Γ. Χ. Παπαγεωργίου

Η πολιτική ένταση στρέφεται τώρα γύρω από το σχηματισμό κυβέρνησης, αλλά από τη στιγμή που θα διαμορφωθεί, ο κυβερνητικός συνασπισμός θα αντιμετωπίσει μια "αντίστροφη μέτρηση".

Διότι είναι βέβαιο ότι με την πάροδο του χρόνου η ανοχή των πολιτών θα εξαντλείται, αλλά και τα περιθώρια για διαπραγμάτευση με τους εταίρους θα στενεύουν.

Το εκλογικό αποτέλεσμα έφερε πρώτη τη Ν.Δ. με ποσοστό 29,6%, αυξημένο κατά 10,8 μονάδες σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές και με διαφορά από το δεύτερο κόμμα μικρότερη των τριών μονάδων.

Είναι προφανές, ότι έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι κατά την προεκλογική περίοδο το σύνολο σχεδόν των ξένων παραγόντων, από κυβερνήσεις μέχρι διεθνείς οργανισμούς, βομβάρδισαν τη χώρα με “προειδοποιήσεις”, οι οποίες είχαν ως κοινό παρονομαστή την έμμεση υποστήριξή των λεγομένων “μνημονιακών” κομμάτων.

Είναι, επίσης, βέβαιο ότι το πολιτικό κεφάλαιο της νέας κυβέρνησης είναι περιορισμένο και θα εξαντλείται ταχύτατα. Εάν δεν αλλάξει κάτι ουσιαστικό για τους πολίτες, η δυσαρέσκειά τους θα εκδηλωθεί σύντομα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 26,8%  κέρδισε και αυτός 10,1 μονάδες, πολλαπλασίασε το ποσοστό του μέσα σε ελάχιστο χρόνο και από ότι φαίνεται θα αποφύγει να συμμετάσχει σε κυβέρνηση. Το σκεπτικό του προφανώς είναι ότι εάν συμμετάσχει στη διακυβέρνηση θα φθαρεί, ενώ ως αξιωματική αντιπολίτευση θα έχει την ευκαιρία να καταγγέλει τη λιτότητα και τα -υπαρκτά- ευρωπαϊκά αδιέξοδα. Θα κερδίσει επίσης χρόνο για να προσαρμοστεί εσωτερικά και προγραμματικά στα νέα δεδομένα που υπαγορεύει το υψηλό ποσοστό του.

Εχει βάση επίσης το επιχείρημα ότι μια ισχυρή αντιπολίτευση στο εσωτερικό της χώρας θα είναι ένα πρόσθετο διαπραγματευτικό χαρτί για την ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να διεκδικεί “ανάσες” από την τρόικα.

Τα κόμματα, όμως, που θα συμμετάσχουν στην κυβέρνηση μοιραία θα έρθουν αντιμέτωπα με την κυβερνητική φθορά, γιαυτό και αναζητούν “συνενόχους” στη φάση των διαπραγματεύσεων.

Ηδη, από την Ευρώπη άρχισαν να εκπέμπονται μηνύματα ότι τα περιθώρια χαλάρωσης είναι πολύ περιορισμένα, αφορούν κυρίως το χρονοδιάγραμμα και ότι κατά βάση θα πρέπει να εφαρμοστεί το ίδιο πρόγραμμα που ακολουθείται μέχρι σήμερα.

Πιθανώς οι εταίροι προεξοφλούν τώρα πιο μετριοπαθή στάση από την Ελλάδα, με το σκεπτικό ότι ο νικητής των εκλογών διακήρυξε προεκλογικά ότι δεν θα διακινδυνεύσει να βάλει τη χώρα σε περιπέτειες οι οποίες θα θέσουν σε κίνδυνο τη συμμετοχή της στο ευρώ, με αποτέλεσμα  η νέα κυβέρνηση να έχει εκ των πραγμάτων περιορίσει την εμβέλεια των διεκδικήσεών της.

Ομως, χωρίς ουσιαστικές αλλαγές, το ίδιο πρόγραμμα θα φέρει τα ίδια αποτελέσματα. Η ύφεση θα συνεχίζεται, η ανεργία θα αυξάνεται όπως και η κοινωνική ένταση, ενώ είναι πιθανό  ότι κάποια στιγμή η κοινωνική αντίδραση θα λάβει εκρηκτικές διαστάσεις. Ίσως να εξελιχθεί και σε εξέγερση. Ο κοινωνικός ιστός διαλύεται με ταχείς ρυθμούς και δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια.

Ο χρόνος κυλάει σε βάρος μας για ένα πρόσθετο λόγο: Αυτήν την περίοδο συμπίπτουν αρκετοί παράγοντες που ευνοούν τη διαπραγματευτική θέση της χώρας μας, αλλά τα πράγματα δεν θα μείνουν έτσι για πάντα.

1. Οι μεγάλες χώρες ξεκίνησαν ένα σκληρό “παζάρι” για το νέο πρόσωπο της Ευρώπης, με αποτέλεσμα να ασκούνται ισχυρές πιέσεις προς τη Γερμανία να “βάλει νερό στο κρασί της”. Νέες ισορροπίες κυοφορούνται και το “παιχνίδι” σήμερα είναι πιο ανοιχτό από ποτέ.

2. Οι ΗΠΑ, ενόψει εκλογών το Νοέμβριο, πιέζουν την Ευρώπη, αλλά και ειδικότερα τη Γερμανία προκειμένου να δεχθεί λύσεις που θα αποτρέψουν την ύφεση και την επέκταση της κρίσης χρέους. Στην ίδια κατεύθυνση πιέζουν και οι είκοσι ισχυρότερες χώρες (G-20) που συνεδριάζουν στο Μεξικό.

3. Με τα σημερινά δεδομένα, η αποχώρηση μιας χώρας από το ευρώ είναι σήμερα αδιανόητη. Ομως εξετάζονται διάφορες λύσεις “θωράκισης” για όλα τα ενδεχόμενα. Αν και είναι αμφίβολο ότι η Ευρωζώνη μπορεί πραγματικά να θωρακιστεί σε βαθμό που να αντέξει αποχωρήσεις μελών, το γεγονός είναι ότι σε λίγο καιρό το όλο θέμα θα τίθεται σε διαφορετική βάση.

Και οι τρεις αυτοί παράγοντες είναι σήμερα υπέρ της Ελλάδας, ενόψη της Συνόδου Κορυφής στα τέλη Ιουνίου. Και η νέα κυβέρνηση οφείλει να τους εκμεταλλευτεί στο μέγιστο.

Διότι ουδείς μπορεί να εγγυηθεί ότι το παράθυρο ευκαιρίας θα είναι ανοιχτό και κατά τη Σύνοδο του Δεκεμβρίου.