Γ. Χ. Παπαγεωργίου

Η πρώτη φορά όμως που έγινε πανστρατιά κυβερνητικών βουλευτών για να διαμαρτυρηθούν ήταν με τον φόρο ακινήτων, και μάλιστα των αγροτεμαχίων.
 
Πρόκειται για μια ειρωνεία της ιστορίας. Αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, φόροι επί φόρων και πολλά άλλα πέρασαν από τη Βουλή, αλλά οι πατέρες του έθνους συγκινήθηκαν μόνο όταν κινδύνευσαν να υποστούν την οργή της εκλογικής τους πελατείας στην Περιφέρεια, η οποία βλέπει ότι για πρώτη φορά θα φορολογηθούν τα αγροτεμάχια.

Ασφαλώς, ο τρόπος με τον οποίο «χτίστηκε» ο νέος φόρος των ακινήτων είναι υπόδειγμα προχειρότητας, υπερφορολόγησης και βιασύνης της κυβέρνησης να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της τρόικας.
Αλλά και η επιλεκτική ευαισθησία των βουλευτών της Ν.Δ. είναι χαρακτηριστική των στρεβλώσεων που διακρίνουν την ελληνική πραγματικότητα.

Η φορολόγηση των ακινήτων επί της αρχής είναι ένα μέτρο στη σωστή κατεύθυνση. Αρκεί να εφαρμόζεται με τρόπο που να διασφαλίζει τις αρχές της αναλογικότητας, της δικαιοσύνης, να συμβάλλει θετικά στην αναπτυξιακή διαδικασία, αλλά και να συνυπολογίζει τη συνολική επίπτωση στην οικονομία στη συγκεκριμένη στιγμή.

Το σχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση πάσχει σε όλα τα πεδία.

Εφαρμόζεται με γενικευμένο και οριζόντιο τρόπο, με βάση πλασματικές αντικειμενικές αξίες, οι οποίες δεν αντανακλούν την πραγματική αξία των περιουσιακών στοιχείων, ενώ βγάζουν διαφορετικό φόρο για όμοια ακίνητα στην ίδια περιοχή.

Επιπλέον, λόγω της χρόνιας φοροδιαφυγής που μαστίζει την Ελλάδα, υπάρχει και άλλη μία διάκριση ανάμεσα στους ιδιοκτήτες. Κάποιοι φορολογήθηκαν κανονικά για τα εισοδήματα με τα οποία απέκτησαν τα ακίνητα, ενώ κάποιοι άλλοι φοροδιέφευγαν επί χρόνια και ενδεχομένως επένδυσαν τα κέρδη τους σε σπίτια, οικόπεδα ή εμπορικά ακίνητα.

Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι ο νέος φόρος ευνοεί, και μάλιστα σημαντικά, όσους έχουν ακίνητη περιουσία μεγάλης αξίας, πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ευρώ. Ο λόγος είναι ότι οι ιδιοκτήτες αυτοί θα σταματήσουν να πληρώνουν τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας, ο οποίος υπολογίζεται με αυξανόμενους συντελεστές όσο μεγαλύτερη είναι η ακίνητη περιουσία, και θα υπαχθούν στον νέο φόρο που εφαρμόζεται σε κάθε ακίνητο ξεχωριστά, με αρκετά χαμηλότερους συντελεστές. Το αποτέλεσμα, βέβαια, είναι ότι οι μεγαλοϊδιοκτήτες θα πληρώνουν λιγότερα.

Ετσι, όμως, δεν υπάρχει ούτε δικαιοσύνη ούτε αναλογικότητα στη φορολόγηση.

Επιπλέον, ο νέος φόρος δεν υπολογίζει τις πραγματικές δυνατότητες πληρωμής των φορολογουμένων, ούτε την επίπτωση των μέτρων ευρύτερα στην αγορά και την οικονομία.

Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες ακινήτων -εάν έχουν ακόμη μια δουλειά- είναι εξουθενωμένοι από τις αλλεπάλληλες φορολογίες αλλά και την πίεση που υπάρχει κατά τεκμήριο για την αποπληρωμή των δανείων, δεδομένου ότι τα κόκκινα δάνεια αυξάνονται συνεχώς.

Το αποτέλεσμα της νέας φορολογίας, δηλαδή, θα είναι να αναγκαστούν πολλοί ιδιοκτήτες να ξεφορτωθούν όσο-όσο τα ακίνητά τους για να μην πάνε φυλακή για χρέη, ενώ αρκετοί άλλοι θα τα δουν να περνάνε στα χέρια των όρνεων της χρεοκοπίας, των εταιρειών δηλαδή που αναζητούν ευκαιρίες στην Ελλάδα.

Συνολικά, ο τρόπος με τον οποίο μεθοδεύεται η φορολόγηση των ακινήτων θα πλήξει καίρια τη μικροϊδιοκτησία, που αποτελεί μία από τις βασικές δομές της ελληνικής οικονομίας.
Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι σύμφωνο με τους σχεδιασμούς της τρόικας - ίσως μάλιστα να αποτελεί και στόχο τους.

Θα επιφέρει, όμως, άλλο ένα βαρύ πλήγμα για την παραγωγική διαδικασία και την κοινωνία, ενώ θα αποτελέσει και μια κακή αρχή, ένα κακό προηγούμενο το οποίο θα υπονομεύσει οποιαδήποτε απόπειρα για τη συγκρότηση ενός δίκαιου, αποτελεσματικού συστήματος φορολόγησης των ακινήτων, που θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο.