναμη στο χέρι και την ψυχή, για βαθιές και επώδυνες τομές στο σώμα της κοινωνίας. Τομές που θα πονέσουν. 

Όπως δε  σε όλα,  είναι    η πολιτική, που  εκφράζει την βούληση της κοινωνίας  και   οι   πολιτικοί  αυτοί  που μπορούν  να ενεργοποιήσουν ή να μεταλλάξουν  τους θεσμούς, να καθαρίσουν το απόστημα και τις πληγές, να σκάψουν, να ψάξουν, να διαπιστώσουν το βάθος και την έκταση της ζημιάς.  Κυρίως όμως να  δρομολογήσουν και να εμπνεύσουν  την αλλαγή ρότας της  κοινωνίας.  

Η επέμβαση όμως αυτή  απαιτεί   ευρύτερη πολιτική συναίνεση και ομοψυχία. Θα υπάρξει;  

 Αν παρά ταύτα  κάποιοι,  κατώτεροι  των περιστάσεων,  επιλέξουν να παραμείνουν  στην μικροπολιτική τους  διάσταση, σε σπιθαμιαίο μέγεθος, οφείλει   η Κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός -  έχουν άλλωστε  την κύρια ευθύνη - να  προχωρήσουν μόνοι. Αποφασιστικά και με όραμα. Αν το κάνουν, η εμπιστοσύνη  στους θεσμούς, που εμπέδωσαν στους πολίτες,  στη  μικρή διάρκεια της θητείας τους, θα μετατραπεί σίγουρα σε  πλατειά εμπιστοσύνη στους ίδιους. 

O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)   

Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

BEST OF NETWORK