Ο Μπάιντεν και η πιο δύσκολη δουλειά στον πλανήτη
makrigiannis_giannis

Γιάννης Μακρυγιάννης

Ο Μπάιντεν και η πιο δύσκολη δουλειά στον πλανήτη

Σε άλλη συγκυρία η ορκωμοσία του Τζο Μπάιντεν θα ήταν μία φολκλορική εκδήλωση, που το δημοφιλέστερο θέμα συζήτησης θα ήταν πιθανόν οι ενδυματολογικές επιλογές της συζύγου του και της νέας αντιπροέδου Καμάλα Χάρις, ενδεχομένως και η αγωνία για το εάν θα έμενε ξύπνιος ο 46ος πρόεδρος των ΗΠΑ καθ’ όλη τη διάρκεια της τελετής.

Η χθεσινή ορκωμοσία όμως είχε άλλες αγωνίες και χαρακτηριστικά. Είχε αφενός κυρίαρχο στοιχείο την ανακούφιση από την αναχώρηση του Ντόναλντ Τραμπ και αφετέρου το τεράστιο ερωτηματικό για την επόμενη ημέρα μίας χώρας, που βγήκε από την θητεία του «πορτοκαλί» προέδρου βαθιά διχασμένη και έχοντας τραυματισμένες πολλές από τις διεθνείς της σχέσεις.

Ως προς το δεύτερο η δουλειά του αναμένεται μάλλον πιο εύκολη, καθότι γνωρίζει τα της εξωτερικής πολιτικής και επιπλέον θα εφαρμόσει απλώς την παλιά συνταγή της Ουάσιγκτον: «ενεργός» ρόλος παντού, παρεμβάσεις, επεμβάσεις και όλα τα συναφή τα οποία βέβαια πολλοί περιμένουν, αλλά προφανώς πάντοτε κινούνται στο πλαίσιο της κυνικής εξυπηρέτησης των συμφερόντων μίας υπερδύναμης, που επιδιώκει τη διατήρηση και αύξηση των σφαιρών επιρροής – με ό,τι σημαίνει αυτό για τους άλλους, ας μην υπάρχουν αυταπάτες!

Το δύσκολο έργο του Μπάιντεν, που έχει μάλλον την πιο απαιτητική δουλειά στον πλανήτη, θα είναι στο εσωτερικό της χώρας. Όχι τόσο στην οικονομία, παρότι η πολιτική δασμών του Τραμπ έδωσε αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Όσο κυρίως στο βαθύ διχασμό, στην έξαρση του ρατσισμού και της ενίσχυση του ακροδεξιού εξτρεμισμού.

«Όλη μου η ψυχή βρίσκεται στο να ενώσω την χώρα» υποσχέθηκε κάποια στιγμή στην ομιλία του ο Μπάιντεν και αφού δεσμεύτηκε ότι θα νικήσει τον «λευκό ρατσισμό» και την «εσωτερική τρομοκρατία», έκανε επίκληση της ενότητας με την οποία «μπορούμε να πετύχουμε σπουδαία πράγματα», όπως είπε.

Ενδεχομένως ο Μπάιντεν είναι η καλύτερη απάντηση στο εσωτερικό πρόβλημα των ΗΠΑ αυτές τις περίεργες στιγμές, καθώς πρόκειται για ένα μετριοπαθή πολιτικό, πλαισιωμένο από μία αντιπρόεδρο που συμβολίζει την πολυπολιτισμικότητα και τη διαφορετικότητα μίας κοινωνίας διαμορφωμένης από μετανάστες εν τέλει.

Μετά από μία τετραετία γεμάτη παραφροσύνη, ακραίο ρατσιστικό λόγο και ανάλογες πρακτικές, διχαστικές πολιτικές, άρνηση της επιστημοσύνης, αμοραλισμού και αλλοπρόσαλλων επιλογών, ίσως ένας μετριοπαθής πρόεδρος να είναι ο πιο ενδεδειγμένος για να επουλώσει η χώρα τις πληγές της. Εκτός κι αν εκληφθεί (και αποδειχθεί τελικά) ότι αυτή η μετριοπάθεια είναι απλώς μανδύας αδυναμίας. Τότε πράγματι η απειλή του Τραμπ ότι θα επιστρέψει μπορεί να γίνει πραγματικότητα.

Κλείσιμο
Διότι η νέα ηγεσία του Λευκού Οίκου οφείλει να αναλύσει πραγματικά τους λόγους για τους οποίους βρέθηκε ο Τραμπ στην εξουσία έστω και για μία θητεία και γιατί κατάφερε να διεκδικήσει μέχρι τέλους την επανεκλογή του, κερδίζοντας σχεδόν 80 εκατομμύρια ψήφους.

Κι αν δεν φτάνει η πολιτική και κοινωνική ανάλυση για να καταλάβει ο Μπάιντεν τα υπαρκτά και μεγάλα προβλήματα φτώχειας, ανισοτήτων και αποκλεισμών στις ΗΠΑ, ας ανατρέξει στις επισημάνσεις που έκανε για το φαινόμενο Τραμπ η Αμερικανική Ψυχαναλυτική Εταιρεία: «Πολλοί Αμερικανοί υποστηρίζουν τον Τραμπ εν μέρει εξαιτίας της μυστηριώδους ικανότητάς του να απευθύνεται προς τα χρονίζοντα συναισθήματα τους φόβου, αποκλεισμού, εξευτελισμού και κατατρεγμού, μολονότι δρώντας ανάλογα η επιτυχία του έχει υπάρξει κούφια, αυτοεξυπηρετούμενη και απολύτως κενή από αληθινή ενσυναισθησία. Οι υποστηρικτές του Τραμπ ταυτίζονται μαζί του γιατί εξέφρασε τα παράπονά τους υποσχόμενος την επίλυσή τους, κάτι που όμως έπραττε με ψέματα, απάτες και ψεύτικες υποσχέσεις».
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ