Γιάννης Μακρυγιάννης

Βερολίνο, Βρυξέλλες και οι δορυφόροι τους, αντιμετωπίζουν ολόκληρες χώρες και στην προκειμένη περίπτωση την Ελλάδα, σαν σκουπίδι. Χωρίς ίχνος αλληλεγγύης, ούτε καν σεβασμού στην εθνική της υπόσταση, ή στις δημοκρατικές λειτουργίες.

Ας εξετάσουμε με ψυχραιμία τι συμβαίνει: Η χώρα έχει δανειακές υποχρεώσεις, κατά κύριο και συντριπτικό λόγο, προς τους εταίρους. Τους λέει λοιπόν, κατ’ αρχήν, η κυβέρνηση: Δεν χρειάζομαι δανεικά, παρά μόνο, για να αποπληρώνω τις υποχρεώσεις προς εσάς – όχι δηλαδή για να δημιουργώ νέα ελλείμματα και να αυξάνω το χρέος - και μόλις σταθώ στα πόδια μου, γιατί και με δική σας ευθύνη έπεσα στην πιο άγρια ύφεση που υπέστη χώρα εδώ και δεκαετίες, θα αρχίσω να αποπληρώνω και το κεφάλαιο.

Δηλαδή θέλω πληρώστε με για να πληρωθείτε κανονικά. Εγώ δεσμεύομαι να δίνω λόγο, όπως κάθε χώρα της ευρωζώνης, στην Κομισιόν για το στόχο του προϋπολογισμού, να μην είναι δηλαδή ελλειμματικός – κι αν θέσουμε στόχο για λίγο πλεονασματικό, τότε για τον συγκεκριμένο στόχο.

Τι απαντάνε οι «εταίροι»; Όχι, δεν αναχρηματοδοτούμε το χρέος σας σε μας, εκτός κι αν δεχθείτε να έχουμε εμείς τη διακυβέρνηση της χώρας! Σας προκαλούμε πλήρη και παράνομη οικονομική ασφυξία, εκτός κι αν υπαγορεύουμε εμείς τι θα κάνετε και τι όχι.  Εμείς θα επιλέγουμε το μίγμα της πολιτικής που θα εφαρμόζετε, εμείς θα δίνουμε τις κατευθύνσεις, θα υποδεικνύουμε τις προτεραιότητες. Εμείς θα δίνουμε τις εντολές για τα πάντα και δεν έχουν σημασία οι εκλογές, η λαϊκή βούληση, η γνώμη της κυβέρνησης.

Ενοχλήθηκαν και μόνο που ζητήσαμε την αλλαγή του καθεστώτος ελέγχου. Ενοχλήθηκαν και μόνο που αμφισβητήσαμε την άποψή τους και είπαμε ότι είναι λάθος η συνταγή που ακολουθήθηκε. Ενοχλήθηκαν ακόμα και για το στιλ του υπουργού Οικονομικών της χώρας – ίσως ήθελαν αν τον ντύσουν με ριγέ  στολή, που θα φέρει και αριθμό στο στήθος!

Για όσους δε, λένε ότι αν δεν γίνονταν εκλογές και συνέχιζε η προηγούμενη κυβέρνηση θα βγαίναμε από το μνημόνιο, αφού τους προτρέψω να προσέξουν τα καλσόν, τους παραπέμπω απλά στον πίνακα με τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας: Για το 2015 το ύψος τους φτάνει (μαζί με τα έντοκα των 15 δις) στα 38 δις ευρώ, όταν τα επόμενα χρόνια είναι 6, 7 και 8 δις. Είναι δηλαδή έτσι φτιαγμένο το σχεδιάγραμμα, ώστε η χώρα να χρειαστεί φέτος τουλάχιστον 20 με 25 δις για να ρολάρει το χρέος της και άρα να καταφύγει στην ποδιά των εταίρων για να εξασφαλίσει το συγκεκριμένο ποσό - π[ου δεν εξασφαλίζεται χωρίς τις απαιτήσεις που περιέγραψα πιο πάνω. Εν ολίγοις το έχουν έτσι φτιαγμένο με σκοπό να συνεχίσουν τα μνημόνια, όπως κι αν τα πουν, όποια κυβέρνηση κι αν υπήρχε. Να συνεχίσουν δηλαδή τον έλεγχο της διακυβέρνησης, που μπορείς να το πεις φυσικά και κατοχή κανονική. Αυτό που κάνουν τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ θα το έκαναν και στη δεξιά συγκυβέρνηση – απλά εκείνη θα χαλάρωνε και θα το απολάμβανε.

Άρα μόνο με μία "τομή", ένα γεγονός μεγαλύτερο ή απρόβλεπτο, με βάση τους υπολογισμούς τους, μπορεί να ανατρέψει αυτά τα δεδομένα.

Γι’ αυτό λοιπόν μιλάμε για συμμορία και κατοχική δύναμη. Το εάν η απάντηση σε αυτό είναι «χαλάρωση και δήθεν απόλαυση» ή «αντίσταση, με δάκρυα και πόνο», είναι το πραγματικό δίλημμα για όλους…