Ναι, οι κυβερνήσεις πέφτουν και με κοινωνικούς αγώνες…
makrigiannis_giannis

Γιάννης Μακρυγιάννης

Ναι, οι κυβερνήσεις πέφτουν και με κοινωνικούς αγώνες…

Κυκλοφορεί εσχάτως και με αφορμή τις απεργίες, τις διαδηλώσεις και τις κάθε λογής κινητοποιήσεις των ημερών η θεωρία ότι επιχειρείται η ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης, με… αντιδημοκρατικό, λέει, τρόπο. Ότι καταλύεται το σύνταγμα επειδή η αντιπολίτευση θέλει μία ώρα αρχύτερα τις εκλογές, καθώς θεωρεί ότι η κυβέρνηση οδηγεί τα πράγματα από το κακό στο χειρότερο. Ότι όλες αυτές οι κινητοποιήσεις είναι ένα… σκοτεινό, αιμοβόρο και μοχθηρό σχέδιο κατά της λαοπρόβλητης, λένε, κυβέρνησης.

Μάλιστα, ξάφνου και ενώ οι κοινωνικές κινητοποιήσεις φουντώνουν, επανεμφανίστηκε στο δημόσιο λόγο της κυβέρνησης η θεωρία των δύο άκρων. Ακριβώς την ίδια ώρα των κινητοποιήσεων – εντελώς συμπτωματικά; - αγρίεψε και η δράση της Χρυσής Αυγής, με τέτοιο προκλητικό τρόπο, που οι ενέργειές της άπτονται αναμφισβήτητα της ποινικής νομοθεσίας.

Κάποιοι προφανώς ονειρεύονται μία κοινωνία – νεκροταφείο και τη λογική «σφάξε με αγά μου να αγιάσω» να επικρατεί.

Θα προτιμούσα να είναι μόνο κοινοί προπαγανδιστές, που βρέθηκαν στην ανάγκη να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα που κάνουν, απλά ανιστόρητοι και αφελείς.

Κλείσιμο
Φοβάμαι όμως ότι είναι κανονικοί προβοκάτορες της δημοκρατίας, νοσταλγοί άλλων μαύρων εποχών, επικίνδυνοι στα όρια του φασισμού. Που δεν διστάζουν να βάλουν στο ίδιο τσουβάλι τις νεοναζί συμμορίες με τους απελπισμένους διαδηλωτές και τις θεσμικές εκφράσεις των κοινωνικών ομάδων, όπως είναι για παράδειγμα οι συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Προσπαθούν να ενοχοποιήσουν, να διαβάλουν την κοινωνική αντίδραση.

Η κοινωνική σύγκρουση όμως είναι συστατικό στοιχείο της δημοκρατίας αιώνες τώρα. Ούτε την υπονομεύουν, ούτε την απειλούν, οι κοινωνικές αντιδράσεις. Τουναντίον οι κυβερνήσεις οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη τους τις αντοχές και τις διαθέσεις μίας κοινωνίας. Όχι για να συρθούν δημαγωγικά πίσω από αυτές, αλλά για να μην κυβερνούν σε δημοκρατικό κενό.

Οι κυβερνήσεις δεν λαμβάνουν από τους ψηφοφόρους «λευκή επιταγή» στις εκλογές. Η ψήφος δεν σημαίνει «κάντε ό,τι θέλετε και τα ξαναλέμε μετά από τέσσερα χρόνια»! Οι κυβερνήσεις κρίνονται καθημερινά και οι ενέργειές τους μπορεί να αμφισβητούνται. Με ήπιο τρόπο και χωρίς βία; Ασφαλώς. Αυτό είναι καθήκον των θεσμικών κοινωνικών εκφράσεων – συνδικαλιστικοί και άλλοι φορείς. Το ίδιο ισχύει όμως και για την κρατική βία. Η οποία ξεπερνά συχνά κάθε όριο, είναι εντελώς αδικαιολόγητη και απρόκλητη.

Οι κοινωνίες δεν είναι – ευτυχώς- νεκροταφεία, όπου επικρατεί άκρα σιωπή. Οργίζονται, φωνάζουν, διαμαρτύρονται, διεκδικούν. Ειδικά σε τούτες τις συνθήκες δεν είναι καμία αντιπολίτευση που τις υποκινεί – στο κάτω κάτω δουλειά της αντιπολίτευσης είναι να αμφισβητεί την κυβέρνηση. Μεγάλες διαδηλώσεις άλλωστε γίνονται στην Ελλάδα από την αρχή του μνημονίου, πριν ο ΣΥΡΙΖΑ φτάσει στο 27% και γίνει αξιωματική αντιπολίτευση. Και τότε ο ΣΥΡΙΖΑ έφταιγε;

Και, ναι, οι κυβερνήσεις κρίνονται, ενισχύονται ή αποδυναμώνονται ΚΑΙ στο πεζοδρόμιο. Με εντελώς δημοκρατικό, συνταγματικό και πολιτικό τρόπο. Και ανάλογα, ή προχωρούν ή πέφτουν. Να ζητούν να μην γίνει αναμέτρηση, το λιγότερο που δείχνει είναι φόβος. Αν πιστεύουν δε ότι θα γίνει αναμέτρηση είναι τουλάχιστον αφέλεια…
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ