Γιάννης Αντύπας

Όμως, ευτυχώς, έχει και τα άλλα. Από το τίποτα στα μεγαλεία. Ευτυχώς επαναλαμβάνω για να μην παρεξηγηθώ. 

Γιατί ο μόνος που δεν φορά γραβάτα πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Η τετραήμερη συζήτηση στη Βουλή, στις επιτροπές και την Ολομέλεια, ήταν αποκαλυπτική. Γιατί είχαμε την ευκαιρία να δούμε τους υπουργούς και τους βουλευτές με τους συνεργάτες τους. 

Τους ανθρώπους με τους οποίους μοιράζονται τα γραφεία τους στα υπουργεία. Το χώρο της δημιουργίας τους. Εκεί όπου ο ένας συμφωνεί με τον άλλο. Εκεί που τους ενώνει ο κοινός σκοπός. Να οικοδομήσουν μια πιο δίκαιη κοινωνία. Σοσιαλιστική όχι, απλά πιο δίκαιη. 

Αμπέχονα εγώ δεν είδα τέσσερις μέρες στη Βουλή. Είδα κουστούμια, είδα λαδωμένα μαλιά τύπου wet look, τσάντες υπολογιστών που όταν άνοιγαν έβγαιναν από μέσα τα ασημί mac. Μερικά φάνηκαν και στα υπουργικά έδρανα. Ξέρετε εκείνα τα πολύ λεπτά. Μην πονάει και η μέση μας. Εργαλείο δουλειάς θα μου πείτε. Εγώ συμφωνώ. Απόλυτα. 

Άλλοι τα κατέκριναν αυτά μέχρι πριν από λίγο καιρό και έλεγαν πως και με ένα MLS την κάνεις τη δουλειά σου (σ.σ. αλήθεια είναι αυτό). Συνεχίζω, έχει κι άλλα. Τηλέφωνα στο χέρι από i phone 6 και πάνω και το δικό μου φετίχ: Στυλό. Ωραία στυλό. Εκείνα με την χιονισμένη κορυφή. 

Να είναι καλά οι άνθρωποι και να τα χαίρονται. Εγώ αυτό θέλω. να βελτιώνουν οι άνθρωποι τη ζωή τους. Αρκεί να μη ζηλεύουν όταν αυτό συμβαίνει στους άλλους. Ή να μην χρησιμοποιούν την εξουσία για να μειώνουν την περιουσία των άλλων. Όταν έχει αποκτηθεί νόμιμα. Και ηθικά θα προσέθετα. 

Και θέλω να μην ντρέπονται. Γιατί αιτία του άρθρου δεν είναι η παρατήρηση. Η αλήθεια είναι ότι τα έχω ξαναδεί αυτά. Βλέπετε, υπέκυψαν γρήγορα στη γοητεία της μπουρζουαζίας αρκετοί «σύντροφοι». Αρκεί να δει κανείς πόσο γρήγορα προσάρμοσαν τους πισινούς τους στις πίσω θέσεις των κυβερνητικών αυτοκινήτων. 

Και πόσο γρήγορα έμαθαν να κυκλοφορούν και με συνοδευτικό αυτοκίνητο. Αν βγουν από τη Βουλή ορισμένοι και τους περιμένει μόνο ένα κοιτούν περίεργα. Θα φοβούνται φαίνεται μήπως έπεσαν σε δυσμένεια και ξεκινά η αφαίρεση των προνομίων.

Συνεχίζω. Ο λόγος του άρθρου δεν είναι η παρατήρηση. Είναι κάτι που άκουσα στο καφενείο. Δύο νεαρές περίμεναν το απόγευμα της Τετάρτης να πάρουν τα καφεδάκια τους. Από τα χεράκια του Elvis. Και εγώ δίπλα τους. «Chanel» ρωτά η μία ξανθιά κοπέλα την άλλη (θα προτιμούσα να ήταν η μία μελαχρινή, για να διευκολυνθώ στην περιγραφή, αλλά... ) για την μικροσκοπική τσάντα που κρατούσε στα χέρια της. 

«Από την Αγία Βαρβάρα» απάντησε η δεύτερη ξανθιά κοπέλα και καθησύχασε (έτσι φάνηκε από την αντίδρασή της) τη φίλη της, καθώς η ερώτηση είχε γίνει με γουρλωμένα μάτια, που στο άκουσμα της Αγίας Βαρβάρας επέστρεψαν στις προθήκες τους. 

«Μαϊμού, σαν τα αντίμετρα» σας ομολογώ ότι ήταν η πρώτη μου σκέψη, χωρίς να ξέρω τι δουλειά έκαναν οι κοπέλες Μετά σκέφτηκα «άντε βρε από 'κει, γιατί κάποιος που έχει ένα αξεσουάρ θα πρέπει να δίνει κατάθεση στον άλλον πόσο και από που το πήρε». Αστυνομία μόδας δεν έχουμε. Ο καθένας φορά ότι μπορεί και ότι θέλει. Αρκεί να τον κάνει να νιώθει καλά. 

Αν του αρέσουν τα προϊόντα πολυτελείας δεν έχει παρά να δουλέψει για να τα αγοράσει. Και να τα χαρεί. Και αν στην πορεία χρειαστεί να αγοράσει και μερικές απομιμήσεις δεν χάθηκε και ο κόσμος. Πρόβλημα θα ήταν να είναι γνήσια η Chanel και να λέει ψέματα για να αποφύγει την ιδεολογική τρομοκρατία.

Αν και με τα προϊόντα μαϊμού μπορεί κανείς να δεχτεί μια άλλου τύπου επίθεση. Γιατί κατασκευάζονται από παιδάκια και είναι προϊόντα λαθρεμπορίου. Πιο σωστή κριτική και πιο δικαιολογημένη επίθεση μπορεί να πει κανείς. Από την άλλη ένας αριστερός μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γουστάρει να δώσει λεφτά στους ιμπεριαλιστικούς ομίλους. Οκ. 

Το αν σου επιτρέπει η πολιτική της κυβέρνησης να δουλέψεις, να βγάλεις λεφτά και να τα χαλάσεις σε καταναλωτικά προϊόντα είναι μια άλλη συζήτηση. Αλλά, ξέφυγα πάλι. Συνεχίζω στην ιστορία. Οι δυο κοπέλες πήραν τα καφεδάκια τους και πήγαν σε ένα τραπέζι στην ακρη του καφενείου. Όπου έδωσαν τους καφέδες σε δύο κυβερνητικά στελέχη και οι ίδιες αποχώρησαν με άγνωστη κατεύνθυνση.

Ουάου, που θα έλεγε και ο Βαρουφάκης. Σας περιέγραψα τη σκηνή, σχόλιο δεν έχει. Πήρα και εγώ τον καφέ μου και επέστρεψα στο γραφείο μου γιατί εκείνη την ώρα έμπαινε στην Ολομέλεια ο Αλέξης Τσίπρας για να ακούσει την ομιλία του Γιάννη Δραγασάκη. Λίγο πριν φωνάξει στο γραφείο του τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες και τους πει για την... γραβάτα.