Γιάννης Μακρυγιάννης

Εντάξει οι  έχοντες την εξουσία και τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού είχαν πάντα, ιστορικά, μία μεγάλη σύγχυση. Νόμιζαν ότι με την καταστολή λύνεται το οποιοδήποτε πρόβλημα. Έτσι και η σημερινή κυβέρνηση φαντασιώνεται ότι στέλνοντας την αστυνομία παντού (στα ΑΕΙ, στη Χαλκιδική, στο Σύνταγμα όταν γίνονται διαδηλώσεις και πάει λέγοντας), θα πάνε τα πράγματα όπως τα θέλει.

Εντάξει ο Δένδιας ξέρουμε ότι έχει πολιτική φιλοδοξία να μετατραπεί σε ανάχωμα της ΝΔ για τη Χρυσή Αυγή και γι’ αυτό διολισθαίνει όλο και σε πιο ακροδεξιές πρακτικές. Με περισσή υποκρισία βέβαια στις περισσότερες των περιπτώσεων, όπως με τις περίφημες επιχειρήσεις σκούπα κατά των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας – που τους φορτώνουν στις κλούβες, τους πηγαίνουν μέχρι τον Σχιστό και τους αφήνουν να επιστρέψουν με τα πόδια ξανά στο κέντρο της Αθήνας!!!

Αλλά να ζήσουμε αυτή την περίεργη και αποκρουστική κατάσταση δεν το περίμενα. Να υπάρχουν δηλαδή άνθρωποι, δήθεν… αριστεροί, όπως κάποια στελέχη και παρατρεχάμενοι της ΔΗΜΑΡ, που να χειροκροτούν τον Δένδια και τις αστείες αστυνομικές του επιχειρήσεις. Που να εκστασιάζονται με την επιβαλλόμενη… ευταξία και την πάταξη της αυθαιρεσίας, δήθεν. Που να γίνονται διαπρύσιοι κήρυκες μίας τυφλής υποταγής σε κατασταλτικές πρακτικές, που προσβάλουν τη νοημοσύνη μας.

Υπό αυτή την έννοια η πιο μεγάλη επιτυχία της δεξιάς δεν ήταν φυσικά ότι διέλυσε το άσυλο. Αλλά ότι το πέτυχε με τη στήριξη δήθεν προοδευτικών ανθρώπων, που διακωμωδούν και ευτελίζουν τελικά κάθε έννοια αντίστασης, διαμαρτυρίας και αντιεξουσιαστικής έκφρασης. Και ότι παραδίδουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα στη διάθεση και τις ορέξεις της αστυνομίας.

Επικαλούνται δε το πρόβλημα της ασυδοσίας και της ανομίας, λέει που υπάρχει στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης και ευθύνεται για το σημερινό της χάλι. Δηλαδή υπάρχουν όλα τα άλλα, τα χρήματα, ο σχεδιασμός, ο προγραμματισμός και η αμέριστη στήριξη από πλευράς κράτους προς την ανώτατη εκπαίδευση, που το πρόβλημα των ΑΕΙ είναι μερικά κοντάρια, κάτι μπιτόνια και ορισμένα σπρέι πιπεριού σε ένα υπόγειο στο Πολυτεχνείο και ίσως σε άλλες σχολές, που κρατούν την Παιδεία μας στον πάτο του βαρελιού.

Πολύ ωραία η ιστορία των ΔΗΜΑΡιτών και των καθωσπρέπει «αριστερών», αλλά δεν έχει δράκο. Και είναι κρίμα να μετέρχονται τέτοιων μέσων για να επιστρέψουν στην κυβέρνηση, την οποία συνεχίζουν να στηρίζουν με κάθε τρόπο. Ας βρουν άλλο τρόπο να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους προς την κυβέρνηση. Γιατί ο δρόμος στήριξης του Δένδια είναι επικίνδυνος και μόνο στους χρυσαυγίτες φέρνει χαμόγελα… Γιατί βλέπουν τελικά ότι οι τακτικές της χούντας με τα τανκς στο Πολυτεχνείο δεν έχουν θιασώτες μόνο στο χώρο τους…