Γιάννης Μακρυγιάννης

Και ιδού: Βγήκε στις οθόνες μας το έργο «η δημοκρατία τσακίζει τους φασίστες». Σε παραγωγή του παλιού δικομματισμού και σε σκηνοθεσία Αντώνη Σαμαρά.

Είναι γνωστό ότι για να μπορείς να ελέγχεις την λαό πρέπει να του δίνεις «άρτο και θεάματα». Και επειδή δεν υπάρχει «άρτος» ούτε για δείγμα, είπαν να του δώσουν κάτι παραπάνω σε θεάματα.

Όλα ήταν στημένα από την αρχή. Απλά την πλήρωσαν κάτι δύσμοιροι μετανάστες, αλλά και Έλληνες, με πρώτον απ’ όλους τον Παύλο Φύσσα. Την πλήρωσε και η χώρα με το διεθνή διασυρμό της μήνες τώρα, αλλά όλα αυτά μικρή σημασία έχουν προφανώς για όσους τα παίζουν όλα για όλα στο πολιτικό παιχνίδι προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία.

Το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής είναι στημένο από την αρχή. Άφησαν το φίδι να βγει από τη φωλιά του. Όχι μόνο δεν το αντιμετώπισαν, αλλά το χάιδεψαν. Το είπαν μέχρι και «σοβαρό». Έλεγαν μάλιστα ότι μπορεί και να συνεργαστούν μαζί του. Ακόμη και μία μέρα πριν τη σύλληψη των αρχηγών της, της έδιναν συμβουλές  και τη νουθετούσαν, ώστε να… βελτιωθεί!!! Γνώριζαν ότι σε συνθήκες έντονου μεταναστευτικού προβλήματος στη χώρα μας και ακραίας οικονομικής κρίσης τα φαινόμενα του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, του εκφασισμού θα φουντώνουν. Και χρησιμοποίησαν τη Χρυσή Αυγή, που είχε και την ντεζαβαντάζ -ώστε να είναι και εύκολος στόχος, όταν θα έμπαινε στο στόχο – ότι είναι και ναζιστική οργάνωση.

Την άφησαν ανενόχλητη. Να εγκληματεί επί χρόνια. Να εισχωρεί στο κράτος.  Και την άφησαν για ένα λόγο: Να κατευθύνεται μεγάλο μέρος της αντισυστημικής ψήφου, της ψήφου διαμαρτυρίας προς τα δεξιά και όχι προς άλλες κατευθύνσεις. Να συντηρητικοποιείται ο διαμαρτυρόμενος, όχι να ριζοσπαστικοποιείται.

Και μόλις αυτή εκτέλεσε την αποστολή της στο πολιτικό παιχνίδι ήρθε η ώρα φυσικά να τη ρίξουν στον Καιάδα – εκεί, που έπρεπε να είχε μείνει από την αρχή και για πάντα.

Φυσικά και έπρεπε να διαλυθεί η Χρυσή Αυγή. Μην μας το παρουσιάζουν όμως και… νίκη της δημοκρατίας. Δεν υπάρχει κανένα συνταγματικό ή δημοκρατικό τόξο. Η Χρυσή Αυγή είναι ναζιστικό κόμμα και όλοι οι άλλοι κρίνονται από το πώς σέβονται τη Δημοκρατία και το Σύνταγμα. Και σίγουρα η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να διεκδικεί δάφνες σεβασμού στη Δημοκρατία και στο Σύνταγμα, έτσι όπως νομοθετεί και αποφασίσει για το μέλλον της χώρας.

Γύρω από την… εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής στήνουν ένα ψηφοθηρικό, επικοινωνιακό πανηγύρι. Ακριβώς μάλιστα την ώρα, που γίνονται οι συζητήσεις με την τρόικα για την επιβολή κι άλλων δυσβάστακτων πολιτικών. Ποιος πήρε χαμπάρι ότι το πρωτογενές πλεόνασμα – που θα… μοίραζε η Σαμαράς – από τα 3 δις έγινε τελικά μόλις… 100 εκατ. ευρώ;

Την ώρα που όλοι ασχολούνται με τις χειροπέδες του Μιχαλολιάκου, η τρόικα ανοίγει το ασφαλιστικό και πάλι, ενώ η κυβέρνηση συμφωνεί με τις ομαδικές απολύσεις. 

Προσπαθούν κυνηγώντας τα φασιστοειδή, που οι ίδιοι εξέθρεψαν, να περάσουν μία ακόμη δέσμη σκληρών μέτρων για τη χώρα και την κοινωνία.

Προσπαθούν  την ίδια ώρα να αναβαπτιστούν στην κολυμβήθρα ενός δήθεν αντιφασιστικού αγώνα. Που δεν τον πιστεύουν καν, ούτε και τους ενδιαφέρει.

Φοβάμαι ότι προσπαθούν, με τις απαγορεύσεις των διαδηλώσεων (όπως με τους λοκατζήδες), τη θεωρία των δύο άκρων, που θα την επαναφέρουν και θα κοιτάξουν να την εφαρμόσουν και στην πράξη, να γίνουν αυτοί χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη: Η Χρυσή Αυγή φεύγει, αλλά η ακροδεξιά της ΝΔ – και της κυβέρνησης – παραμένει και ίσως γίνεται και πιο ισχυρή αυτή την περίοδο. Κι αυτό είναι σίγουρα επικίνδυνο για τη Δημοκρατία.