Γιώργος Δ. Ανδρέου

"Να αναλάβει η χώρα πρωτοβουλία ώστε να εξασφαλίσει η ΕΕ τις πατέντες των εμβολίων για να δοθεί η δυνατότητα σε κάθε κράτος να τις διαχειριστεί σε εγχώριο επίπεδο", είπε. Είχε προηγηθεί ανάλογη πρόταση του πρώην Υπουργού Υγείας. Επακολούθησε «πολιτική εξειδίκευση» της πρότασης από τον μαιτρ , πρώην Γραμματέα του κόμματος, που πρόσθεσε κρεσέντο και στυλ στην ατάκα: «…Σας ρωτώ, ποιος έχει το ηθικό και πολιτικό δικαίωμα να ισχυρίζεται ότι η πατέντα, ως αποτέλεσμα μιας έρευνας, που κατέληξε στην παραγωγή του συγκεκριμένου εμβολίου, είναι πάνω από το δικαίωμα του κόσμου στην ίδια τη ζωή;».

Κλασσική σοφιστική φαυλότητα. Η πατέντα εναντίον της ζωής. Εμείς κατά της πατέντας, άρα υπέρ της ζωής. Οι άλλοι υπέρ της πατέντας, άρα κατά της ζωής.

Γνωρίζουν άραγε, αντιλαμβάνονται, τι ακριβώς προτείνουν; Είναι άσχετοι ή αδιόρθωτα φαύλοι - λαϊκιστές, σε βαθμό ενσυνείδητης εξαπάτησης των πολιτών; Μόνο τέτοια διάσταση μπορούν να έχουν τα φούμαρα που εκτοξεύουν ανενδοίαστα στην κοινωνία, που αγωνιά στην πανδημία, βιώνοντας οδυνηρές καταστάσεις.

Αν δεν γνωρίζουν, γιατί δεν ρώτησαν έναν, οποιονδήποτε, από τους δικούς τους νομικούς, καθηγητάδες, φαρμακοποιούς, χημικούς, φαρμακοβιομήχανους, ακόμα και ιατρικούς επισκέπτες. Θα τους έλεγαν μη.

Η πατέντα δεν είναι το εμβόλιο. Είναι το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, ένα νομικό χαρτί, που κατοχυρώνει το δικαίωμα, που δίνει η διεθνής έννομη τάξη ως αντάλλαγμα στους εφευρέτες, τις φαρμακευτικές εταιρείες, που ερεύνησαν, ξόδεψαν και ανακάλυψαν ένα φάρμακο ή εμβόλιο. Να το εκμεταλλεύονται αποκλειστικά για δέκα χρόνια. Στις επιχειρήσεις που επένδυσαν πάρα πολλά χρήματα και προσδοκούν να τα πάρουν πίσω και να κερδίσουν. Για να μπορούν να συνεχίσουν την έρευνα για νέα εμβόλια, φάρμακα κ.ο.κ., που προσφέρουν στους ανθρώπους νέους τρόπους και ανοίγουν νέους δρόμους θεραπείας, λύσεις, ανακούφιση, σωτηρία.

Εμβόλιο και φάρμακο δεν είναι η πατέντα, είναι το αποτέλεσμα πρωτότυπης επιστημονικής έρευνας, τεράστιας επίπονης και δαπανηρής προσπάθειας, που οδηγεί σε παραγωγή νέων θεραπευτικών ουσιών, που ονομάζονται «δραστικές ουσίες», στη σύνθεση και την αναλογία υλικών, στη «συνταγή». Το εμβόλιο είναι παγκόσμια λύτρωση.

Αν και πρακτικά είναι απολύτως αδύνατο, ας δεχθούμε προς στιγμήν, υποθετικά, ότι είναι δυνατόν, με μια παγκόσμια συμφωνία ή αυθαιρεσία να παρακαμφθούν οι νόμοι όλων των κρατών, οι διεθνείς συμβάσεις που κατοχυρώνουν τις πατέντες και το παγκόσμιο νομικό πλαίσιο που διασφαλίζει το δικαίωμα εκμετάλλευσης των εμβολίων και των φαρμάκων από τις εταιρείες που τα ανακαλύπτουν. Να επιτραπεί σε όποιον φαρμακοβιομήχανο θέλει, να παράγει και να πουλάει ελεύθερα οποιοδήποτε από τα εμβόλια ή τα φάρμακα, έστω και αν τα έχουν ανακαλύψει άλλοι. Ότι δεν υπάρχουν πατέντες. Υποθετικά πάντα να δεχθούμε πως μπορούν να γίνουν όλα αυτά τα απίθανα.

Το κρίσιμο όμως πρόβλημα θα παραμένει: Ποιος , πως και τι θα φτιάξει χωρίς τη «συνταγή»; Με ποια δραστική ουσία, ποια σύνθεση, ποιών υλικών, ποια αναλογία; Με ποια επιστημονική γνώση και εμπειρία;

Πως θα μπορέσουν να πάρουν οι κυβερνήσεις τη «συνταγή» των εμβολίων από τις φαρμακοβιομηχανίες που την ανακάλυψαν στα εργαστήριά τους; Με ένοπλη βία; Θα τις κρατικοποιήσουν μήπως ή θα τις χρυσοπληρώσουν αγοράζοντας «τη συνταγή».

Και προ παντός, με ποια τεχνική υποδομή θα μπορέσει να αρχίσει άμεσα, σε άλλες βιομηχανίες, μαζική παραγωγή;

Είναι δυνατόν διατελέσαντες υπουργοί και υψηλόβαθμα στελέχη να λένε και να αφήνουν τον αρχηγό να εκτίθεται με τέτοιες αστειότητες;

Η αληθινή όμως διάσταση του θέματος φαίνεται πως είναι αλλού.

Η σπέκουλα προς αφελείς. Στο χρόνο και την ταχύτητα του εμβολιασμού. Για να δείξουν στους πολίτες, ότι ενδιαφέρονται, καίγονται, να συντομεύσουν τον εμβολιασμό. Αργεί, λένε υποκριτικά, ο εφοδιασμός της χώρας με εμβόλια και καθυστερεί ο εμβολιασμός. Αν πάρει η ΕΕ τις πατέντες θα τα φτιάξει κάθε κράτος μόνο του.

Όπως τότε, που θα ορμούσαμε στο νομισματοκοπείο να τυπώσουμε δραχμές.

Τι και αν βγήκαν οι φαρμακοβιομηχανίες και δήλωσαν δημόσια πως ακόμα κι αν είχαν σήμερα την άδεια να φτιάξουν τα εμβόλια και είχαν βέβαια τις «συνταγές» , θα χρειάζονταν δύο περίπου χρόνια προετοιμασίας για να μπορέσουν να αρχίσουν μαζική παραγωγή και να τροφοδοτήσουν την εγχώρια αγορά.

Ενώ λοιπόν :
η ανθρωπότητα, και η χώρα, τρέχει και αγωνιά να εμβολιάσει τον πληθυσμό, όσο γίνεται πιο γρήγορα,
οι φαρμακοβιομηχανίες που χρηματοδότησαν και έφτιαξαν εμβόλια, παράγουν και τροφοδοτούν ήδη πυρετωδώς την υφήλιο,
όλοι, παγκοσμίως, εκτιμούν και προσδοκούν βάσιμα πως με τον τρέχοντα ρυθμό παραγωγής, μέχρι το καλοκαίρι αυτού του έτους, θα μπορέσει να εμβολιαστεί το απαιτούμενο ποσοστό πληθυσμού για να εξασφαλισθεί η ανοσία και να αναχαιτισθεί η πανδημία,
ενώ όλα αυτά συμβαίνουν και αναπτερώνουν την ελπίδα στην ψυχή της κοινωνίας, κάποιοι, αδιόρθωτοι κρατιστές, σπεκουλάρουν ανερυθρίαστα στην αγωνία του κόσμου:
Απαιτώντας, να παρέμβει ο Έλληνας πρωθυπουργός, (αυτοί άραγε θα τόκαναν;) και να ζητήσει, αυτοεξευτελιζόμενος, από την Ευρωπαϊκή Ένωση να «αρπάξει» τις πατέντες από τις εταιρείες. Τινάζοντας στον αέρα το παγκόσμιο θεσμικό οικοδόμημα κατοχύρωσης της επιστημονικής έρευνας.

Αποκρύπτοντας, ότι έτσι, μέχρι να γίνουν «κτήμα των λαών» - των κρατών δηλαδή - οι πατέντες και το δικαίωμα και να αρχίσει η παραγωγή, θα πάει δύο χρόνια πίσω ο εμβολιασμός, που έχει αρχίσει ήδη και εξελίσσεται ομαλά.

Αδιαφορώντας για τις συνέπειες της σπέκουλας, τον κίνδυνο να διακόψουν κάθε επιστημονική έρευνα για νέα φάρμακα και εμβόλια οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες, που καλώς ή κακώς, την χρηματοδοτούν οι ίδιες και όχι με κρατική χρηματοδότηση, όπως διαδίδουν επιστρατεύοντας, τα προσφιλή τους fake news.

Ξεχνώντας πως ακόμα και το σοβιετικό και το κινέζικο μοντέλο της κρατικοποιημένης παραγωγής – που κυριαρχεί στο μυαλό και την καρδιά τους - δεν μπόρεσαν να αναπτύξουν πρωτότυπα φάρμακα και αναγκάστηκαν να στηριχθούν στην έρευνα και τις δραστικές ουσίες, που εφεύρισκε η καπιταλιστική φαρμακοβιομηχανία.
Μία από τα ίδια εν τέλει. Φαυλότητα, σπέκουλα, αδιαφορία για τις συνέπειες. Λαϊκισμός με πατέντα. Σε θέματα μάλιστα εξαιρετικά επικίνδυνα.

Κάποιοι φαίνεται πιστεύουν πως οι αφελείς στους οποίους απευθύνονται, που καλοδέχονται αβασάνιστα τέτοιες ανοησίες, πλειοψηφούν στην κοινωνία και θα τους επιβραβεύσουν.

Ευτυχώς όμως οι σοβαροί και εχέφρονες πολίτες είναι ακόμα οι περισσότεροι. Και επειδή είδαν, έζησαν και βλέπουν αποστρέφουν απ’ αυτούς, όχι μόνο το βλέμμα, αλλά και το πρόσωπο. Στηρίζοντας τη σοβαρότητα.

O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)