Γιάννης Μακρυγιάννης

Ούτε στα φανάρια για να σου καθαρίζουν το τζάμι δεν δίνεις τόσο λίγα. Θα ήταν ντροπή να δώσεις λιγότερα – αλλά για την κυβέρνηση είναι… κατόρθωμα για το οποίο πρέπει να της πουν οι πολίτες και ευχαριστών!

Μην απορείτε: Τόσο κοστολογείται το… πακέτο με τις φοροελαφρύνσεις, που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός Σαμαράς από τη ΔΕΘ. Ακόμη και όσοι δεν είχαν αντιληφθεί τι ακριβώς σημαίνει αυτό το… success story, αυτή η πολυδιαφημισμένη έξοδος από την κρίση και το μνημόνιο, αυτή η περίφημη εκδίωξη της τρόικας και η φοβερή και τρομερή ανάπτυξη, για την οποία μιλάει η κυβέρνηση, τώρα δεν μπορεί, θα το κατάλαβε σίγουρα.

Τα έξοδα μόνο για να πάει η κυβερνητική κουστωδία στο Παρίσι για τις λεγόμενες συζητήσεις με την τρόικα περισσότερο κόστισαν.

Με άλλα λόγια, η λιτότητα συνεχίζεται, η φοροεπιδρομή δεν κοπάζει και η κρίση είναι εδώ. Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια της Χαλιμάς.

Όταν μετά τα όσα έχουν γίνει και ειπωθεί, η κυβέρνηση μπορεί να προχωρήσει μόνο στην μείωση κατά 30% στον ειδικό φόρο, που βαρύνει την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, καταλαβαίνει κανείς τι… διαπραγμάτευση γίνεται με τους δανειστές – δηλαδή δεν γίνεται – και τι βελτίωση έχει η ελληνική οικονομία με τις συνταγές του μνημονίου και τις κυβερνητικές επιλογές – δηλαδή δεν έχει!

10 με 12 λεπτά στο κάθε λίτρο πετρελαίου θέρμανσης θα είναι αυτή η μείωση που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός. Ήταν το μοναδικό συγκεκριμένο μέτρο, που διατύπωσε. Όλα τα άλλα θα γίνουν στο… μέλλον. Ακόμη και τις δικαστικές αποφάσεις για μισθολογική αποκατάσταση συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων θα τις εφαρμόσει η κυβέρνηση εν καιρώ, όταν θα επιτρέπουν τα… δημοσιονομικά λέει. Μας, εάν δεν μπορούν ούτε αυτό, τότε για ποια έξοδο από την κρίση, ποια βελτίωση της οικονομίας και ποια ανάπτυξη συζητούν;

Είναι περισσότερο σαφές από ποτέ ότι δεν πρόκειται να συζητήσουν και να  εφαρμόσουν καμία σοβαρή, βιώσιμη και ανθρώπινη λύση για το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Η παρατεταμένη παραμονή της Ελλάδας στην «εντατική» είναι δεδομένη επιλογή. Πού και πού θα δίνουν καμιά ανάσα για πολιτικούς λόγους, αλλά μέχρις εκεί. Θα πει κανείς, εάν μείωνε λίγο ακόμα τους φόρους ή υποσχόταν καμιά παροχή παραπάνω θα ήταν δείγμα αλλαγής πορείας; Προφανώς όχι, αλλά τουλάχιστον θα τηρούσαν κάποια προσχήματα. Αυτοί δεν έχουν ούτε αυτή την αγωνία!

Δεν ξέρω εάν είναι εύκολη μια άλλη λύση. Είναι όμως αδιανόητο να μην μπορεί μια κυβέρνηση να εφαρμόσει στοιχειώδη πράγματα για την προστασία της κοινωνίας και λογικά μέτρα για την αντιμετώπιση της ύφεσης, όταν είναι αποδεδειγμένο ότι οι συνταγές της τρόικας είναι κοινωνικά καταστροφικές και οικονομικά αδιέξοδες και αναποτελεσματικές.

Ή η τρόικα κάνει τραγικό λάθος ή η κυβέρνηση δεν μπορεί να τους πείσει – ίσως και τα δύο. Όπως και να έχει success story με 10 σεντς δεν μπορεί να υπάρχει…