Γιάννης Μακρυγιάννης

Στην Μόρια, όπου οι συνθήκες διαβίωσης – όπως και σε άλλους καταυλισμούς - των προσφύγων, μόνον με επιείκεια μπορούν να χαρακτηριστούν απλά απάνθρωπες. Γιατί τελικά είναι θανατηφόρες. Με εγκληματική αμέλεια των κυβερνώντων. Είτε από ανικανότητα, είτε από αδιαφορία. Η αιτία είναι άνευ σημασίας, καθώς το αποτέλεσμα είναι συντριπτικό, με κόστος ανθρώπινες ζωές, άρα καθιστά οποιαδήποτε άλλη κουβέντα περιττή.

Η κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς στο προσφυγικό. Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που κατήγγειλαν (και δικαίως τότε) τους ακροδεξιούς και ρατσιστές στην Ελλάδα, οι οποίοι ζητούσαν να διώχνουμε τους πρόσφυγες με κάθε τρόπο. Μέμφονταν τους ακροδεξιούς, που έλεγαν να αφήσουμε (αν όχι να βουλιάξουμε οι ίδιοι!) να βυθιστεί και κάνα σκάφος με πρόσφυγες, για να μάθουν οι επόμενοι ότι δεν πρέπει να δοκιμάζουν την τύχη τους στο Αιγαίο!  Τελικά, οι σημερινοί κυβερνώντες, προφύλαξαν τους πρόσφυγες από το νερό, για να τους αφήσουν στο έλεος του θανάτου στη στεριά.

Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που είχαν εξεγερθεί εναντίον της Αμυγδαλέζας. Για να κάνουν τώρα εκείνη την Αμυγδαλέζα, που είχαν πολεμήσει, να μοιάζει με παιδική χαρά μπροστά στη Μόρια.

Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους, που έχουν κάνει την ευαισθησία εμπόρευμα και ιδεολογικό διαβατήριο. Αλλά στην πρακτική εφαρμογή της πολιτικής, όπου οι λάθος αποφάσεις, οι παραλείψεις, οι καθυστερήσεις, κοστίζουν ζωές, απέτυχαν δραματικά να δικαιώσουν τις εξαγγελίες τους και τις διαφορές τους με τους «άλλους».

Το θέμα είναι η πράξη, όχι η πρόθεση. Η πρόθεση μπορεί να μετρά μεταξύ συγγενών και φίλων. Εκεί δίδεται συγχώρεση για ένα λάθος, που έγινε χωρίς πρόθεση. Στην πολιτική όμως τα πράγματα είναι αμείλικτα. Διότι κανείς δεν μπορεί να μετριέται με το δικό του μέτρο. Με το πώς θεωρεί, χαρακτηρίζει και πλασάρει τον εαυτό του, το κόμμα του, τον ιδεολογικό του χώρο. Στην πολιτική όλα μετρώνται με το αποτέλεσμα. Και η δήθεν αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, κατέγραψε μία απάνθρωπη επίδοση: Από τη ντροπή της Ειδομένης και το καλοκαιρινό χάος στο λιμάνι του Πειραιά, έως τη χαβούζα του Ελληνικού και το έγκλημα της Μόριας, φέρει ακέραιη την ευθύνη για την αντιμετώπιση των προσφύγων ως κατώτερα όντα, ως ένα αναγκαίο κακό, που μετά βίας ασχολούμαστε. Διότι κάπως έτσι είναι η κυβερνητική πολιτική στο προσφυγικό.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εκθέτουν ανεπανόρθωτα την ελληνική κυβέρνηση, καθώς είχαν προειδοποιήσει έγκαιρα και δημόσια για τους σοβαρούς κινδύνους που έκρυβαν οι άσχημες συνθήκες διαβίωσης στη Μόρια για τη ζωή και την υγεία των μεταναστών.

Πιστή δε η κυβέρνηση στο όραμα μίας ελεγχόμενης και καθοδηγούμενης ενημέρωσης, προσπαθεί συχνά πυκνά και πάντως προκλητικά να απαγορεύσει την πρόσβαση των μέσων ενημέρωσης. Δήθεν για να προστατέψει την αξιοπρέπεια των προσφύγων, όταν τους αφαιρεί, με τις παραλείψεις της, την ίδια τους τη ζωή.

Φυσικά ούτε μια παραίτηση. Η παραμικρή τσίπα από τους επιφορτισμένους με τη σχετική αρμοδιότητα. Κι αν για όλα τα άλλα ευθύνονται οι κακοί δανειστές, η διαπλοκή, η άδικη η μοίρα, ίσως και η κακιά στιγμή, για το έγκλημα στο προσφυγικό, η εγκληματική ευθύνη είναι ολόκληρη της κυβέρνησης. Να τη βλέπει και να ντρέπεται, όταν θα έρθει η ώρα του απολογισμού.